VECA.

Bölüm On İki: "Roman Gülüşlü Adamı Resmetmek."

Multimedya:

Teoman,

Senden önce senden sonra.

Şarkı için çok teşekkür ederim canım benim Aryasrk13 <3

Herkese selam :) yeni bölüm sizlerle, keyifli okumalar dilerim. Bölüm adında anlaşıldığı üzere Mina Alkan'ı çiziyor, Valla yazmakta zorlandım ama sizin için en iyisini yazmaya çalıştım. Lütfen o satırlarda yorumunuzu bırakın benim için çok önemli, bölüm ve kitap hakkında düşüncelerinizi ve fikirlerinizi de paylaşın olur mu? Benim için görüşleriniz çok önemli :) 

Unutmayın bu kitap benim değil hepimizin <3

Alkan ve Mina :')

Haydi şimdi bölüme ✨

🌒

Bölüm On İki: "ROMAN GÜLÜŞLÜ ADAMI RESMETMEK."

Seni resmedirim ama ne kağıtlar yeter seni anlatmaya, ne de tuvaller.

Seni resmedirim ama nereden başlayacağımı bilmiyorum.

Canlı portre çizimim oldukça iyiydi, Tuna'yı ve Aygen'i birkaç kez çizmiştim. Barlas'ı da tabii ama Alkan'ı ilk çizişimdi ve o farklıydı. Çizerdim, çizecektim...

Kalp krizi geçirmezsem tabii.

Yanımda var olması zaten heyecan vericiydi birde onu çizmek apayrı bir heyecandı. İkimizin arasında öyle bir duygu vardı ki... Bazı akşamlar bu duygunun adını düşündüğümde ağlayasım geliyordu çünkü daha önce içimde hiç bu duygu olmamıştı. Bana değişik duygular hissettirdiği gibi benliğimi de baştan aşağı değiştiriyordu, ama yalnızca onun yanındayken. Aynadan yüzüne baktım ve tatlı tatlı gülümsedim, belime dolanan kollarını okşadım. "Çizerim, roman gülüşlü adamı resmederim." Bana bakıp o kadar güzel gülümsedi ki, dünya yeniden yaratılıyor sandım. Saçlarımı kokladı, sayısız öpücüklerin arasında konuştu, "sen iyi misin?" Hızlı hızlı başımı salladım, "iyiyim," belimi okşadı ve başı ile onayladı. Derin bir nefes alıp kollarının arasından çıktım, sancım bir nebze olsun geçmiş ve artık rahat nefes alıp veriyordum, ona doğru döndüm ve kalçamı musluğa yasladım, üzüntü ile bakıp konuştum. "Aşağı inelim, bizde konuşalım ne olur, barışsınlar." 

"Tamam güzelim." Elimi tuttu ve birlikte lavabodan çıkıp aşağı indik. İndiğimizde diğerleri hâlâ bahçede oyun oyun oynuyordu. Giray ve Larissa bıraktığımız gibi sessizce oturuyorlardı. Eski yerimize, yan yana oturduk. İlgiyle ikisine de baktım, Larissa ağlmaktan gözleri şişmiş ve kızarmış vaziyette oturuyor, Giray ise durgun bir şekilde oturuyordu. 

Herkesin içini yiyen sessizliği Giray bozdu. "Benden her şeyi iste ama bunu isteme Larissa." Bu söz ile ortam şöminenin yanmasına rağmen buz keserken Larissa kızarık gözlerle Giray'a dönüp sert bir şekilde konuştu. "Keşke küçük kalsaydık Giray," gözlerinden yaş düşerken devam etti, "çünkü o zaman masumduk, kalbimiz temiz olduğu için sevgimizde saf, temizdi, sevgi gerçekti." Giray büyük bir şokla Larissa ya bakarken Alkan kafasını omzuma koymuş konuşmaları dinliyordu. "Sen..." Giray doğrulup Larissa'ya baktı.