The Balloon (a Dutch Love Story)

Hoofdstuk 30- vast in de lift 2

{Pov. Fleur}

Verbaasd draai ik me om. Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik stoot met mijn hoofd tegen die van Matt die het ook wel een goed idee vond om om te kijken.
"W-We gaan niet dood!" roept Matt blij.
"Hopen we," mompelt Selena droog. Ze ligt nog steeds op de vloer van de lift en ziet er slecht uit.
Rond haar ogen is het helemaal donker terwijl haar huid spierwit is geworden.
Als ik over haar voorhoofd wrijf voel ik dat ze nog warmer is dan net. Ik haal haar haren uit haar gezicht en doe ze voorzichtig in een staart met het elastiekje dat ik nog om mijn pols had zitten.
"Fijn," fluistert Selena. "Heel fijn," Ik grinnik. Matt is super zenuwachtig door de hele lift aan het waggelen. "Gast, ga stilzitten," zegt Jake geïrriteerd.
"Kan niet," Matt blijft doorlopen. "Ik moet bewegen, ik stik zowat,"
Jake schudt warrig zijn hoofd. "Wat een kutziekenhuis is dit eigenlijk, we gaan hier bijna dood van de dorst, en ze laten ons vrolijk hier zitten." Selena schiet in de lach.
"Ik snap nog steeds niet waarom we hier zijn," grinnikt ze, "er is niemand ziek!"
Ongemakkelijk kijk ik om me heen. Wel dus, Selena heeft een hersenschudding.
"Seleen, w-" tijdens mijn woorden krijg ik een plotselinge hoestaanval. Alles brand in mijn keel.
"Dorst.." Weet ik nog uit te brengen.
"Ja, we hebben allemaal dorst, Fleur. Niet aanstellen." moppert Jake.
Ik zie dat hij erg bezorgt is om Selena die steeds stiller word. Ik stiekem ook, maar ik laat het niet merken. Dan word iedereen alleen maar meer bezorgd. Een Fleur die in paniek is, dan is er iets goed mis! "Waarom gaat de lift niet verder, de lichten doen het toch a-" Matt word onderbroken door de schokkerige bewegingen die de lift begint te maken. Maar, al snel stopt de lift weer.
"Jongens," mompelt Selena, "ik vind het oerwoud altijd zó leuk!"
Dan keert ze zich om naar mij. "Jij lijkt wel een beetje op een aapje, zo eentje uit het oerwoud!"
Mijn ogen worden groot. Ik? Een aap? Jake en Matt schieten in de lach.
"Ja echt, niet uitlachen! Jullie zijn zó gemeen! Jullie zijn de gemeenste mensen die ik ken!" Selena gaat rechtop zitten en keert haar rug naar ons toe.
"Ik praat niet tegen apen zonder manieren," dan keert ze zich weer om. "Zijn jullie wel eens op de regenboog geweest?" vraagt ze. "Ik dus wel! Er waren allemaal eenhoorns en het was zó gezellig! Iedereen is daar veel liever," en ze keert zich weer om.
"Wat heeft ze?" sist Matt vragend, "ik vind het eng,"
"Sele-" probeert Jake te zeggen maar Selena begint keihard te zingen.
"Lalalala!" Ze zingt expres super vals. Dan stopt ze opeens. "Ik ben een beetje misselijk," piept ze.
Bezorgt pak ik haar vast en leg ik haar weer neer. "Ga maar slapen," fluister ik.
"Kannie slapen," piept ze. "Nog steeds misselijk," dan buigt ze naar voren en doet haar mond wijdopen. Snel keer ik me om, ik hoef niet te zien hoe mijn beste vriendin overgeeft.
Als ik vanuit mijn ooghoek kijk zie ik dat Jake als enige nog naast haar zit.
Hij fluistert zachte, lieve woordjes en wrijft over haar rug. Ik hoor dat Selena aan het huilen is.
Ik heb zo'n medelijden met haar. Als ik me omkeer begint de lift weer te bewegen.
"Selena, we kunnen zo uit de lift. Dan komt alles goed," fluistert Jake in Selena's oor.
"Ja," mompelt Selena verward, "alles komt goed,"
Dan begint de lift weer te bewegen. Ik voel dat we naar boven gaan.
Matt is ondertussen ook erg wit geworden. "Het stinkt naar kots," piept hij.
Ik kijk omlaag wat ik beter niet had kunnen doen. Op de grond ligt Selena's overgeefsel.
Gatver! Maar gelukkig, we zijn snel bevrijd van deze benauwde ruimte!

"Leven ze nog?" Hoor ik iemand roepen. Langzaam open ik mijn ogen weer.
"Ja hoor," Matt springt overeind en loopt de lift uit. Dan draait hij zich om en rent naar een jongen met donkere haren toe. Het is best een knappe jongen. "Rens!" roept Matt.
Dat is dus Matt's vriendje. Wat schattig, ze passen goed bij elkaar! Ik kijk om me heen en zie allemaal mensen rond de lift staan. Ze kijken allemaal erg bezorgt en geschrokken.
Ik ga voorzichtig overeind zitten maar alles in mijn hoofd begint te bonzen dus ik laat me weer naar achter vallen. Dan word ik onder mijn oksels gepakt door een oudere man. "Gaat het wel meisje?" vraagt hij bezorgt.
"Ik neem haar wel mee," hoor ik iemand zeggen, "maakt u zich maar zorgen om haar!"
Ik kijk opzij en zie dat Jake me opgetikt heeft. Langzaam sluit ik mijn ogen. Ik ben veilig.
"Ga jij mee met je vriendinnetje, ik zorg voor haar!" hoor ik weer een andere stem zeggen.
Een bekende stem. Een veel te bekende stem. Ik open mijn ogen en zie dat ik in Sem's armen lig.
Hij heeft zijn tong een beetje uit zijn mond gestoken en tilt me voorzichtig achter Selena's bed aan.
"Sem," fluister ik. Geschrokken kijkt Sem me aan. "Ik hou van je," mompel ik.
Dan vallen mijn ogen weer dicht en val ik in slaap.

