Antlaşma🤍

36.Benim Prensesim...

•○●❄●○•°❄°•○●❄●○•°❄°•○●❄●○•°❄°•○●❄●○•

Loki aniden durunca gözlerini bornozun iplerinden çekerek,kafasını kaldırdı.Önce yatağa sonra iyice yüzünü ona yaklaştıran eşine çevirdi başını Rina.
-Loki???
Duymuyor muydu? Neden durmuşlardı ki?Ve Tanrı neden ona şey gibi bakıyordu...Yiyecekmiş gibi...
Kızın zaten hızlı atan kalbi odayı sesiyle dolduracak kadar daha da hızlı atmaya başladı eşinin bakışlarıyla.

Odanın her bir köşesine göz gezdirerek tekrar Loki'ye döndü Rina.Aklına her şey gelmeye başladı.Neler olduğunu bilmiyordu ama şu an Tanrının kucağından inmek istiyordu.İçini saran anlamsız korkunu uzaklaştırmaya çalıştı derin nefes alıp-vererek.
Sonra Lokinin göğsüne koyduğu elini çekinerek pamuktan bile yumuşak yanağına götürdü belki kendine gelir diye.
-Loki?...Bir şey mi oldu?,-tedirgin şekilde sormuştu Rina.

Yanağında hissettiği ılıklıkla irkildi Loki. Zümrütlerini bir kaç kez kırpıştırdı. İçinde kaybolduğu sis bulutunu dağıttı hemen.Ona merak ve tedirginlikle bakan yüzü süzdü.
Az önce neler geçirmişti aklından öyle?..Kendisine inanamıyordu.. Tamam Fesatlıklar Tanrısıydı ama bu kadar ileri gideceğini,böyle iğrenç fikirlerinin olduğunu düşünmüyordu. Bakışlarını yanağında olan ele çevirdiğinde Rina anlayıp hemen çekti elini utançla.Başını aşağı giysisine doğru indirdi.Beyaz ve nemli yüzü yine al-al olmaya başlamıştı.

Loki bunu gördüğünde içinden kendisini küfür yağmuruna tuttu.Yine öfkesinin verdiği sebebiyetle az kalsın masum güzelliği,saflığı mahvedecekti nefsine ve hislerine yenik düşerek.Tabii kızın ayrılmaması için böyle düşünmüştü ama eğer öyle bir rezilliği yapsaydı,Rina'nın ruhunu inciteceğini iyi biliyordu.Kendisini öldürmekten bile çekinmezdi.İşte o zaman sonsuza dek kaybederdi eşini.

Rina ona baktığında ela gözlerine daldı Loki.O an anladı ki, kızın vücuduna değil,Ruhuna,kalbine sahip olmak istiyor.Onun sevgisini kazanmak istiyor.Nefretle değil neşeyle,aşkla bakmasını istiyor.
Annesinin söylediklerini hatırladı.Kızın ona gelmesini beklemeliydi sadece.Onu tamamen saf duygularla severken tutkusunun öne geçmesine izin vermemesi gerekiyordu Kuzgun saçlı Prens.
Rina'nın tekrardan seslenmesiyle düşüncelerini sildi kafasından.Hareket ederek yatağa vardı.Kız da rahatlamıştı hareket ettiklerinde.

❄❄❄

Eşini yatağa nazikçe bırakarak, karşısına oturdu Tanrı.
-Hangi bileğin,ölümlü?,-merakla kıza baktı.
-Sol bacağım,-Rina eliyle gösterdi hemen.
Loki kızı baştan aşağı süzdükten sonra çekingen bir tavırla elini kızın bacaklarına attı. Bornozun ucunu çekerek bileğini kavradı yavaşça.Zarar vermek istemiyordu.Sanki dokunsa solacakmış gibi korkuyordu Loki. Ona dokunmaya bile kıyamıyorken,nasıl öyle düşünceler barındırdı kafasında kendisi de anlamıyordu.

Elini morarmış yerde gezdirerek büyüsünü okumaya başlayınca Rina gülmeye başladı.Adeta güzel bir melodi gibi kulağını okşayan gülüş sesiyle zümrütlerini eşine çevirdi.
-Ay çok serin Loki!,-diye Rina ela gözlerini bacağına dikmiş gülmeye devam ediyordu. Loki'nin ılık tenine yaptığı büyü onda gıdıklanma etkisi yapıyordu belli ki.

Ebediyen bu gülüşü görmek için bile tüm ihtiraslarından vazgeçmeye yemin ede bilirdi diye düşündü bir an.Oysa Thor sadece taht için etmişti bu yemini.Gerçi Thor'un yeminini bozacağından adı gibi emindi Loki. Geçmiş gözünün önüne gelince bakışlarını eşinden bileğine çevirdi iç çekerek.

-Sadece fazladan buz uyguladım o kadar,ölümlü.,-uzun parmaklarıyla okşadığı beyaz cilde gözleri takılı şekilde konuştu.Elinin altında olan yumuşak teni öpmemeye çalışıyordu bir yandan.
-Teşekkür ederim..
Rina gülüşünü keserek nazikçe söyleyince Loki hızla elini çekti hemen.Bornozun ucuyla açık kalan her tarafını iyice kapattı.
-Sakat olup başıma kalmanı istemem,ölümlü.,-hislerini bastırarak ciddi tavırla söyledi diğer tarafa dönerken.Daha fazla kıza bakamazdı,-Hàlà eşimsin,dileğini söyleyene kadar!,-derinden nefes aldı.