Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kapıyı açtığımda Sevde karşımda duruyordu. Dilim tutulmuş, nedensizce parmaklarımın ucu karıncalanmaya başlamıştı. O karşımdaydı ve benim yalanlarımın ucuna bağladığım balonlardan biri patlamıştı.
Sakin kalmalıydım ama biliyordum ki bu saatten sonra ondan gerçekleri saklayamazdım ve o da buna artık inanmazdı.
Dudaklarımı ıslatıp çektim. ''Sevde?''
Yüzünde şaşkın ama kendinden emin bir ifade vardı. Çakır bacaklarıma dolanırken Sevde, ''İçeri girebilir miyim?'' diye sordu. Bir anlık boşluğa düştüm ve gözlerimi kırpıştırarak, ''Tabii,'' diye onu içeri buyur ettim.
Sevde ayakkabılarını çıkarmaya başladığında Çakır ona biraz tepkili davrandı. Normal olanda buydu. Eğildim ve Çakır'ı sakinleştirmeye başladım. Sevde nihayetinde içeri girdiğinde sağa sola bakınmaya başladı. Kapıyı arkasından kapatırken, ''Hoş geldin,'' diyebildim. Az sonra ne gibi açıklamalar yapacaktım bilmiyordum.
Sevde bana döndü ve sakince konuştu. ''Hoş bulduk.''
''Bir şey içer misin?'' diye sordum tavrımdan ödün vermeden. Sevde kafasını sağa sola salladı ve gözlerini kısarak ima ile sırıttı. ''Mislina, bana anlatman gerekenleri merak ediyorum. Sence de bir yerden başlasan mı artık?''
Nereden ve nasıl başlanır bilseydim şayet bu kaçamakların arkasına sığınmazdım. Ama üzgünüm, yapamadım. Çakır salona doğru koşarken başımı usulca aşağı yukarı sallayarak onu salona davet ettim. Işıkları yaktığımda Sevde gözlerini irileştirip pencereye yöneldi. ''İnanmıyorum bu çiçekler çok güzel ama.''
Gülümsedim. ''Öyleler.''
''Ne çiçeğiydi bunlar?'' diye sordu sahici bir merakla.
''Sardunya.''
Bir gün mürekkep mavisine boyanacağına inandığım ve hep bu hayal ile ayakta kaldığım kıymetli çiçeklerim.
Sevde büyük bir ilgi ile çiçeklerime bakarken kafasını kaldırdı ve sağ tarafta kafesin içinde duran Kumru'yu gördü. Güzel kuşum, benim kadim dostum. O bir hayvandan daha öteydi benim için, Akif'i ilk ona anlatmıştım ben sonra sardunyalarıma. Gri ve parlak tüyleri tertemiz görünüyordu. Gülümsedim. Sevde alnını kırıştırarak Kumru'nun yanına yürüdü. ''Mislina, evinde bilmediğim başka ne var Allah âşkına?'' Sonra gülerek bana baktı. ''Ha pardon! Burası senin evin öyle değil mi?''
''Sevde yapma böyle,'' dedim yanına doğru adım atarak. Sonra kaşlarımı çatarak, ''Hem sen nereden buldun ki burayı?'' diye sordum. Aklıma saçma sapan senaryolar yazmak gelmedi hiç, gelmiyordu.
