Antlaşma🤍

23.Büyülü Yeşil Taç

•○●❄●○•°❄°•○●❄●○•°❄°•○●❄●○•°❄°•○●❄●○•

-Bunlar çok solgun!
Loki elindeki tacı bir anda parçaladığında Rina yutkunarak ezilmiş çiçeklere bakıyordu.
Loki de zemine dağılmış beyaz çiçeklere göz gezdirerek ,bakışlarını tekrar önünde yeşil elbiseyle olan kıza çevirdi.
-Bunlar daha güzel,-diye elinde beliren yeşil çiçeklerle süslenmiş tacı eşinin kafasına götürdü bir anda.

Bunun karşısında Rina'nın yüzündeki korku ifadesi yerini şaşkınlığa vermiş, büyümüş gözlerini Tanrı'nın yüzüne kenetlemişti.Ama eşi ona bakmıyordu bile,sadece tacı onun saçlarına düzgün yerleştirmenin peşindeydi.İşini bitirdiğindeyse,geri çekilmişti Loki.
-Evet,çok daha güzel!Elbisenle aynı,-muzipçe gülümseme sunduğunda hàlà dili tutulmuş bir şekilde,hayretle süzüyordu onu Rina.

Gülümsemişti Tanrı.Hemde içtenlikle. Hiçbir alay,kötülük yoktu yüzündeki gülümsemede. Bu kez gerçekten sinirle değil neşeyle gülümsüyordu.Nedense onun gülümsemesi kalbinin daha da hızlanmasına sebep olmuştu.

Sessizliğin uzun sürdüğünü anladığında, cesaretini toparlayarak,-Bakabilir miyim, aynada?,-diye tedirgin şekilde sordu.
Loki onun sesiyle kendisine gelerek, ciddiyete büründü.Kafasını olumlu şekilde sallamasıyla,eşi hızla yanından geçerek aynanın önüne doğru yürüdüğünde onun her salisesini izlemeye koyuldu.

Rina tacı kafasından çıkarınca içini üzüntü kapladı yine.Hiçbir zaman Thor gibi olamayacağını bir kez daha anlamıştı.Onun kadar sevilen,hatta sevilen bir Tanrı olmayacaktı.Hayal kırıklığıyla gözlerini eşinden ayırdı. İçini çekip odayı süzdüğünde kendi odasına giden kapıya yöneldi.Burada kalmanın anlamı yoktu sonuçta.

-Loki bekle.
Kulağını okşayan sesle durdu bir an. Hızla bakışlarını ona yaklaşan eşine çevirdi.Yanlış duymamıştı eşiydi ona seslenen.
-Teşekkür ederim.Bunlar çok güzeller.
Rina ikinci kez seslenmiş,hatta gülümsemişti bile.

Loki onun ilk kez ona gülümsemesiyle şaşalamıştı.Beyin nöronları bir-birine karışmıştı sanki.Kalbinin daha önce hiç böyle hızla attığını hatırlamıyordu.
-Bu çiçekleri nereden bulabilirim?
Eşinin soru sormasıyla elini kapı kolundan çekmişti anında.Tacı merakla inceleyen Rina'ya dönmüştü tüm bedeniyle.
-Yeşil en sevdiğim renk.Ve daha önce bu renk çiçek görmemiştim.
Rina heyecanla anlatırken,o heyecanı bulaşıcıymış gibi Loki'nin tüm vücuduna işlemişti. Yüzüne muzip bir gülümseme yayılıyordu.Nefes alamıyor gibi olmuştu.
-Loki??,-kafasını kaldırıp yeşil gözlere merakla baktı Rina.
Neden konuşmuyor,tepki vermiyordu ki,Tanrı?Yanlış bir şey mi söylemişti yoksa?

-Hiçbir yerde bulamazsın,Rina!.
Loki kendisine gelerek cevap verdiğinde kendi isminin onun dudakları arasından duymasına şaşırıp, bir kaç saniye duraksadı.Etrafta kimse olmayınca,plan haricinde asla ona ismiyle seslenmezdi ki?!
Bu tuhafına gitse de ona asıl garip gelen şeyi sordu merakla.
-Ama sen yaptın??!
-Büyüyle,yapılan bir şey,ölümlü.
-Yani yeşil bir çiçek yok öyle mi?,-Rina üzülerek içini çekti taca bakarken. Üzülmesinin bir sebebi de yine ölümlü diye seslenilmesiydi.Demek anlık bir şeymiş sadece.

Loki kızın yüzü düşünce telaşlandı.Ona tekrar gülümsemesini istiyordu tüm vücudu.
-Bunlar da yakında solacak,-elindekini kafasına koyacaktı ki,Loki'nin bir anda almasıyla elleri boş kaldı.Şaşkınlıkla eşine döndü.Şimdi onu da parçalara ayırır diye içini bir korku sardı. Tanrının ne yaptığına dikkatle bakıyordu. Lokinin elindeki tacın her tarafını parlak yeşil bir sis sardı.Tekrar ona uzatınca merakla yüzüne baktı Rina.
-Ne oldu şimdi?
-Artık hiç solmayacaklar,ölümlü.

-Gerçekten mi?
Tedirginliği gitmiş yerini sevince vermişti yine. Yeşil sisli tacı incelemeye koyulmuştu.
Lokiyse onun meleksi yüzündeki tatlı tebessümü hayranlıkla izliyordu. Sarılmak dürtüsüne karşı koydu zorlukla. Onun tekrar gülümsemesi hoşuna gitmişti. Ellerini eşinin saçlarına götürdü okşamak için ama Rina teşekkür ederek bir hışımla yanından uzaklaştı.Aynanın önüne gitti.