Chained to the Past (Imperfect Girls Series #2)

Chapter 39 (Part 2 of 2)

Chapter 39 (Part 2 of 2)

Tahanan

PUMASOK ako sa loob ng kotse ni Hugh.

Agad akong napangiti nang maliit nang maamoy ang pamilyar na pabangong amoy baby. Iyon pa rin ang gamit niya pagkatapos ng dalawang taon dahil lamang sinabi ko.

"Talagang pinanindigan mo na 'yong pabangong 'to, ano?" saad ko.

Napatingin ito nang sandali sa akin. "Yeah. You told me that you liked that smell on me, so that's what I use."

Gumala ang aking tingin sa loob ng kanyang kotse. Tagal ko na rin kasing hindi nakakapasok dito! Isang buong taon din.

Nang dumapo ang aking tingin kay Hugh ay agad kong nadatnan itong may maliit na ngiti sa kanyang labi habang nakatingin sa harapan.

Agad pumasok sa aking isipan ang pagtataka. "Bakit ka pala nandito? Akala ko ba may aayusin ka sa bar?" nagtataka kong tanong sa kanya.

Tumingin ito ng sandali sa akin at agad binalik ang tingin sa unahan. Nagkibit-balikat ito bago nagsalita. "I left," maiksi niyang sagot.

Bahagyang umangat ang aking kilay sa sinagot niya. "Luh, ba't ka umalis? Malapit nang gumabi. Dadami na ang customers niyo," sabi ko at tumingin pa sa orasan ng aking cellphone.

"They can handle it. They've done it for a whole year, half a day wouldn't be a problem," simple niyang sagot.

Hinayaan ko na lamang siya pagkatapos noon. Sandali lamang ang kanyang ginugol sa pagmamaneho dahil sobrang lapit lang talaga ng coffee shop sa aking condo.

Nang makarating ako sa harap ng elevator ay mabilis akong tumigil at tumingin kay Hugh na nasa likuran ko lamang. Nakapamulsa na ito habang nakatingin sa akin.

"Alis ka na," maliit ang ngiti kong sabi sa kanya. Bahagyang tumaas ang kanyang kilay, nagulat sa aking sinabi. "I mean, kasi, kailangan ka talaga nila sa bar, Hugh!" pagbawi ko.

Tumawa ito nang mahina at saka umiling. "Nope. I'm still taking you home," pagpupumilit niya.

Umawang ang aking labi nang lagpasan niya ako at tuloy-tuloy na pumasok sa nakabukas na elevator. Walang tao doon at kaming dalawa lamang ang nasa harapan ng elevator.

Wala akong nagawa kung hindi ang pumasok sa loob at samahan siya. "Pagkatapos mo akong ihatid sa condo, aalis ka na?" tanong ko ulit habang dahan-dahang sumasarado ang pintuan ng elevator.

Nakatingin lamang ako sa kanya, hinihintay ang kanyang sagot. "No," sagot niya sabay iling.

Bumagsak na lamang ang aking balikat nang marinig iyon. Mukhang wala na talaga akong magagawa kung hindi hayaan na lamang siya.

Tahimik lamang kaming dalawa hangga't sa makarating na kami sa floor ng aking condo. Mas nauna akong lumabas sa kanya at nanatili siyang nasa likuran ko.

Nang makapasok ako sa loob ng condo ay mabilis kong binuksan ang ilang ilaw sa loob at agad tumingin sa kanyang gawi, hinihintay siyang makapasok nang tuluyan. He closed the doors behind him.

Nang makarahap ito sa akin ay mabilis akong lumapit sa kanya at niyakap siya nang mahigpit sa kanyang baywang. Tumingala ako para makita siya at nadatnan ko na lamang itong nakatungo sa akin.

Nanlaki pa ang kanyang mga mata dahil sa pagkabigla ngunit mabilis iyong napalitan ng maliit na ngiti. Naramdaman ko na lamang ang kanyang braso na pumapalibot din sa aking katawan at hinihila ako sa baywang, mas malapit sa kanya.

Ngumiti ako nang malawak sa kanya nang maramdaman ko ang malakas na pagkabog ng kanyang puso. It was beating so fast, just like mine!

Agad na nagtagpo ang aming mga mata. I felt how his body vibrated against mine when he let out a soft laugh. Ramdam ko ang marahan niyang paghaplos sa aking baywang.