Yaşamak için bir kalbe ihtiyacım var, nefes almak için bir bedene.
Öküzlerin yer aldığı dünyaya aittim. Hâyâllerim yoktu çünkü ölecektim, ailem yoktu çünkü ölmüşlerdi ama her zaman yanımda olan dostlarım vardı.
Burası hastalıklı hayatların yeniden y...
Merhabalar dolunaylarım, yeni bölüm sizlerle keyifli okumalar dilerim herkese. Üzücü bölümlere geldik maalesef. Beğenerek okumanız dileğiyle.
Haydi şimdi bölüme ✨
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Bölüm Otuz Yedi: "TEK BİR UMUT."
Tek umut yeni bir kalp.
Yaz mevsimi gelmiş, havalar ısınmış ve kuşlar neşeyle uçmaya başlamıştı. kelebekler çıkmıştı. Yeni umutlar, yeni heyecanlar olması gerekirken ben kalp bekliyordum. Gelecek mi? Bulacak mıyım? Bilmeden yalnızca bekliyorum. Tek bir umudum o'ydu ve ben yaşamak için, imkânsız dahi olsa o umuda tutunuyorum.
Pınar sabah gelmiş ve oldukça üzgün bir şekilde açıklama yapmıştı. Herkes üzülmüştü elbette ama benim bildiklerimi anlattı. İnsan kendini bilir derler ya, öyleydi işte...
'İlaçlar ve serumlar gözlemlendiği kadarıyla karşılık vermiyor. Kemoterapi tedavisine başlamayı düşünsek de o da bir yere kadar... üzgünüm, üzgünüz yalnızca tek umut kalp nakli,' diyerek güne başlamıştım. Zordu ama sanırım artık kabullenmiştim. İlk günlerde olan o acı şimdi yoktu. Evet melek olmak istemiyorum ama inan buna da alıştım.
Üzerimde alışılmışlık hakimdi.
"Hava almak ister misin?" Yanımda oturan Derya ablama baktım. Yanımdan hiç ayrılmamış annem gibi bana bakıyordu. Uykusuz olduğu gözlerinden belli oluyordu. Bazen Gülsen'in yanına da gidiyordu ama çoğunlukla buradaydı. Eşi Yekta amca ise Gülsen'in yanındaydı.
"Hayır Derya abla, böyle iyiyim," diyerek çizim yaptığım eskiz defterime geri döndüm. Biraz olsun kafamı dağıtmak için çizim yapıyordum.
Yanımda yalnızca Derya ablam vardı. diğerleri okuldaydı ve Alkan ise holdinge gitmişti. Larissa Giray'ın yanında, Tuna Gülsen'in yanındaydı.
Gülsen daha iyi olmuş hatta hastaneden taburcu olmasına az kalmıştı. Destek ile iyileşmesine o kadar mutlu oluyorum ki... Aramızdan birinin iyi olması bize sevinç veriyordu. Taburcu olduktan sonra evde hap tedavisine devam edecekti elbette ama daha sonrasında yavaş yavaş onu da bırakacak, eskiden daha sağlıklı olacaktı. Ben inanıyorum, benim inancım kendime yoktu.
Aklımın bir köşesinde Alkan vardı. Ne bir mesaj ne de arama yoktu. Yalnızca Çağdaş merak etmeyim diye düşünerek bilgi veriyordu. Bugün işlerin yoğun olduğunu, görüşmeler biriktiğini söylemişti. İçim rahattı ama yine de yanımda olmasına alışmıştım.
Son dokunuşları yaptığımda amcam gelip Derya ablayı konuşmak için çağırmış, Derya abla da odadan çıkmıştı. Ne konuşacaklarını merak etsem de aldırış etmeden çizime devam ettim. Özel konu olmalıydı. Eskiye dayanan dostlukları olduğunu biliyordum. Hatta annem de vardı. Bu sebeble üzerinde durmadım. Muhakkak aralarında geçen bir şey vardı.
