The Balloon (a Dutch Love Story)

Hoofdstuk 52.2

Allereerst doe ik niets. Ik sta met mijn armen strak langs mijn lichaam en mijn ogen wijd open gesperd, terwijl Jake me vasthoudt. Dan kom ik in beweging. Ik gooi mijn arm naar achter en sla met mijn vlakke hand tegen Jakes gezicht. Jake laat me meteen los en wrijft met zijn hand over zijn wang. "Wat...?"
Ik doe een paar stappen achteruit, en kruis mijn armen voor mijn borst. "Dát" ik leg de nadruk op dat "had je niet moeten doen."
Jake haalt zijn hand weg, en tot mijn tevredenheid zie ik dat er een mooie, rode handafdruk op zijn wang tevoorschijn komt. "Waar sloeg dat op?"
Ik moet moeite doen om niet te lachen. "op je wang."
Jake knippert even verbaast en rolt dan met zijn ogen. "Dat was echt niet nodig, Princess."
"Noem me geen Princess," snauw ik. "En het was anders je verdiende loon! Wie denk je wel niet wie je bent?"
"Je vriendje?"
"Excuse me?"
Jake zucht, en hij kijkt teleurgesteld in mijn ogen. "Maar.."
"Ik ga mensen waarvan ik houd niet met eieren bekogelen. Tenzij ik er geld voor zou krijgen."
"Maar je zei dat.. Je hield toch van me?"
"Dat is een verschrikkelijk goed gebruik van de verleden tijd," ik klap langzaam in mijn handen en laat me dan op de stoep zakken. Mijn billen worden er koud van en ik zit geloof ik bovenop een kiezeltje, maar ik laat niet merken hoeveel pijn dat doet.
"Waarom...?" Jake haalt hulpeloos zijn schouders op. "Ik snap niet helemaal waarom je zo doet! Ik heb je toch niets misdaan?"
Ik trek mijn wenkbrauw op. "Waar zijn we?"
"In een stad?"
"Welk land?"
Jake kijkt me aan alsof ik krankzinnig ben geworden. "Ne-" en dan valt hij stil.
"Juist ja."
De donkerblonde jongen die ik vroeger met mijn leven vertrouwde, gaat voorzichtig naast me zitten. Eindelijk kan ik opzij schuiven, en zit ik niet meer op het kiezeltje. Wat eigenlijk een dopje was van een coca cola flesje. Gadverdamme.
"Mag ik het uitleggen?"
"Je hebt een paar minuten en de tijd gaat nu in," ik tik op mijn horloge en leun dan met mijn onderarmen op mijn knieën terwijl ik wacht op zijn uitleg. Het zal wel een slappe uitleg zijn, en ik zal er niets aan hebben. Misschien is het mijn tijd niet waard. Maar aan de andere kant, het uitzicht vanaf hier is prachtig.. Je kunt de sterren heel goed zien.
Naast me schuifelt Jake heen en weer en hij zoekt naar woorden, die hij niet kan vinden want man, het duurt lang.
Ik kijk naar mijn horloge. "Zeg. Als je zo door gaat zitten we hier de hele avond nog en daar heb ik geen zin in."
"Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen," stamelt Jake. Hij kijkt me smekend aan, en zijn wangen zijn vuurrood.
Dan laten zijn vingers die hij telkens in en uit elkaar vlocht elkaar los en hij pakt een sigaret. Ik steek mijn neus op als hij hem aansteekt, en ik schuif van hem weg. Nadat hij een diepe trek heeft genomen en de rook via zijn neusgaten naar buiten laat gaan.
"Ik begin wel bij het feit dat als ik helemaal niets om je gaf, ik hier niet zou zitten."
"Excuse you, als je helemaal niets om me gaf zou je hier juíst zitten. Als je iets om me gaf zou je in Engeland zitten," zeg ik pissig.
Jake neemt even een diepe teug zuurstof en neemt dan weer een trekje van zijn sigaret. Het beeld ziet er niet gepast uit. Hij heeft in de tijd dat ik met hem omging nooit een sigaret aangeraakt, hoe kan het in vredesnaam dat ik nooit heb gemerkt dat hij rookt? Wie weet voor wat voor verrassingen ik kom te staan deze avond..
"Nee, als ik iets om je zou geven zou ik hier zijn. Ik was inderdaad van plan om naar Engeland te gaan, maar toen ik in de rij stond met mijn vliegticket in mijn hand, ben ik omgekeerd."
"Dat kan niet eens," zeg ik twijfelend.
"Jawel. Gemakkelijk, want hier zit ik. Je hebt toch zelf gezien dat ik dat vliegticket had en dat ik door de douane ging?"
"Dat is waar," geef ik toe. "Maar waarom heb je niet verteld dat je terug ging naar Nederland? Of er bleef, bedoel ik."
Jake haalt zijn schouders op en tilt zijn hand die zijn sigaret vastheeft weer op om de sigaret in zijn mond te steken. Ik trek het staafje met een ruk uit zijn hand en gooi het nadat ik het uit heb gemaakt met een woest gebaar in het putje in de stoep. "Kappen met die onzin. Het maakte je niet stoerder en al helemaal niet aantrekkelijker."
Jake schiet in de lach. "Daar doe ik het ook niet voor."
"Waarvoor doe je het wel dan?"
"Daarom."
"Daarom is geen rede."
"En als je van de trap af valt ben je snel beneden. Hoor eens, je maakt mijn minuten op. Ik was dus omgekeerd naar de andere kant van de douane en ik zocht je, maar je was nergens. En toen ik je wilde bellen, werd ik gebeld door mijn vrienden. Ze kwamen me ophalen en zo kwam ik hier."
"En waarom deed je alsof je in Engeland was? Je hebt gewoon keihard gelogen," zeg ik. Door mijn hoofd scheert een knallende hoofdpijn, en ik masseer mijn slapen met mijn duimen. "Ik snap er gewoon helemaal niets van. 90% van me zegt dat je liegt. En de rest zegt dat ik weg moet rennen voor die klootzak van een vriend terug komt."
"Darry?"
"Wie anders."
"Darry valt best mee," zegt Jake. "Als je hem eenmaal kent," Als Jake mijn blik ziet krabbelt hij gauw terug. "Ik bedoel, het was natuurlijk een rotstreek van hem maar-"
"Een rótstreek?" roep ik uit. Ik sta met een ruk op, en kijk met vurige ogen omlaag naar Jake. "Een rótstreek. Excuse you, het was een verschrikkelijke- ugh- Ik kan niet eens uit mijn woorden komen!" mijn stem weerkaatst tussen muren van de huizen in de straat. "Godsamme. Hierheen komen was echt een stomme fout!" Ik draai me met een ruk om en ren zo hard als ik kan weg.

[a/n ik heb geen zin in hardlooptraining maar ik moet gaan van mn moeder lalalalala
Laat een comment achter met wat je van dit hoofdstuk denkt!]