Merhabalar. Hiç tutmadan bölüme alayım sizleri. Lütfen ama lütfen oy ve yorum bırakmayı unutmayın. Bakın finale gidiyoruz he. :( Neyse çok keyifli bir bölüm oldu, dilerim öyle okursunuz. ^^
51.BÖLÜM: ''Bir Avuç Dilek''
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabır, kalbe uzanan bir damar yoluysa, onu beklediğim tüm vakitler mükafâtımdı. Kalbimi besleyen kanın adı sevgiyse, bunu da bir tek o yapmıştı. O, başarılı bir doktordu. Önce beni öldürdü sonra da diriltip nasıl yaşanır onu öğretti. O, başarılı bir öğretmendi. Önce bana kalem verdi sonra da o kalemle resmini çizdirdi. O, çok güzel bir insandı. Bana benden daha yakın, kendine benden daha uzaktı.
O, Akif Selim'di.
Bir tanem olan, bir tane olan tek kişiydi. Onu nasıl sevdiğimi, sayfalara sığdıramayacak kadar çok ezbere bildiğimi biliyordu. Biz bir söz vermiştik. Ellerimizi sımsıkı bağlayacak ve ölüm bizi ayırana dek birbirimizden kopmayacaktık. Yarın akşam da o sözü temsilen iki yüzükle parmaklarımızı taçlandıracaktık.
Delirmek üzereyim çünkü Akif Selim ile sözleneceğim.
Sevde ve Ezgi'yle odamdaydık. İkisi de bu sabah gelmişti Bursa'ya. Ezgi, işinden anca izin alabilmişti ama birkaç gün daha burada kalacaklardı. Ben de bütlerimi verip annemlerle geri dönmüştüm. Kızlar yer yatağındaydı ben de kendi yatağımda. Demiştim onlara biriniz burada yatsın diye ama dinleyen kim? Kalbimin içine girip de orayı kendine yuva yapan kuşun kanatlarına dokunur gibi elimi göğsümün üzerine koyarak tavana baktım. Gece lambası açıktı ama hiçbir şey gözleri açık gördüğüm rüya kadar parlak olamazdı.
''Mislina?'' diye seslendi bana Ezgi yattığı yerden. ''Yaşıyorsun değil mi?''
Sevde gülerek, ''Yaşamıyorsa bile yarından sonra bunun garantisi yok,'' dedi. Ezgi, ''Daha düğün var bir sakin olalım,'' dediğinde derin bir nefes alıp verdim. Dudaklarımda ritmi dinmeyen titremeler beni ele geçirmeye başlarken, ''Kızlar ben çok heyecanlıyım,'' dedim. ''Akşam olduğunda ne yapacağım ben?''
''Oho!'' diye kafasını kaldırdı Ezgi. Dirseğini yastığa bastırırken avuç içine de şakağını yasladı. ''Sen şimdiden böyleysen ben seni gerdek gecesi düşünemiyorum, Mislina.''
Gözlerim iri iri açıldığında elimi göğsümün üzerinden çekerek hızla kızlara baktım. Sevde ve Ezgi gülmeye başladıklarında, ''Annemler yan odada,'' diye uyardım onları. ''Çok ayıp!''
''Ya sus,'' diye konuştu Ezgi ses tonunu duyulmayacak şekilde ayarlarken. ''Hem ayıp değil ki kızım, gerdek diye bir gerçek var sonuçta. Öyle değil mi Sevde?''
