The Balloon (a Dutch Love Story)

Hoofdstuk 60.2

[a/n heet laatste hoofdstuk van the balloon :( er komt geen epiloog. Het dankwoord staat aan het einde!]

"Shit, is dat een rimpel?" ik druk mijn neus bijna tegen de spiegel, en inspecteer mijn gezicht.
Jake komt achter me staan en slaat zijn armen om me heen. "Nee, darling, dat is een lach-rimpel. Je bent 25, dan krijg je nog geen rimpels."
Ik leun achterover tegen zijn borst en sluit mijn ogen. "Ik haat ouder worden."
"Ik vind je even mooi als toen ik je ontmoette, toen je 15 was," murmelt Jake in mijn bruine haar. Ik sluit mijn ogen en geniet van de rustgevende geur van Jake, die zich als een warme deken in de winter om me heen wikkelt. We zijn nu, vandaag, 11 jaar samen. 11 verschrikkelijk, leuke jaren, waarin Jake en ik samen een huis hebben gekocht aan de rand van Londen, samen reizen en vrienden hebben gemaakt. Natuurlijk waren er ruzie's, maar ze waren nooit groot. Ik sluit mijn ogen en denk aan één van de ruzies die we hebben gehad.

"Ik snap niet waarom jíj wel uit kan gaan met háár en ik mag niet eens uit met mijn vrienden!" roep ik uit. Jake lacht schamper. "Omdat híj daar is! Ik mag hem niet, hij kijkt je aan alsof hij je op wil eten. En daarbij, Macy is gewoon een vriendin," hij doet zijn blauwe t-shirt aan, en hijst zich in zijn zwarte skinny's. Ik volg alles met kwade ogen vanaf ons bed. "Philipe is gewoon een jongen die ik ken van mijn werk. Volgens mij heeft hij zelfs een vriendin!"
Jake grijpt zijn mobiel van het nachtkastje en loopt naar beneden. "Oh, dus hij is nog een player ook? Lekker, met zulke mensen ga jij dus om?"
Ik was opgesprongen en was hem gevolgd, maar sta nu stil bovenaan de trap. "Dat is echt ziek, Philipe is geen player! Hij is aardig en respecteert me. Ik wilde dat jij dat ook zou doen!" Ik weet dat dat fout is om te zeggen, want Jake respecteert alles wat ik doe. Behalve omgaan met Philipe.
Jake draait zich met een ruk om. "Dus dat is wat je van me denkt?!" roept hij uit. Zijn stem knalt door het huis heen, galmt tussen de muren en laat me in elkaar krimpen.
"Dat ik een of andere eikel ben?! Lekker is dat, Selena. Oké, fuck it, ik ga uit met Macy en de rest van de groep, en weet je wat? Misschien kus ik haar wel. Totdat ik geen adem meer krijg en jou ben vergeten voordat ik verdomme seks met haar heb!" en met die woorden loopt hij het huis uit. Ik knipper even met mijn ogen, en een brok ontstaat in mijn keel. Zou hij dat echt doen? Met... Met Macy?
Ik zak door mijn knieeën, en plof op de trap. Hete tranen branden in mijn ogen, en mijn hoofd begint te bonken. Je had niet zo boos moeten worden, je stelde je aan, gonst het door mijn hoofd. Nu is hij weg, nu is hij weg. Ik verberg mijn hoofd in mijn handen. Gierende snikken afkomstig van mij blijven hangen tussen de muren, en het lijkt alsof ik niet kan stoppen. Beelden van Macy en Jake flitsen door mijn hoofd, alsof iemand een diavoorstelling voor me afspeeld. Het is je eigen schuld, jij hebt hem boos gemaakt, jij en je jaloezie. Je wéét dat hij zoiets niet zou doen, je weet dat Macy gewoon een vriendin van hem is. Ik sla mijn armen om mijn benen en mijn snikken worden gemoffeld door mijn armen. Ik ben zo dom.
Dan slaan twee warme armen om mijn lichaam heen, en de sussende stem van Jake klinkt in mijn oor. Hij was op de hoek van de straat omgekeerd en naar huis gereden, zonder dat ik het wist. "Princess, baby, Selena, I'm sorry. I'm so so so so so sorry. I wouldn't do that. You know I wouldn't do that. You're the only one I care about, princess. I love you, I love you so so so much. You're the only one I want to kiss, princess, I'm so sorry for leaving."

