ရှေးရေစက်ကြောင့် ချစ်လက်စကျန်တယ် [Completed]

* အခန်း ၃၃ * Z

ကိုမိုးသက္ၿငိမ္ ေျပးထြက္သြားေတာ့မွ ေဝးကလည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးၫႊတ္ခ်ကာ ရွိုက္ႀကီးတငင္ငိုသည္။ေဝးငိုေနတာျမင္ရေတာ့ ရာမညလည္း စိတ္မေကာင္းပါ။ ျဖစ္သြားခဲ့သမွ်ေသာ အေၾကာင္းစုံကို ရာမညက သိေနေတာ့လည္း ေဝးကိုသာ က႐ုဏာသက္မိသည္။ ေဝးသည္ ရာမညကို အကူအညီေတာင္းၿပီး တမင္ ဟန္ေဆာင္ခိုင္းကာ ဒီလမ္းကို ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တာမို႔ ေဝးကိုလည္း အျပစ္ဖို႔ခ်င္သည္။

"ေဝး အဆင္ေျပရဲ႕လား၊ ဘာလို႔မ်ား ဒီလမ္းကို ေ႐ြးရတာလဲ၊ အခုက် မင္းက သစၥာမရွိတဲ့ ေဖာက္ျပန္သူျဖစ္သြားရၿပီေလ"

"အဲ့ဒါဆို ဘယ္လိုလမ္းခြဲရမွာလဲ မည၊ အစ္ကို ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ဦးထင္လင္းၿငိမ္ ငါ့ကိုေျပာဆိုသြားခဲ့တဲ့ စကားေတြကို မင္းလည္း ၾကားတာပဲ၊ ငါ့ကို အဆင့္လုံးဝမရွိသလို ေျပာဆိုသြားတာ၊ ငါ မာနရွိခ်င္တယ္ မည၊ ငါ မာနရွိခ်င္တယ္၊ ငါ အစ္ကို႔ကို အရမ္းခ်စ္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုပုံစံနဲ႕မွ အစ္ကို႔ကို လမ္းခြဲလို႔ ရနိုင္မယ္"

ေဝးသည္ ရွိုက္ႀကီးတငင္ ငိုေႂကြးေနတာမို႔ ေက်ာျပင္ေလးဟာလည္း အလိုက္သင့္ေလး လႈပ္ခါေနသည္။ မ်က္ရည္ေတြ ေဝ့သီတက္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြနဲ႕ ရာမညကို ေခါင္းေလး ေမာ့ၾကည့္ကာ ျပန္ေျဖသည္။ ရာမညသည္ ရင္ထဲမေကာင္းလြန္းလို႔ ေဝးရဲ႕အနီးကို တိုးကပ္သြားကာ အဲ့ဒီလႈပ္ခါေနတဲ့ ေက်ာျပင္ေလးကို ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းၿပီးသာ ေထြးဖက္ထားလိုက္သည္။

"အစ္ကို ငါ့ကို မုန္းသြားၿပီ၊ ငါ့ကို နာက်ည္းမုန္းတီးသြားတာ၊ ငါ့ကို ႐ြံ႕သြားတာ၊ အစ္ကို ငါ့ကို ႐ြံရွာသြားတာ..အင့္..အီးဟီး"

"ေဝးရယ္"

ေဝးရဲ႕ပါးျပင္ေပၚ စီးက်ေနတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို ကြၽန္ေတာ့္လက္နဲ႕ သုတ္ဖယ္ေပးေနမိသည္။ ေဝးက ကြၽန္ေတာ့္အေရွ႕မွာ ဟန္မေဆာင္နိုင္ေအာင္ ထပ္ငိုျပန္ သည္။ ေဝး အငိုရပ္ေအာင္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ လွည့္ပတ္ေျပာဆိုေသာ စကားမ်ားကလည္း အခ်ည္းႏွီးသာ။ ဒီဘူတာကိုပဲ ျပန္ဆိုက္တယ္ဆိုသလို လွည့္ပတ္ေျပာေပးေသာ စကားေတြဟာလည္း ဒီေနရာပဲ ျပန္ေရာက္သြားတာမို႔ ေဝးအငိုရပ္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္မတတ္နိုင္ခဲ့ပါ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေဝးအနားမွာ ကြၽန္ေတာ္ ရွိေပးခဲ့သည္။