Yaşamak için bir kalbe ihtiyacım var, nefes almak için bir bedene.
Öküzlerin yer aldığı dünyaya aittim. Hâyâllerim yoktu çünkü ölecektim, ailem yoktu çünkü ölmüşlerdi ama her zaman yanımda olan dostlarım vardı.
Burası hastalıklı hayatların yeniden y...
Sonunda sizlere yeni bölüm ile geldim. Umarım beğenirsiniz ve keyifle okursunuz. Yavaş yavaş artık sona geleceğiz bu bölüm ile birlikte ama daha durun geri sayıma daha erken. Son bölümlere az kaldığında ben geri sayımı açacağım. Paragraf arası boş kalmasın diyelim. Yorumlarınızı bekliyorum destek içinde oy vermeyi ihmal etmeyin lütfen çok sevinirim.
Şimdi bölüme ✨
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm Kırk Dört: "SÖNEN İNTİKAM ATEŞİ."
O gitmişti ve ben bitmiştim.
Bittim, yandım, kül oldum ve küllerimden intikam almak için doğdum. Mutlu değildim. Hiç mutlu olmadım da. Neşem yoktu. Özlediğim tek insan annemdi. Annem olsa bana kimse zarar veremezdi. Amcam birde. O kadar çok özledim ki. Buraya geldiğim ilk gün gözümün önündeydi. Nasılda saf, temiz ve tek amacı yaşayan biriydim değil mi? Ama şimdi evli bir kadınım.
Hayat bizi savuruyordu. Kendi seçtiğimiz seçenekler doğrultusunda.
Gelen masajı uzun uzun okudum. Okuya bildiğim kadarıyla okudum. Anlamaya çalıştım. Eve geldim. Ardından büyük bir sinir krizi geçirdim. Aygen, Tuna ve diğerleri bizde olduğundan beni sakinleştirmeye çalıştılar. Ne kadar sürdü bilmiyorum ama artık nefes aldığım bu dünya onun sayesinde pisti. Saatlerin sonunda kendime geldim ve mesajı onlara da okudum.
En çok sinirlenen Giray oldu.
Ve benimle birlikte krize giren ise Barlas'tı.
Bade Barlas'ı sakinleştirdi. Lariss ise Giray'ı. Tuna sakin olarak düşünmeye başladı. Sena Hanım amcamın olmadığı zamanda burada ki davalarına bakan yardımcı avukatıydı. Çaresizdim, amcamın gelmesini beklemekten başka aklıma gelen çare yoktu.
"Bu kadarı nasıl olur ya?" Aygen sinirle saçlarını çekiştirip ayağa kalktı ve balkon camına yürüdü. Çağdaş yanında yer aldı.
"Kafayı yicem az kaldı! Ne afı?! Ne yararlanması?! Bir kadını öldürdü nasıl af bu amına koyayım!"
Giray asla sakinleşmiyordu. Yerime sindim. Annemin canı bu kadar mıydı? Annemin canını bu kadar bedel ile mi ödedi yani? Kanıma sinmiyor, canıma dokunuyor. Tuna ayağa kalktı. Telefonu ile bir numara tuşladı. "Babamı arayacağım." Diyerek ayrıldı.
Benim çocukluğum, annemin yaşadıkları, bize yaşattıları bu kadar mıydı? Elini kolunu sallayarak gezecek belki de kaç kadının canına mal olacaktı? Belki çocukların belki de kızların... Düşündükçe kafayı yiyecektim. Gülsen elimi tutup destek oluyordu her zaman ki gibi. Bade fazlasıyla şaşkındı çünkü durumu bilmiyordu. "Öldürmek istiyorum! Sadece bunu düşünüyorum." Konuşan Barlas'tı ve bu soğuk kanlı oluşu beni korkutuyordu. "Hayır!" dedi Bade.