Nu weet ik dat Macy oprecht aardig is, en Jake kan het goed vinden met Philipe. Ook al zijn we allebei nog altijd een beetje jaloers op iemand zodra die dicht bij de ander komt, we kunnen het elkaar rustig zeggen en het oplossen zonder ruzie.
"I love you," fluistert Jake in mijn oor.
"Ik hou ook van jou," murmel ik terug. Ik draai me om, en onze lippen raken elkaar even aan.
"Selena, morgen is het je verjaardag," zegt Jake dan.
Ik grimas. "Ik weet het. Alweer een jaar ouder."
Jake drukt zijn lippen overal op mijn gezicht terwijl hij praat. "En een jaar liever, mooier, slimmer-"
"Ja, stil maar charmeur," giechel ik terwijl ik hem zacht wegduw.
Jake schiet in de lach, neemt dan mijn hand in de zijne en trekt me richting de trap. "Ik heb al een soort pre-present," zegt hij met een geheimzinnige grijns.
Ik sta stil, maar Jake trekt me mee. "Ik zei dat ik geen cadeautjes wilde!" roep ik uit. "Jake!"
"Ik beloof dat je deze leuk gaat vinden, promise," Jake kijkt me met een goudeerlijke blik aan.
Ik probeer boos naar hem te kijken, maar het is alsof ik boos ben op een puppy. "Oké dan."
"Ogen dicht," commandeert Jake als we voor de woonkamer staan.
Ik kijk hem even schattend aan en sluit dan mijn ogen. Jake pakt mijn hand en neemt me mee de woonkamer in.
"Pas op, drempel!" waarschuwt Jake me.
"Mag ik ze al open doen?" vraag ik ongeduldig.
"Eh," er klinkt wat geschuifel en dan zegt Jake heel opgewekt: "doe ze maar open!"
Het eerste war ik zie is een bekende koffer, en voor ik hem zie geef ik een gil. "Matt!" roep ik uit. En dan zie ik hem. Ik werp me in zijn armen. "Matt!"
"Hi dipshit," zegt Matt lachend, terwijl hij me in een rondje draait. "Hoe gaat het met mijn favoriete HBF?" HBF staat voor 'hetero best friend', dat heeft Matt een keer verzonnen.
"Goed!" roep ik, met rode wangen van plezier en opwinding. "Heel heel heel goed! Matt, wat heb je met je háár gedaan!?"
"Meid, wat heb jíj met je haar gedaan?! Het is.. Het is er fab! Jake moet zeker zijn best doen om de boys van je af te slaan. Zelfs ik word er bijna hetero van. Bijna!"
Ik schiet in de lach, maar Jake pakt gauw mijn hand vast. Ik knijp er even in en glimlach dankbaar naar hem.
"Mag ik de ring zien?" roept Matt dan uit. Hij grijpt mijn hand en zijn mond valt open. "What the fudge! Deze is meer waard dan mijn hele leven!"
Ik word nog roder.
"Het werd wel tijd dat jullie zouden gaan trouwen zeg. 11 jaar is een ziek lange tijd. Wanneer gaan jullie de uitnodigingen versturen? Hoe komt de taart er uit te zien? Wanneer ga je een jurk shoppen? Weten jullie het thema van de bruiloft al?"
Jake en ik kijken elkaar glimlachend aan. "Het thema wordt ballonnen," zeggen we samen. En terwijl Matt door gaat over onze bruiloft, kijken Jake en ik elkaar stapelverliefd in de ogen. Mensen zeggen dat geld niet gelukkig maakt, zei Jake tegen me toen we voor het eerst in ons huis sliepen, maar geld heeft me bij jou gebracht. En als dat geen geluk is, dan weet ik het ook niet. En beter had ik het niet kunnen zeggen. Want die ballon, die ene ballon die nu ergens in de oceaan ligt, heeft ons bij elkaar gebracht. Die ene ballon, dat ene idee, heeft mijn leven op zijn kop gezet in de meest positieve manier die je je kan verzinnen. En als ik er nu op terug kijk op het avontuur, glimlach ik. Want het was niet altijd makkelijk, het ging niet altijd vlekkeloos, maar het was het waard. Ik zou het voor geen goud willen veranderen. Want door die ene ballon, door dat rubberen dingetje, door dat kleine ideetje, ben ik geworden wie ik ben.

En ik kan niets beters wensen dan dit.

[a/n oké, ik kan wel janken. Dit is het einde van the balloon!

Ik denk niet dat ik jullie ooit kan uitleggen hoe ik me voel. Dat laatste stukje ("want die ene ballon" t/m "wie ik ben") komt niet alleen vanuit Selena's hart, maar ook uit die van mij. Hoe vaak heb ik om jullie comments gelachen? Hoe vaak heb ik niet lachend en met een wild klopend hart achter mijn laptop gezeten?
En dan ook nog 1 miljoen lezers. Het is echt bizar. Ooit ga ik het jullie in levende lijven zeggen. Ik begon als 12 jarige met dit boek, als klein meisje met een hoofd vol ideeën. Een meisje dat een uitweg zocht uit de grote wereld met gemene mensen en moeilijke keuzes. Dat meisje ben ik nog steeds, maar zo veel zelfverzekerder door niemand minder dan jullie. Jullie houden me overeind, door jullie kan ik diep adem halen en tot rust komen als ik het nodig heb. Ik hou van jullie. Zielsveel.
Ik ben maar een normaal 14 jarig meisje, die naar school gaat en rood word als de leraar in de les om een antwoord van mij vraagt. Ik ben niet anders dan jullie, en ik vind het zo fijn om te weten dat ik met jullie kan praten, huilen en lachen alsof ik jullie persoonlijk ken.

Dank jullie wel daarvoor. Jullie zijn geweldig.

Vergeet niet wie je bent vanbinnen. En als je dat doet, dan ben ik hier om je te helpen ❤️

Xxxxx Sara 😇❤️]