VECA.

Y E N İ S E Z O N

Multimedya: Manga, üryan geldim.

Evet merhaba dolunaylarım öncelikle TG den sonra nasılsınız bakiim :) bu özel bölümü ne zamandır düşünüyordum ancak şimdi yazabildim. İster okursunuz ister okumasınız bu bölümü siz bilirsiniz ama okursanız sevinirim ve bazı soru işaretleri kafanızdan silinir diye düşünüyorum. Sezon finali tam olarak ne oldu, dokuz ay nasıl geçti, neler oldu bu soruların cevabı bu bölümde.

Yorumlarda buluşalım, paragraf arası boş kalmasın. Oylarınızı esirgemeyin.

keyifli okumalar dilerim.

Haydi şimdi bölüme özel bölüme 🌕

V E C A  Y E N İ  S E Z O N

ÖZEL BÖLÜM

ALKAN KILINÇOĞLU

VİYANA

"Acı insanı güçlü yapar, cesur yapar, acıdan korkma oğlum. Aksine ayaklarının üzerinde duran, güçlü adam olmak için acı çekmekten korkma. Gün gelir acıdan ruhun kanarsa ağlama... güçlü olduğunu hisset." demişti saçlarımı okşarken annem.

Ve sonra sonsuz bir yolculuğa çıktı.

Mina'yı ilk gördüğüm o sahne de dolunay gibi parlıyordu. Gözlerimi ondan alamamış, gözlerimi kamaştırmıştı. İlk etkilendiğimi düşündüm. Sonra sevdiğimi düşündüm. Sonra âşık olduğumu anladım. İnsan nasıl, ne zaman âşık olduğunun farkında olmuyordu. Bende olmadım. Âşık olduğumda kendime söz verdim onu çok mutlu etmek adına.

Uçak ile Viyana'ya indim. Hava limanından çıkan ana yola girdim.

Elimin tersiyle gözümü sildim. Binlerce kez direksiyona vurdum. Yanıyordu içim. Acıyordu ruhum. Kanıyordu gözlerim. Yanaklarıma süzülen göz yaşlarım değil, kanayan gözlerimin kanıydı. Gaza bastım. Egzoz feryat etti. Gözüm hiçbir şey görmüyordu. Beynimin içinde feryatları, gözümün önünde çırpınışları vardı.

Sen söz vermedin mi? Bırakmayacağım söz demedin mi? Elini bırakmamak için tutmadın mı? Ölsede yanında olacağım demedin mi? Onu mutlu etmek için, mutlu aile olması için evlenmedin mi?
Hepsine söz verdim. Hemde elini tutarken, gözlerine bakarken. Birlikte olduğumuz gece onu derin derin severken. Söz verdim. Ağlatmamak için söz verdim. Ölmeyeceksin söz veriyorum demiştim. Ölmemen için her şeyi yaparım demiştim ama seni terk ederim demedim.

Demedim.

Ölürsen yine severim, gelirim seninle demiştim.

Seni ben öldürürüm demedim. Sonra giderim de demedim. Demedim ulan! Demedim bunları!

Ama şimdi kendi ellerinle öldüren, giden sen değil misin?

Benim, Alkan Kılınçoğlu. Mina Kılınçoğlu'nun kocası.

Binlerce defa daha vurdum direksiyona, acımla haykırırken. Daha da kökledim gazı. Gözümde hiçbir şey yoktu. Mina vardı birde ona olan aşkım.

"Seni seviyorum," dedim acı içinde. "Yemin ederim seviyorum, yemin ederim çok seviyorum Mina." Bağırışım camlardan taştı.

"Mina..... Bebeğim."