Antlaşma🤍

59.Minik bir Dokunuş⚘

○●❄●○•°❄°•○●❄●○•°❄°•○●❄●○•°❄°•○●❄●○•

Yakıcı Yıldız Topu parlak ışıklarını Nornlar ülkesinin ormanlık alanında olan Şato'ya dikmişti.Etrafta öğlen sessizliği hüküm sürüyordu,antik kulenin içinde çıkan fırtınanın aksine.
Gerçi o fırtına sadece eşine korkuyla bakan ela gözlerin irislerinde dolanıyor, bunun etkisiyle kızın vücudu kendisini savunmak için Mavi Titanla bağlantıya giriyordu farkında olmadan.

Bir elini karnına dayamış,diğer elini sıkıca rafa yapıştırmıştı Rina.
İstemsizce bulundukları ormanın etrafını saran denizin kükrediğini, coştuğunu hissede biliyordu.Beyaz dalgalar Tanrıçasının korkusunu anlamış olmalıydı.Ya da Tanrıça doğasından yardım istiyordu.

Damarlarına saldıran yoğun gücü de fark ettiğinde sakinleşmeye çalıştı Rina. Şatolarının dalgalar altında kalmasını istemezdi.Şimdi her şeyden önce taşıdığı miniğin güvenliğini düşünmeliydi.Belli ki,eşi sadece fazla tepki vermişti.Kendisi sakinleşmese,Loki de sakinleşemezdi, değil mi?

Olduğu yerde kilitlenmiş,kırmızı gözlerini üzerine diken Tanrı'ya yaklaştı yavaş adımlarla.Her adımında korkmaması gerektiğini kendisine tekrar-tekrar söylüyordu. Lokinin tam dibinde biterek,bir elini çıkardı eşinin yanaklarına.Ela gözler kırmızı gözlere sabitlense de,Tanrının tek odağı kızın diğer eli altında olan canlıydı.

-İyi misin,Loki?
Titrek şekilde sordu Rina.
Kızın sesiyle transtan çıkmayı başaran Tanrı kırmızı gözlerini dolu gözlere çıkardı.
-Sen..sen az önce...
-Hamileyim dedim!,-diye Rina kafasını sallayarak eşinin sözünü kesti,-Sen baba oluyorsun,ben de anne!
Elini yanağından çekip,Lokinin elini karnı üzerinde olan elinin üzerine götürdü.
-Bizim bebeğimiz..Bizim çocuğumuz olacak.
Tanrı da gözlerini sabitlemişti mavi elinin olduğu yere.

Bir süre öylece baktı Loki.
-Bizim çocuğumuz,-diye fısıltıyla konuştuğunda hemen elini çekip,geriledi.
Rina bundan da irkilmiş,elini ağzına götüren eşine korkuyla bakıyordu.
-Buna inanamıyorum!,-elini ağzından çekerek dolmuş gözleriyle konuştu Loki.
Fazlasıyla şaşkındı şu anda.İlk defa ne hissettiğini bilemiyordu.İçindeki duyguları tanımlandıramıyordu. Bu,farklı,başka bir şeydi sanki.Güç değildi,aşk değildi.Onların ötesinde bir şeydi.Beynindeki nöronlar bir-birine karışmıştı şu anda.

Rina gerileyen eşine yaklaşmaya çalışınca Loki iki elini de siper etti hemen.
-Tamam,bir dakika dur!,-diye beyazlaşmaya başlayan yanaklarına saldıran göz yaşları eşliğinde bir az daha geriledi Tanrı.
Rina da hemen durdu.Üzülmüştü açıkçası. Loki canavar görmüş gibi kaçıyordu ondan.Gerçekten bu kadar mı istemiyordu bebeklerini.Bakışlarını yere indirdi hemen.Eşinin gözlerine bakarak ağlamak istemiyordu çünkü.

Duyduklarını sindirmeye çalışan Loki, kızın lafları beyninde tekrar edip durunca onların anlamını şimdi daha iyi idrak etmeye başladı sanki.Kendisinden izinsizce vücudunda dolanan mutluluk duygusu daha da büyüdüğünde, tutamadı kendisini.Kahkahayı bastı hemen.
-Şimdi biz hamileyiz,öyle mi?,-daha da güldü,-Biz baba oluyoruz!
Kız eşinin sesiyle başını kaldırıp çılgınca gülen Tanrı'ya baktı.Şaşkınlıktan nutku tutuldu.Az önce donuk yüzüyle Buz devi şeklinde ona bakan adam,şimdi de deli gibi gülüyordu.
Korksun mu,sevinsin mi bilemedi.
Loki hızla ona yaklaştığında korkmaya karar verdi.Hatta kaçmaya...

Ama daha adım atamadan bedenine sarılan kollarla ayakları yerden kesilmiş,küçük bir çığlık kaçmıştı dudakları arasından.
-Ben..ben baba oluyorum,Rina!
Loki sevinçle bağırdı,kızı daha da yukarıya doğru çıkarıp,döndürdüğünde Rina nefes-nefese aşağıdan ona gülen adama baktı.Gerçekten sevinmiş miydi Loki?
-Tabii ki,-Loki kızı kendisine yaklaştırıp,yüzünün her tarafını öpücüklere boğduktan sonra tekrar yukarı doğru kaldırdı,-Sonuçta biz hamileyiz değil mi?Baba oluyorum!
Adeta kalbine kadar titreme hisseden Rina da şaşkınlığı üzerinden atıp, gülümsemeye başlamıştı,hatta eşinin lafları üzerine gülüyordu da.
Onu çocuk gibi kollarında tutan eşinin omuzlarından ellerini çekerek,kendi göz yaşının düştüğü yanaklara götürdü.