Antlaşma🤍

7.Fesatlık Tanrısıyla Antlaşma)

•○●❄●○•°❄°•○●❄●○•°❄°•○●❄●○•°❄°•○●❄●○•

Yapabilir miydi ki?
Ağabeyini öldüremezdi değil mi?
Derin bir nefes alıp, kendisine gelmeyi başarsa da, manyak bir gülümsemeyle onu izleyen Prens'ten gözlerini çekmedi Rina.
-Bunu yapamazsınız!Bu barış anlaşmasını bozar,yeniden Asgardla savaşa..
-Sence ben, savaş çıkarmak için bir sebep arar mıyım?,-Loki yüzündeki gülümsemesini anında silerek, ciddiyetle onun laflarını ağzına tıkmıştı.
-Ne Asgard,ne de başkaları hiç kimse umurumda değil!

Rinanın üzerindeki şaşkınlık ve endişe yerini sinire verdi istemsizce.Bu kadarı da fazlaydı!Kendini ne sanıyordu ki?
-Ağabeyim haklıymış,siz çok kötü birisiniz!Bir canavardan fark...
Bu kez lafları Loki'nin boğazına yapışmasıyla, kesilmişti.
-Ablanı dinlemelisin,küçük Prenses!Bir tokatlık canınla kimlere karşı geldiğini zannediyorsun?!
İrileşmiş gözlerinin pınarları su ile kaplanmış,kıpkırmızı yüzüyle sadece nefes almaya çalışıyordu Rina.
-Benimle aptal büyücü ablan yerine sen evleneceksin o kadar!,-bir anda elini çekmesiyle sendeleyerek yere düştü Rina.

Öksürük krizine girip,solunumunu düzeye sokmaya çalışırken,sinirle sıktı yumruklarını.
-Seninle evlenmek istemiyorum!,-diye yüzüne doğru bağırdı Tanrının.Ama anında pişman oldu.Çünkü Loki ona doğru eğilip,zalim yüzünü yüzüne yaklaştırmıştı.
-Evleneceksin!Babandan önce ben öldürürüm seni,ama önce ağabeyinin ve dünyada olan diğer sevdiklerinin ölümünü izlersin!,-fısıltıyla çıkan kelimeleri bağırışla bitince yerinde sıçramış,korkarak geriye sürünmüştü.

Titrek şekilde başını hemen öne eğmişti korkuyla. Göz yaşları elbisesine yağıyordu.Nasıl bir yere düşmüş,nasıl bir zaman dilimi yaşıyordu böyle?
Önce varlığını yeni öğrendiği sarışın ablasından işkence görmek zorunda kalmıştı,şimdi de tanımadığı,ilk gördüğü cani bir adam tarafından itilip, kakılıyordu.

Elbisesinin eteklerini sıktığında, çenesinden tutulmasıyla dudaklarını bir-birine bastırdı.
-Emin ol ablan benim yanımda melek kalır!,-Loki öfke dolu gözlerini onun yaşla dolu gözlerine dikmiş,dişleri arasından konuştuğunda korku ve eşsiz acının iliklerine işlediğine yemin edebilirdi.
Tanrı parmakları arasına sıkıca sardığı çeneyi sertçe bıraktı.Sanki iğrenç bir yaratığa dokunmuş gibi geriye bir adım attı.Fakat tam olarak uzaklamamış,baş ucunda durarak küçümseyici bakışlarını kızın üzerinde tutmuştu.

Bu bakışlar altında daha da ezilen Rina hàlà kendisinde bulundurduğu ufak cesaret kırıntılarıyla onun gözlerinin içine baktı.
-Ablamla zaten evleneceksin,neden ben?
Kesinlikle bir zalimle evlenmek istemiyordu.Bu yüzden tüm şansını deniyordu şu anda.Karşısındaki adam belki fikrinden dönerdi.
-Bu seni ilgilendirmez!Soruları da ben sorarım,emirleri de ben veririm!Anlaşıldı mı?

Loki yine sert şekilde söyleyince saniyesinde üzerine üşüşen korkuyla kafasını salladı Rina.Kesinlikle onunla baş edemeyeceğini anlamıştı.Ne ablasına benziyordu,ne de babasına. Ayrıca çok güçlüydü.Bunu hàlà acıyla sızlayan boğazı ve çene kaslarından anlaya biliyordu.Bu yüzden artık karşı gelmeyi bıraktı.
Loki onun yanından geçerek,koltuğuna doğru yürüdüğünde göz yaşları sel olan ela gözlerini Tanrının arkasından çekerek yere sabitledi.
Hàlà yaşadıklarına inanamıyordu.Hem de hiçbirine.En son Thor'la evlenecek derken,bir anda Lokiyle...
-Fazla sorgulama artık!Dediğim her şeyi yaparsan zarar görmezsin!

Düşünceleri bile bölündüğünde hıçkırıklarını boğmak için dudaklarını bir-birine bastırarak bir kez daha kafasını salladı.
Göz yaşları artık zemine değil,yere kenetlediği ellerinin üzerine akıyordu.İçini yakan,yüreğini burkan acısını dile getirmek isterdi.Bağırarak ağlamak,hatta belki de çığlık atmak. Ama onların bir tanesini bile yapacak güç hissetmedi kendisinde.