Enchanted Academy: War Between Love And Justice✓

𝙲𝚑𝚊𝚙𝚝𝚎𝚛 06

...𝚂𝙸𝚇...

𝚂𝚊𝚖𝚊𝚗𝚝𝚑𝚊'𝚜 𝙿𝙾𝚅

Nasa ilalim ako ng puno ngayon at naka-upo sa damuhan. Ginawa ko nang tambayan ito kasi wala namang nagpupunta. Kung minsan nga ay sinusubukan kong pumunta doon sa secret garden kung saan ako dinala si Grey pero hindi ako makapasok eh. Hindi ko kasi nabubuksan ang pinto nito.

As usual nagbabasa pa rin ako ng libro patungkol sa history ng bansang 'to and I found out something interesting. Dalawa pala ang kaharian noon. Isa sa mga tao at isa sa mga diwata.

At ang sabi pa dito ay patay na raw lahat ng diwata dahil sa kaguluhan noon na hindi nagustuhan ng isang pang diwata, kaya isinumpa niya ang isa pang kapwa diwata na babalik siya upang itama pigilan ang isa pang diwata sa masama nitong balak para sa kanilang bansa.

Medyo magulo ang storya nila kaya nalilito rin ako sa binabasa kong libro. Ni hindi man lang sinabi kung sino ang mga diwatang ito. Pero naisip ko na baka ako ang isa sa kanila. 'Yung isang babae na diwata na nagsabing babalik para itama ang masamang balak no'ng isa pang diwata. Pero sino naman kaya ang ang isang diwatang ito?

Hayy ewan ko! Ang gulo naman nito!

"Ano ba 'yang---"

"'Nak ka ng demonyo!" nagulat ako ng bigla na lang may nagsalita sa likuran ko.

Nang makabawi ay napagtanto ko ma si Rex pala ito.

"Rex!" nakahinga ako ng maluwag ng makita siya. T*ng*na muntik na naman akong atakihin sa puso.

"Sorry... nagulat ba ka kita?" tanong niya.

Parang tanga naman 'to. Tinatanong pa e obvious naman.

"Seriously, Rex?" sarcastic kong wika sa kaniya.

"Joke lang... Hahaha. 'To naman hindi mabiro." tawa niya at umupo siya sa tabi ko.

Akala ko ba hindi niya ako naaalala. Ba't ngayon parang feeling close siya. Tss!

"Tsk! Ewan ko sa 'yo!" inis kong wika sa kaniya.

"Ano ba 'yang binabasa mo at napaka seryoso mo kanina?" tanong niya uli.

"Dapat naman talagang sineseryoso ang pagbabasa ah," ani ko sa kaniya.

"Ang hirap mo naman kausapin." nahimigan ko ang inis sa boses niya.

"Dati pa." maikli kong sagot.

Namayani ang katahimikan sa 'ming dalawa. Kaya itinuon ko na lamang ang atensyon ko sa pagbabasa ng libro. Maya-maya pa ay bigla ulit siyang nagsalita.

"Do you ever wonder? Paano kung sinagot kita sa mga panahong iyon? Siguro tayo pa ngayon, noh?" parang tumigil ang paghinga ko sa narinig ko sa kaniya. Saglit akong hindi nakagalaw at hindi nakapagsalita.

Tama ba ang narinig ko? O guni-guni ko lang 'yun?

"A-anong s-sabi mo?" lumingon ako sa kaniya ngunit hindi siya sa 'kin nakatingin.

"Sorry for leaving you in that world, mmy." nanlambot bigla ang dibdib ko ng marinig ko iyon sa kaniya.

Mapait akong tumawa, "All this time alam mo? Pero magmamaang-maangan ka lang? Never akong naging tanga pero nagawa mo akong gawing tanga. Ang galing!" mapait ko iyong sinabi sa kaniya.

Tumingin siya sa 'kin at ako naman ang nag-iwas ng tingin.

"If alam ko lang na magkaparehong mundo pala tayo edi sana sinagot na kita." ang sabi niya. Hindi naman ako sumagot sa sinabi niya.