Supreme Series #1: The Assassination

Chapter 26: Wedding .2

Luhence Ysmael POV

I sighed heavily due to the excitement in my heart. It is pounding hard like I will be having a heart attack. I am excited because my bride will arrive anytime from now.

It is already 6:30 in the evening but the pathway that my bride will walk have white lights at each side making her way enlighten. Pagdating niya sa tabi ko ay bubuhos ang maraming rosas at ang bubong namin ay mapapalibutan ng mga pusong-lobo. Ang mga tao ay nasa ay gilid ng aisle na nakaupo sa mga wooden chair na nakabalot ng puting tela.

Marami ding media ang nasa paligid para i-scope ang  nangyayari. Malamang ibabalita ito mapa-TV at diyaryo.

"Calm down bro hahaha" I looked at Damon that stand as my Best Man.

"Where is she? Baka tinakbuhan ako" hanggang ngayon ay kinakabahan ako dahil kahit magiging akin siya ngayong gabi ay alam kong babalik ang alaala niya. Sana... wag ngayon.

Wag kailan.

"Hahahaha. What the hell you are thinking huh? Darating 'yon hahaha"

I sighed once again. The excitement in my heart was mixed by foreboding. I hope she'll arrive. I am scared that this event in my life will become as runaway bride.

Unti-unti kong naibaling ang tingin sa DIY wooden door dahil sa pag-alingawngaw ng sikat na kanta na pinamagatang "For Your Eyes Only" ni Belle Mariano.

Choir is singing in unison while our eyes, especially mine, was being stucked by the most beautiful woman around the globe.

My soon to be wife is walking slowly in the aisle.

Nakapako ang paningin namin sa isa't-isa. Blake is escorting her. They are both walking towards me in a slow pace. I bit my lower lip because of happiness arousing in my heart.

'Fück! I am having a pool of water in my eyes!'

The choir continued singing while we are both looking directly at each other. I witness how a tear fell from her eyes that she wipes immediately and smile at me.

'God, she's a blessing!'

Pinutol niya ang tinginan namin sa isa't-isa saka nilibot ng tingin ang lugar. Kita'ng-kita ko sa mga mata niya ang saya at hindi ko mapigilang lalong sumaya dahil sa ngiti niya.

'Her smile is the most expensive thing I've ever seen. It is more than a diamond. I always want to see that curve in her lips'

I didn't regret what Blake did that result to her memory loss. Pinagpasalamat ko iyon sa katunayan dahil ito ngayon ang nangyayari. She's an angel sent from above and because of her, I didn't care about tomorrow because I only care for now. She, beside me.

Panghahawakan ko ang mga pangakong binitiwan niya. Bumalik o hindi man ang memorya niya.

I smile widely when she went here right now in front of me. Makikita ang saya pero may bahid ng pag-aalinlangan sa kaniyang mga mata. Hindi ko na iyon pinansin sa halip ay iniabot ko ang kaniyang kamay at hinalikan ang likod ng palad niya.

"You are the most beautiful piece that God make and my eyes laid to" halos pabulong kong sabi habang nakangiti at diretso ang tingin mata niya. Napangisi ako nang makita ang pagkagat niya sa ibabang labi.

"A-Ano ka ba?" nahihiyang bulong niya. "Thank you. Ang saya ko" bumalatay ang malaking ngiti sa mukha niya saka nilibot ngg tingin ang lugar.

"Thank you Uno," baling ko kay Blake. Ngumiti siya sa amin saka umalis rin agad. Bumaling kami sa harap at saka tinungo ang nakangiting pari.