ရှေးရေစက်ကြောင့် ချစ်လက်စကျန်တယ် [Completed]

* အခန်း ၂ * Z

ရန္ကုန္မွာ ဒီေန႕မနက္ ရာသီဥတုသာယာသည္။ ဓာတ္တိုင္တစ္ခုႏွင့္တစ္ခုကို သြယ္တန္းထားေသာ မီးႀကိဳးတန္းေပၚတြင္ ခိုငွက္ကေလးမ်ား တစ္ေကာင္စႏွစ္ေကာင္စ တက္ထိုင္ေနၾကသည္။ ေျမျပင္တြင္ ခိုေလးေတြသည္ အုပ္စုလိုက္ရွိေနၾကကာ ႏႈတ္သီးတေပါက္ေပါက္ျဖင့္ အစာလိုက္ေကာက္ေနၾကသည္။ သုံးဘီးကားတစ္စီးသည္ ခိုေလးေတြအနားမွာ လာထိုးရပ္တဲ့အခါ ခိုေလးေတြလည္း အေတာင္ပံကို တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္လို႔ အျမင့္တစ္ေနရာကို ထပ်ံသြားၾကသည္။

သုံးဘီးကား လာရပ္တဲ့ေနရာက ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးအေရွ႕မွာ။ ကားေပၚမွ ဆင္းလာသူေတြက သက္ၿငိမ္တို႔သားအဖ။ ေမေမကေတာ့ ရန္ကုန္မွာပဲ အိမ္ေစာင့္က်န္ခဲ့သည္။ သက္ၿငိမ္က နယ္မွာ ဆယ္တန္းျပန္ေျဖရမွာဆိုေတာ့ ေဖေဖက အဘြားတို႔အိမ္ကို လိုက္ပို႔ေပး သည္။ သက္ၿငိမ္သည္ စိတ္မပါ့တပါျဖင့္ပင္ အဝတ္အိတ္ေတြကို ကားေပၚမွယူခ်ကာ လက္တစ္ဖက္စီမွာ ေကာက္ဆြဲလိုက္သည္။ ေဖေဖကေတာ့ သူ႕အဝတ္အိတ္ကို သူ႕ဘာသာဆြဲသည္။

ရန္ကုန္-မုတၱမကို ေျပးဆြဲေပးမည့္ရထားက မနက္ ၈ နာရီမွာ ရန္ကုန္မွ စထြက္မွာဆိုေတာ့ သက္ၿငိမ္တို႔သားအဖသည္ ရထားအလာကို ဘူတာ႐ုံထဲမွာ ေစာင့္ ဆိုင္းေနစရာမလိုဘဲ အမွတ္(၁)စၾကၤံမွာ အဆင္သင့္ထိုးထားေပးေသာ ရထားေပၚကို တက္လာလိုက္ၾကသည္။ အထက္တန္းတြဲ၊ အတြဲ(၁)က ထိုင္ခုံနံပါတ္ ၇ ႏွင့္ ၈ မွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကသည္။ သက္ၿငိမ္ကေတာ့ လူငယ္ပီပီ ျပတင္းေပါက္ဘက္မွာ ေနရာယူသည္။

သက္ၿငိမ္သည္ ျပတင္းေပါက္မွာ တပ္ဆင္ထားတဲ့ သံဘာဂ်ာတံခါးကို ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္းေအာင္ အဆုံးအထိ ဆြဲတင္လိုက္သည္။ လက္မွာပတ္ထားေသာ Casio နာရီကိုလည္း တၾကည့္ၾကည့္လုပ္သည္။ တျခားေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘူတာ႐ုံကို လိုက္လာၾကမယ္ဆိုလို႔။ ရထားထြက္ခါနီးမွ အူယားဖားယားပုံစံမ်ားျဖင့္ စၾကၤံလမ္းထဲေျပးဝင္လာသည့္ သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ကို ရထားတြဲေပၚကေန သက္ၿငိမ္လွမ္းျမင္ရသည္။

ရထားက အတြဲ ၁၃ တြဲ ပါတဲ့အျပင္ အတြဲဆက္ထားတာက နံပါတ္စဥ္ ေရွ႕ေနာက္မညီတာမို႔ ေဘာ္ဒါေတြ သည္ Upper Class ဘယ္နားရွိမွန္း ရွာမေတြ႕ျဖစ္ၾကသည္။ သက္ၿငိမ္က ျပတင္းေပါက္မွာ ေခါင္းျပဴၿပီး လက္ခုပ္တီးကာ လွမ္းေအာ္ေခၚရသည္။ အဲ့ဒီအခါက်မွ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း သက္ၿငိမ္ရွိေနသည့္ အထက္တန္းတြဲဘက္ကို ေျပးလာၾကသည္။