Merhabalar. Gelebildik. Oldukça keyif alarak yazdığım bir bölüm oldu, severek okumanız dileğiyle. 🐣
27.BÖLÜM: ''Birtakım Sevdalar''
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Önce sevmeli insan sonra büyümeli kalbi. Küçücük kalplere kocaman sevginizi sığdırdığınız zaman, ruhunuzu onun ruhuyla beslediğiniz de büyürsünüz zaten. Mühim olan kalbinizin büyüklüğü değil, o kalbin içine ne kadar büyük bir sevgiyi aşıladığınızdır. Mühim olan kocaman bir kalbinizin olması değil, o kalbin ne kadarının iyi şeylerle dolu olmasıdır.
Kalbim tıka basa seninle dolu Akif Selim.
Amma küçük amma büyük, içinde sen varsın.
Sadece sen.
Yan yanayız. Onunla oturuyoruz bir bankın üzerinde. Zaten bu banklar getirdi bizi bu hale belki de, hani derler ya ah şunun bir dili olsa da konuşsa diye. Ah bu bankların dili olsa da konuşsa; her seferinden kalbimin delicesine atışını anlatsalar da kızarsa yine yüzüm, utansam öyle yerli yersiz.
Konser devam ediyordu ve biz de yaptığımız minik dansımızdan sonra meşe ağacının az ilerisinde duran bir bankın üzerinde oturuyorduk. Yan yana duruyorduk ama sarılmamıştık birbirimize ya da ben yaslanmamıştım Akif Selim'in göğsüne.
Sırıtıyorduk.
O da sırıtıyordu.
Eh, pişmiş kelle gibiydik sanki ne bileyim, öyle miydik acaba?
Bir yandan gülümsüyordum bir yandan konseri dinliyordum, tabii kendi kalbimin sesi bunu biraz zorlaştırıyordu ama idare ediyordum. Hava soğuktu lâkin Akif Selim yanımdayken bunu sorun etmiyordum. Tabii, en son sorun etmediğimde sümüklü peçetelerimle hoş bir izdivacı gerçekleştirmiştik.
''Üşüyorsan kalkalım,'' diye mırıldandı Akif Selim yüzünü bana çevirirken. Burnumu çektim ve bunu yaparken güldüm. Gözlerine baktığım vakit onun da güldüğünü gördüm.
Hayatımda daha önce hiç bu kadar güzel gülen birine rastlamamıştım.
Hayatımda daha önce hiç bu kadar güzel bir insana da rastlamamıştım.
Akif Selim benim hayatıma ilklerle girdi ve sonlarımı da kendi eliyle, yüreğiyle inşa edecekti. Bundan o kadar ümitliydim ki, ondan sonrası ya da ondan başkasını asla düşünemiyordum. Ben onu düşünürken bile kendimi düşünemiyordum ki.
''Biraz,'' diye mırıldandım gülümsemeye devam ederken. ''Ayrıca senin de yüzün bembeyaz olmuş ve burnunun ucu hafif kızarmış.''
