ရှေးရေစက်ကြောင့် ချစ်လက်စကျန်တယ် [Completed]

* အခန်း ၂၅ * Z

ေဖေဖႏွင့္ ေမေမက အဘြားဆီကို လာလည္ၾကမယ္ဆိုလို႔ သက္ၿငိမ္က ဘူတာ႐ုံသို႔ ေရာက္လာကာ ရန္ကုန္ဘက္မွ ဆိုက္ေရာက္လာမည့္ အျမန္ရထားကို လာေစာင့္လ်က္ရွိသည္။ သီတင္းကြၽတ္လကိုေရာက္လွ်င္ မိဘဆရာ၊ လူႀကီးသူမေတြကို ဂါရဝေရွ႕ထားၿပီး ကန္ေတာ့ၾကေသာ ရိုးရာအစဥ္အလာကလည္း ရွိၾကတာဆိုေတာ့ ေဖေဖႏွင့္ေမေမသည္ အလုပ္ေတြကို ခဏနားခဲ့ကာ အဘြားကို လာကန္ေတာ့ၾကသည္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သက္ၿငိမ္က ေဖေဖတို႔အလာကို ဘူတာ႐ုံမွာ လာေစာင့္ဆိုင္းသည္။

ရန္ကုန္ဘက္မွ လာေသာ ရထားသည္ မွန္းထား‌ေသာအခ်ိန္ထက္ နာရီဝက္ ေနာက္က်ၿပီးမွ ဘူတာဝင္လာသည္။ အထုပ္အပိုးေတြႏွင့္အတူ ရထားေပၚက ဆင္းလာေသာ မိဘေတြကိုျမင္လိုက္တာနဲ႕ သက္ၿငိမ္လည္း ေဖေဖတို႔ဆီကို ေျပးသြားလိုက္သည္။ မိဘေတြနဲ႕ ခြဲေနရတာဆိုေတာ့ ဘာပဲေျပာေျပာပါ သက္ၿငိမ္လည္း ေဖေဖႏွင့္ေမေမကို လြမ္းသည္။

"ေမေမ"

"သား! ေအာင္မေလး ေမ့သားေလး ရန္ကုန္မွာတုန္းကနဲ႕ မတူဘူး၊ အသားေတြပါ ျဖဴဝင္းလာလို႔ပါလား၊ မျမင္တာၾကာလို႔ထင္တယ္၊ ပိုေခ်ာလာေသး"

"ဟီး! ေမေမျမႇောက္ေျပာတာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ ေျမာက္တက္ေနၿပီ၊ ယူလာတဲ့အထုပ္ေတြက မ်ားလွခ်ည္လား၊ ေပးေပး၊ ကြၽန္ေတာ္ ဆြဲလိုက္မယ္"

"အထုပ္ေတြက လက္ေဆာင္ေပးမယ့္ အထုပ္ေတြ၊ အိမ္အတြက္ ရန္ကုန္လက္ေဆာင္ေတြ ဝယ္လာတာ၊ သားရဲ႕ဂိုက္ဆရာေလးအတြက္ပါ လက္ေဆာင္ေတြ ဝယ္လာေသးတယ္"

"ေမေမက ေဝးကို သိတာလား"

"ေဝးဆိုတာ လြမ္းေနေဝးကို ေျပာတာမဟုတ္လား၊ လူခ်င္းသာ မျမင္ဖူးတာ၊ ေမေမက အဲ့ဒီကေလးနဲ႕ ရင္းႏွီးေနၿပီ၊ သားအဘြားက ရန္ကုန္ကို စာေရးတိုင္း အဲ့ဒီကေလးအေၾကာင္းလည္း ထည့္ထည့္ေရးတယ္"

"ဟုတ္လား၊ အဘြားက ေဝးအေၾကာင္းေတြကို စာထဲ ထည့္ေရးတာလား၊ ဘာေတြေရးတာလဲဟင္"

"ဪ.. လြမ္းေနေဝးက လိမၼာသလို ေက်ာင္းစာမွာလည္း အရမ္းေတာ္တယ္တဲ့၊ ေျမး သက္ၿငိမ္ေလးကို ေျပာင္းလဲသြားေအာင္ ကိုင္တြယ္ေပးနိုင္တယ္တဲ့၊ ေမ့သားက ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အေၾကာင္း၊ စာႀကိဳးစားေနတဲ့ အေၾကာင္းေတြေပါ့ သားရယ္"