Alzacar Academy

Chapter Twenty-One

Next

It went on and on. Almost weeks na kaming nag-titraining sa virtual lab. Madalang nalang kaming pumaparticipate sa mga klase dahil mas nakatuon kami sa virtual. Parati kaming magkasama ng grupo ko. It's like were inseparable since we became a team. Mas nakilala ko sila nang lubusan. Although, Livy might hang out to her year level but she doesn't miss out. Wala na ring assistant na si Calloway dahil nag-cover up lang siya sa isang staff which was turn out to be okay. Mas nakakaginhawa ako kapag wala siya sa paligid.

Days passed at ganun parin ang mga nangyayari sa academy. Nakauwi na sila Lupitha pero bawal pa silang puntahan o kausapin man lang. Kating-kati na talaga akong makita siya, lahat kami. Pero mahigpit na bilin ng mga mangasiwa na kailangan nila ng mga ilang araw para magpahinga. It is important to regain their strength. I also asked Dr. Drusila if anything has happened to Lupitha, but he remained privy about it.

Ngayong hapon ay nag-jog kami malapit sa brink. Ang sabi raw ni Mr. Jefferson na simula ngayon ay sabay kami sa lahat ng training schedule maliban nalang kay Livy na second year. Her schedule is different from us. Kaming first year sa pag kain at mga class session ay halos sabay na. Ang mga kasamahan ko ay umuwi na sa kanilang dorm pero nagpaiwan ako upang tutukan ang takipsilim.

"Bukas na ang launch namin." si Cris.

"Goodluck," seryosong baling ko sa kanya.

"Gagalingan naming mag-team!"

"Hmm, stay safe." I squinted at the sky.

The pinkish sky is so breath taking to watch. I can't take off my eyes from it.

"Kayo rin. Kahit 'di masyadong nagsasalita ang isang 'yon." he's referring to Lunarex.

I chuckle. "I'll try not to die." biro ko.

Mabilis na lumingon sa'kin si Cris. "Don't joke like that!"

Natawa ako. "What?"

Umiling siya at napatitig sa mukha ko hanggang sa dumapo ang mata niya sa likod ko. Tumikhim siya't ngumisi ng nakakaloka.

"Aleera, uuwi muna ako, ah! May pag-uusapan pala kami ni Dian ngayon! Bye!" he run off towards the forest.

Tinignan ako ang papalayong bulto niya hanggang sa mawala ito. I twitched my lips and turn to my back. I jump a bit when a pure blue eyes linger on me. Nakatitig siya sa akin na parang inaalala ang anggulo ng mukha ko.

"Lew! Nandiyan ka pala?" I nervously said.

Umupo ako sa damo at ganoon din ang ginawa niya. Gaya ko ay tinanaw niya rin ang kulay-rosas na kalangitan.

"A-Ano, goodluck nga pala sa launch niyo bukas." I started a topic.

His eyes drop mine. "Thanks, I needed that from you." he lick his lips.

I tore my sight away from him as my cheek heated. Lew and his direct words!

"I'm sorry I can't watch your launch because we both know I'll be in the infirmary for a while so, keep yourself safe as possible." he genuinely uttered.

"I will." napayuko ako't pinaglalaruan ang damo sa gilid ko.

"Aleera?" tawag niya sa isang mahinang boses.

Tumingin ako sa kanya. The way he looked at me is different from my male friends. There's that gentleness in his eyes.

"Ano 'yon?" kinakabahang sagot ko.

He went close to me and with the speed of lightning, he kissed my cheek. Nagulat ako sa ginawa niya. My eyes are still widen with so much questions. The proximity of our faces makes me wanna hold my breath longer.