TYGW's Mr.Lucky (BL) [Myanmar Translation] Book-2

Chapter(76):ဆရာ ေက်းဇူးျပဳၿပီး လက္ဖက္ရည္သံုးေဆာင္ပါ။-2

Zawgyi

ၾကည့္ရတာေတာ့ ျခံဝင္းထဲက အပင္ေတြကို ဘယ္သူ႔မွ စီမံမကိုင္တြယ္ထားပံု ေပၚေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမက္ပင္ေတြကလည္း အိမ္ေတာ္အျပင္ဘက္က သဘာဝ႐ွဳခင္းနဲ႔ မလိုက္ဖက္စြာ အေျမာက္အျမား ေပါက္ေရာက္ေနၾကတယ္။

ယြီဂ်င္လီတစ္ေယာက္ အရင္တုန္းက တစ္ခါမွ ျမက္ပင္ေတြကို မႏႈတ္ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒါက ဆရာခါမြန္သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ တာဝန္ျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ သူအေလးအနက္ထားၿပီး ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရမယ္။

"အဲ့ဒီသခင္ငယ္ေလးယြီက အရမ္းစြမ္းတာပဲ။ သူကဆရာကို မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မပ်က္ပဲ ရင္ဆိုင္ရဲတယ္။ ငါ့မွာေတာ့ ဆရာကိုၾကည့္ဖို႔ေတာင္ သတၱိမ႐ွိဘူး။" တိုးတိုးေလးေျပာေနတဲ့ အသံတစ္သံက ယြီဂ်င္လီရဲ႕နားအတြင္းထဲကို ဝင္ေရာက္လာခဲ့တယ္။

ျမက္ပင္ေတြကိုဆြဲႏႈတ္ေနတဲ့ ယြီဂ်င္လီတစ္ေယာက္ မသိစိတ္အရ အလိုအေလ်ာက္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ လူငယ္အခ်ိဳ႕ အတူတကြ စုရံုး႐ွိေနၾကၿပီးေတာ့ သူတို႔ေတြအခ်င္းခ်င္း တိုးတိုးတိတ္တိတ္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးေနၾကတာကို ျမင္လိုက္ရတယ္။ ၾကည့္ရတာေတာ့ သူတို႔ေတြက သူစိုက္ၾကည့္ေနတာကို သတိမထားမိၾကတဲ့ပံု ေပၚေနၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕အသံေတြကို သူၾကားရလိမ့္မယ္လို႔လည္း သူတို႔ေတြ မေမွ်ာ္လင့္ထားၾကတာျဖစ္ႏိုင္တယ္။

"ဘယ္သူကေရာ ျငင္းဆန္ရဲမွာလဲ? သူကလည္း အေတာ္ေလးကို ထက္ျမက္ေနၿပီးသားပဲေလ။ ဆရာစိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔အတြက္ ဆရာကသူ႔ကို တမင္သက္သက္ အ႐ွက္ရေအာင္ လုပ္ေနတာေတာင္မွ သူက သည္းခံႏိုင္ခဲ့တယ္ေလ။" ေနာက္ထပ္လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အသံက ဂ႐ုဏာသက္မႈအျပည့္နဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္။

"တကယ္လို႔ငါသာ ဆရာဆီကေန လမ္းၫႊန္မႈနည္းနည္းေလးကို ရႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ငါေန႔တိုင္း အ႐ွက္ရေနရမယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ငါလိုလားတယ္။" တတိယလူရဲ႕အသံကေတာ့ မနာလိုမႈအျပည့္ျဖစ္ေနတယ္။

"ဆရာက ဒီသခင္ငယ္ေလးယြီကို အရမ္းႏွစ္သက္ေနတုန္းပဲလို႔ ငါထင္တယ္။ မင္းတို႔ေတြမသိလို႔။ ဒါေပမဲ့ ငါကေတာ့ ဆရာရယ္ေနတာကို မေတာ္တဆ ေတြ႔လိုက္မိတယ္။ ဆရာက တကယ္ရယ္တတ္တယ္တဲ့လား? ငါဒီကိုေရာက္ေနတာ တစ္ႏွစ္နီးပါး႐ွိေနၿပီ။ ဆရာတစ္ႀကိမ္ေလာက္ ျပံဳးတာကိုေတာင္ ငါတစ္ခါမွမျမင္ခဲ့ဖူးဘူး။"