"Dus, Selena heeft een erge hersenschudding, ze moet vannacht sowieso hier, in het ziekenhuis blijven," de dokter kijkt me serieus aan.
"Waar zijn haar ouders?" Ik open mijn mond en klap hem dan weer dicht. Ik klap hem weer open en opnieuw weer dicht. "Die.. Wij.. Zijn zusjes," zeg ik dan.
"Hm," de doktor begint iets op te schrijven. "Jullie zijn geen zusjes, dat zie ik ook wel. Maar jou ouders kunnen voor haar zorgen?" Ik knik hevig. Selena kan sowieso wel voor twee nachtjes bij ons slapen.
"Dan is dat geregeld," zegt hij.
Ik draai me om naar Jake en Matt die ook in de kamer staan. Jake knikt vriendelijk en Matt geeft me een knipoog. Ze zien dat ik me zenuwachtig en ongemakkelijk voel.
Ik kijk weer terug naar de dokter. "Dan ga ik jullie weer verlaten," hij staat op en loopt weg.
Opgelucht laat ik mijn schouders zakken. "Zou Selena weer normaal doen?" vraag ik me hardop af.
Zachtjes hoor ik iemand kuchen. Ik draai me om en zie dat Selena haar ogen open heeft en me droog aankijkt. "Waarom zou ik niet normaal doen?" vraagt ze. Ze draait zich op haar rug in het witte ziekenhuisbed.
"Niks!" roept Jake.
"Ah nee!" Selena kijkt me teleurgesteld aan. "Zijn die griezels er ook nog?"
Matt en Jake kijken elkaar verbaasd aan. "Het zou toch beter gaan?" sist Matt vragend.
"Dacht ik ook," Jake staat op en loopt naar Selena. Zachtjes wrijft hij over haar voorhoofd.
Dan gaat de deur opnieuw open. Sem staat in de deuropening. Snel sta ik op en loop naar hem toe en geef hem een zachtjes een kus op zijn wang.
"Oehh!" roept Matt joelend. Dan zwaait de deur opnieuw open en komt Rens binnen.
"Ik zou niet teveel zeggen, Matt." grinnik ik. Matt springt overeind en rent naar Rens.
Hij wilt hem zoenen maar besluit zich dan. Hij draait zich om naar ons. "Niemand heeft hier iets tegen homo's toch?" We schudden allemaal ons hoofd.
"Alsof het me er van zou weerhouden." Tevreden draait Matt zich weer om en kust Rens. Ik maak een 'aahw' geluidje en kijk vertederend toe. Wat een schatjes. Dan draai ik me weer om naar Selena. Ze ligt met een verward gezicht om zich heen te kijken. "Seleen, je kan, als je uit het ziekenhuis bent, bij mij komen. Ik weet niet voor hoe lang, maar het kan voor even," zeg ik.
Selena's mond valt open. "Bij jou? Dat zou lief zijn... Uhh... Fleur?"
Ik knik. "Fleur, ja." Matt maakt zich los uit de zoen en kijkt me aan.
"Weet je zeker dat het bij jou kan?" vraagt hij aarzelend. Ik knik overtuigend en steek al mijn vingers tien keer op. "Honderd procent, baby!"
"Ze kan ook bij mij en C- Uhh... Laat maar, ik denk toch dat dat niet kan," mompelt Jake.
"Okidoki, dan kom ik bij jou Fleurtje!" roept Selena blij. Volgens mij heeft ze niks van Jake's verspreking gehoord, gelukkig!
Opeens komt de dokter terug, samen met een verpleegster. Ze glimlachen naar Selena. "Kom, wij nemen je even mee naar een privé kamer." zegt de verpleegster. Ze haalt het bed van de rem en neemt Selena de onderzoek kamer uit. De dokter sluit de deur. Hij heeft een klembord bij zich en kijkt ons allen een voor een aan. "Het spijt me dat ik dit moet mededelen, maar.. Selena is haar geheugen kwijt. We zijn bang dat ze zich alleen de belangrijkste momenten en dingen kan herinneren, die haar al jaren bezig houden. Zoals jou bijvoorbeeld, Fleur."
Het is doodstil. Dan kucht Jake even. "Tot ehm.. Tot hoe lang duurt dat?"
"Het zou een wonder zijn als ze zich jou en Matt zou kunnen herinneren. Maar de kans is één op de honderd dat het zo is."

-

Tamtam. Late update, sorry :(

Wel vanuit Fleur, SURPRISE!
Ik heb een vraag voor jullie. Ik heb het ook bij een ander boek van mij gedaan en dat werd een succes en het heeft me erg geholpen. Ik stel een paar vragen aan jullie, bij het volgende "hoofdstuk". Willen jullie er even naar kijken en beantwoorden?

Dankjulliewel!

x Sara