Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sevgi; pencere önünde sardunyalarımla, Kumru'mla ve Çakır'ımla Akif Selim'in yollarını gözlemekti. Sevgi; Akif Selim'in yollarını gözlerken sardunyalarıma dokunmak, Kumru'mla konuşmak ve Çakır'ımla susmaktı. Ben ilk kalp atışımın beni buraya kadar getireceğini bilemezdim ama kalbim öyle güzel atmıştı ki son kalp atışıma kadar ilkine sadık kalacaktı.
Şimdi ise yine bir pencere önündeyim ve sardunyalarımı suluyordum. Havalar sıcak ve suya ihtiyaçları var fakat sevgim mevsim ayırt etmeksizin onlarla beraber ve bu hep böyle olacak. Ben atmış yaşına gelsem de.
Ve evet pencere önündeyim dedim ya hani; bu kez Akif Selim'in yollarını gözlemiyorum. Bu kez Akif Selim ve oğlumuzun kahkahalarına şahit oluyorum.
İkisi de bahçede. Geçen sene taşındığımız evimizin güzel ve tatlı bahçesinde çimlerin üzerinde oyun oynuyorlar.
İlhan üç yaşına basmıştı.
Dünyanın en şanslı annesi ve babasıydık zira o kadar güzel bir bebekti ki onunla oynamak, ona bakmak ve onu sevmek bizi hiç yaşlandırmıyordu. Otuz yaşıma az kalmıştı ama kalbim hep ilk günkü gibi atıyordu. Zamandan nasibini almayan tek şey kalbim ve gözlerimdi. Aynı hissediyor ve aynı bakıyordu hatta her geçen gün zamana inat daha dinç ve gençti.
"Anneciğim!" diye seslendi İlhan elini kaldırıp bana öpücük attığında. Babası gibi açık kahverengi saçları ve masmavi gözleriyle elmas gibi parlıyordu. Minik elleri, gözleri, ayakları ve dişleriyle ona baktıkça sürekli öpesim ve ısırasım geliyordu.
"Annem," dedim açık pencereden ben de ona el salladığımda.
Akif Selim, "Gelsene Mislina," dedi.
"Pilavın suyunu halledeyim geliyorum."
"Ama akşama daha var beraber hallederiz."
Gülümsemekle yetindim ve arkamı döndüm. Bu akşam evimizde güzel bir yemek verecektik. Aylardır görmediğimiz arkadaşlarımızla hasret giderecektik.
Buzdolabından çıkardığım meyve suyu ve ballı sütü bardaklara koyduktan sonra elimde tepsiyle bahçeye çıkarak Akif Selim ve İlhan'ın yanına gittim. Ağacın altındaki minderlere oturmuşlardı. İlhan hevesle bir şeyler anlatıyor Akif Selim de dikkatle dinliyordu. Gülerek eğildiğimde Akif Selim hızla elimdeki tepsiyi aldı ve kenara koydu. "Ne anlatıyorsun sen bakalım?" diye sordum İlhan'ın saçlarını düzeltirken.
"Bir şeyler," dedi İlhan gülerek. Akif Selim'e döndü. "Aramızda sır, değil mi babacığım?"
"Evet öyle babacığım," dedi Akif Selim yanağından güzel bir öpücük alırken.
