"Elimi tutmak zorunda değildin,ölümlü!"
Loki içindeki huzursuzluğu atamıyordu bir türlü.Kızın ellerini bıraktı.
"Beni sevmek,sevgime karşılık vermek zorunda değilsin..Bir canavarım,gerçeği biliyorsun..."-yeşil gözlerini kaplayan hüzünle karşısındaki...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kapıyı açar-açmaz karanlık evin serin havası ikisinin de güler yüzlerine çarpmıştı.Rina bir an önce uyumanın peşindeydi. Lokinin de ondan kalır yanı yoktu şu anda.İkisi de öğleden beri Polperro kasabasında,dar sokakların sardığı evlerin arasında gezmişlerdi.Gün çift için yorucu geçmişti.
Odalarına doğru merdivenleri çıkarken Rina üzerinde aniden beliren geceliğe baktı şaşkınlıkla.Sonra elini tuttuğu eşine döndü. Loki omuz silkerek gülümsediğinde Tanrının nazik hareketine karşılık eşinin yanağına buse kondurdu Rina.Her şeyleri hazır olduğuna göre çabucak yatağa gire bilirlerdi artık.
Odasına girer-girmez Rina eşinden ayrıldı,kapalı olan pencereleri açmaya koyuldu.Kasabanın etrafını çember gibi kaplayan denizin meltemi bir anda odaya dolmuştu.Bu kızı üşütmüştü,ama bir az sonra güçlü kolların arasında uyuyacağı için dert etmiyordu Rina.
-Bu da nedir,Rina? Lokinin ona seslenmesiyle kız yatağın ucunda duran eşine döndü. Tanrıya yaklaşarak,yatak üzerinde olan bordo sandığa baktı. -Biz gittiğimizde böyle bir şey yoktu! Loki bir elinde hançerini çıkarmış, yatağa iyice yaklaştı.Rina odanın ışığını yakmayı düşündü,ama ampulün olmadığını hatırladığında onun yerine perdeleri sonuna kadar açtı.Ay ışığının tüm odayı kaplamasıyla daha iyi göreceklerdi şimdi.O da merak etmişti bu gizemli sandığın nereden geldiğini ve ne olduğunu.
Tanrı sandığı açtı yavaşça.İçinden tehlikeli bir şeyin çıkacağını sanmıştı, ama bu sadece mavi bir Sihirbaz şapkasıydı.Hançerini yok ederek,sivri uçlu şapkayı eline aldı. Evirip-çevirerek incelediğinde Rina'da dikkatle süzüyordu eşinin elindekini.Ne olduğunu iyice anladığında gözleri büyüdü şaşkınlıktan.
-Gandalf!,-diye bir anda bağırınca Loki irkilmiş,eşine dönmüştü. -Bu..bunu bana Gandalf verdi.Bunu bana o vermişti,-Rina eşinin elindekini aldı heyecanla. Hiçbir şey anlamayan Tanrı kızı süzüyordu merakla.Rina şapkanın içini,üstünü yokladı hızlı şekilde.Sonra sandığın içine baktı tekrar.Tahmin ettiği gibi not vardı.Şu an sevinçten ölecekti neredeyse.Notu aldı eline, açar-açmaz yüzü düştü. -Ne oldu Rina?,-Loki endişeyle ruh hali anında değişen kıza baktı.
-Elfçe..Elfçe yazılmış,-Rina şu an her duyguyu barındırıyordu içinde.Dolmuş gözleriyle Loki'ye dönünce,notu hemen eşine gösterdi,-Sen biliyorsun.Sen okuya bilirsin.Oku Loki. Tanrı hàlà bir şey anlamamıştı,ama kızın elindekini aldı,okumaya başladı. -Ne yazmış?Kim yazmış??Ne söylüyor?,-Rina bir kağıda bir eşine bakıyordu,-Sesli okusana,Loki! Derin nefes alıp,yerinde duramayan eşine çevirdi zümrütlerini Tanrı. -Arda'dan giderken bunu unutmuşsun, Küçük Dostum!Onun yeri senin uzun saçlarının üzeri.Umarım yaşlı Ölümsüz bir Melekten olan bu hediyeyi kabul edersin!
Loki yazılanları söyleyip bitirince Rina bir kaç saniye nefesini tuttu. Yazılanların doğruluğunu ve şapkanın Gri Büyücünün verdiği şapka olduğunu anlamak için hemen kafasına geçirdi elindekini.Dizlerini geçen saçları bir anda toplanınca kendi etrafında bir kaç kez döndü.Artık kesinlikle emindi.
