Antlaşma🤍

30.Kütüphane:)

•○●❄●○•°❄°•○●❄●○•°❄°•○●❄●○•°❄°•○●❄●○•

O sadece onunla uyumak için gelmişti!

Böyle olacağını tahmin bile etmemişti. Daha da ağlayarak kapıya döndü Rina. Elini kapı koluna attığında açılmamıştı kapı.Burnunu çekerek, tekrar denediğinde açılmadığını görüp,göz yaşlarını silerek,yeniden elini attı.Bu kez sıkıca kavradı metal halka kolu, ama yine de açamamıştı.

O kapıyla uğraşırken,Loki onun düşüncesini duyduğu an hızlanan kalbini dinginleştirmeye çalışıyordu. Yattığı yerden kapıyla uğraşan eşine dikti gözlerini.Demek onunla uyumak için gelmişti sadece?!Lanetler okumaya başladı kendisine,az önce düşünmeden bağırdığı için lanetler küfürlere dönüşmüştü artık.

-Kapı açılmıyor.
Kızın sesiyle kendisine sövmeyi bırakıp, toparlandı.Bir süre büyüyle kilitlediği kapıyla bakıştı.Eşinin düşüncesini duyduğu an yapmıştı, gitmesin diye.Herhalde yaptığı yanlışı düzeltmeliydi değil mi?Kendi ayağıyla onun odasına,hatta belki de yatağına kadar gelmişken kendi hırsı yüzünden bunu mahvedecek değildi.

Zümrütleri eşini bulunca onu süzdükten sonra içini çekmişti.
-Sen açmayı beceremiyorsun, ölümlü!,-göz devirerek yatağında diğer tarafa döndü,-Uğraştırma beni,uykum var.
Onu yanına getirmesinin tek yolu buydu.
-Yeter artık,ses çıkarma!,-eşi tekrar elini kapı koluna attığında bağırdı bir anda.
Ne inatçı kızdı öyle?!Büyüyle kapanmış bir kapıyı o narin elleriyle açacağını düşünüyordu hàlà.
Bu gülümsemesine sebep olduğunda sesli şekilde gülmemek için zor tuttu kendisini.
Koridora çıkamayacağına göre kesinlikle biraz sonra karşısında uyuyacaktı Rina.Bundan emindi.

Nerede uyuyacaktı peki?Odaya da dönemiyordu.

Rina'nın bakışları etrafta gezindiğinde onun düşüncelerini duydukça gülümsüyordu Loki.Az sonra hiçbir şey duyamadığında istemsizce gözlerini devirdi.Zihnine kalkan yapmasa olmuyordu sanki.İstese yeniden düşüncelerini duymak için hamle yapabilirdi ama,şu an bunu önemsemedi.

Derinden nefes alarak Rina'nın yanına geleceği zamanı düşündü.Sabrı kalmamıştı artık.Bu yüzden istemsizce sabırsızlığı diline döküldü.
-Sabaha kadar heykel gibi durmayı mı düşünüyorsun,ölümlü?,-iç çekmişti ama, gülümsüyordu hàlà,-gel ve uyu!
Şimdi kesinlikle gelecekti.Sonuçta odaya birlikte uyumak için gelmişti değil mi?
Saniye geçmeden eşinin adımlarını hissettiğinde gülümsemesi daha büyüdü.Vücudunda bir elektriklenme oldu sanki.Bakışlarını eline çevirdi. Rina'nın elinin elinde olmasına saniyeler kalmıştı.Kalbi heyecanla atmaya başladı.Belkide uzun süredir uzak kaldığı eşine sarılabilecekti bu gece.

Ayak sesleri yerini kapı sesine verdiğinde düşüncelerinden ayrılıp, hızla arkasını döndü.Rina'yı hiçbir yerde göremeyince yataktan doğruldu.
-Ölümlü??,-meraklı ve şaşkın çıkmıştı sesi,banyo kapısına bakarken.
Ses gelmeyince yataktan kalkarak banyoya yaklaştı.Elini banyo kapısına götürdü.Biraz bekledi,sonra açtı.Kimse yoktu.Odasının kapısına döndüğünde, Rinanın gittiğini anlamıştı.Onu korkutup, kaçırdığı için yine kendisini sövmeye başlarken hayal kırıklığıyla ellerini yanına saldı.

❄❄❄

Yumruk yaptığı ellerini daha da sıkarak,boş koridorlarda sessizce yürüyordu kalbi küt-küt atan Rina. Koridorların bu kadar sessiz ve kimsesiz olmasına anlam veremiyordu. Hoş,şu an bunu önemsemiyordu zaten. Aklı onu odasından kovan adamdaydı. Lokinin yanına gitmek bir hataydı diye düşündü.Ne bekliyordu ki,aptal gibi. Onun değiştiğini sanmamalıydı.Kim olduğunu unutmuştu sanki.Kendisini kurtardı diye Lokinin onu önemsediğini sanması çok aptalcaydı.
Onu inciten adamın böyle kolaylıkla yumuşayacağını düşünmemeliydi değil mi?