Otostopçu Kız (Tamamlandı)

Bölüm 27

Barış...

Hala yataktayım kalkmadım. Daha doğrusu kalkamadım. Kendimde o gücü bulamadım. Kendimi aşırı derece de yorgun hissediyorum. Tüm benliğimi yorgunluk dalgası ele geçirmiş durumda şu an.

Daha önce rüyada duyduğum bebek sesleri şimdi kızıl saçlı bir kadın. Anlam veremiyorum. Hafızamı zorluyorum zorluyorum yok tek bir kırıntı yok. Delircem yakında. Sinirle ellerimi kafama vuruyorum. Ah acıdı sanki biraz.

Ece hanım da zaten uğramadı yanıma. Güya onun sorumluluğunda falandım yani ama olmaz ki ben onunla güzel eğleniyordum. Sonuçta annemin adamıydı o da. Ne olacaktı ki başka! Ne bekliyordum yani? Sahi annem. Hiç merak etmiyor mu beni? Bir kez bile aramadı!

Kapıma doğru yaklaşan ayak seslerini duyunca pür dikkat kesildim ve beklemeye başladım ve tabii bu arada da uyuma numarası yapmaya devam ettim. Kapıya önce bir kaç kez tıklatıldı. Cevap vermedim. Sonra "Barış benim." diyen o kadife sesi duydum. Yine cevap vermedim. Kulp yavaşça onun emrine itaat ediyor ve kapı yavaşça açılıyordu.

O içeri sessiz adımlarla girerken yine kalkmadım nedense kalkmak istemedim. Merak etsin istedim. Ben buradayken o gezmelerdeydi. Bu kadarcık tribe de hakkım vardı bence.

Ayakları yavaşça onu benim yatağıma doğru getirirken nefesimi tuttum.

"Barış..." dedi tekrardan. "Odandan çıkmadın iyi misin merak ettim. Bir sorun yok değil mi? Barış! Duyuyorsun biliyorum hadi bana doğru dön." dedi hareket etmedim. Dokundu eliyle omzuma. Arkam dönüktü ona o yüzden göremiyordum yüzünü ama kokusu içime işlemişti bile.

Yeniden beni uyandıracağını zanneden hamlesini yaptığında bileğinden kavradığım gibi yine yatağa üzerime çektim onu. Gözlerimiz buluştu kısacık bir an. Sonrasında acıyla yüzüm buruştu. Ahhhh!!! Gözüme yumruk atmıştı. CADI.... kızıl cadı!!!!

Hızla üzerimden kalktı. "Ya sana bin kere söyledim değil mi? Bana ani hareketler yapma diye. Cenazen çıkacak buradan en sonunda. Birden üzerine çekmek nedir ya. Yersin öyle gözüne yumruğu. Çeneni kırmadığıma dua et sen." dedi hah bir de kendini haklı mı sanıyordu şimdi. Ölüyorum sandım be.

Acıyla elim gözüme gittiğinde. "Ben galiba kör oldum ya valla bak. Senin güzel yüzünü nasıl göreceğim şimdi. Ahh neredesin göremiyorum Ece! Ece!" dedim kendimi acındırmaya çalışarak. Ama aslında şaka değil yani gözüm falan yerinden çıkmışta olabilir. O nasıl yumruktu be vicdansızın kızı! Oysaydın direkt daha kolay olurdu.

"Ya of tamam ya dur bakayım çek elini başımın belası." dedi bana doğru yaklaştı yine, ellerimi tuttu çekti gözüme bakmak için eğildi. Yavaşça gözlerimi açtığımda karşımdaydı işte. Hiç düşünmeden tuttuğum gibi yatağa yatırdım onu ve dudaklarına kapandım. Sıcak öpüşleri bana karşılık vermeye başladığında gülümsememi gizli tutmaya çalıştım.

Kapının birden açılmasıyla birlikte hızla kendimi dudaklarından ayırdım ve doğrulup gelene baktım.

Hay bakmaz olaydım...

Büyük patron kapıdaydı!

...