PAYEDÂR(TÖRE) /TAMAMLANDI\

~14.Bölüm~

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.🤍

🌹

Şirketten çıktıktan sonra, güzel bir restoranta akşam yemeği yemişler ve konağa doğru yola çıkmışlardı. Gülhanım'ın içi içine sığmıyordu resmen! Kocasının asistanı olmuştu. Tamam Yusuf Mirza tam karar vermemişti ama asistan olmak zorunda idi! Demet hanımın tavırları öyle sinirini bozmuştu ki, Pis çakma sarışın dedi içinden. Şirkete ilk girdiği zaman Burada çalışmak yürek ister. Demiş ve kocasının yanında işe girmişti! Demek ki neymiş hiç bir konu da büyük konuşmayacakmısın! Başını hafifçe yana çevirdi ve yola odaklanmış kocasına baktı. Arabanın direksiyonu öyle sıkı tutmuştu ki, ellerinde ki damarlar açığa çıkmıştı. Hafif bir tebessüm etti ve kocasını izlemeye başladı. Çok yakışıklı bir kocası vardı. Geniş omuzları ve kaslı kolları ve çok uzun boylu bir adamdı sarılınca başı tam kocasının kalbine denk geliyordu. Ve bunu çok seviyordu.

- İzle Jinamın ( Karıcım) izle, konağa gidince bende seni izleyeceğim." Dedi yüzündeki imali bir gülüşle. Kara gözleri bir kaç saniyeliğine karısının mavi gözlerine değmiş ve göz kırpıp yola dönmüştü.

Anında alev alev yandı yanakları Gülhanım'ın... Birde o vardı değil mi? Kocasını şirkete başta çıkarmıştı ve resmen adamı yarım koymuştu. Tabiki bunun bir cezası olacaktı. Peki bu cezayı çekmek istiyor muydu? Evet! Ama yinede kocasının o imalı hal ve hareketleri onu biraz ürkütüyordu. Sessiz geçen bir yolculuğun sonunda konağa vamışlardı. Peş peşe sıraya dizilen on'a yakın son model lüks arabaları görmesiyle kaşlarını çattı Gülhanım. Bu kadar arabanın akşam akşam burada ne işi vardı? Kötü birşey olsa haberleri olurdu. Tam o esnada konağın kapısı açılmış ve elinde telefonu ile Emir ağa çıkmıştı.

- Yarın dedemin ölüm yıl dönümü. Her sene olduğu gibi tüm aile bir araya toplanır ve dedem adına hayır yemeği verilir."Dedi sesindeki gerginlik ile arabayı park etti ve karısının güzel yüzüne baktı. "Bence gelen misafirlere hiç gözükmeden, çiftlik evine gidelim." Diye devam etti. İri ellerini uzattıp karısının ve al al olan yanaklarını okşadı. Gülhanım'ın yüzünde bir gülümseme oldu.

- Akrabalarına olan sevgin gözlerimi yaşarttı Yusuf Mirza." dedi ve arabadan indi. Hemen ardından Yusuf Mirza'da inmiş ve kapı önünde duran amacasının oğlu Emir'e sıkıca sarılmıştı. Gülhanım da uzaktan hoş gelin demiş ve birlikte konağa girmişlerdi. Düğünde görmüştü Emir ağayı tıpkı kocası gibi uzun boylu ve yapılı bir adamdı. Devran Ağa'nın tek oğluydu. Konağın en üst katına doğru yürüdüler. Üst katan gelen gülme sesleri ile anlamıştı ki Gülhanım bugün konak baya kalabalıktı. Üst kata çıkmış ve herkese sırayla hoşgeldin etmişlerdi karı koca, Gülhanım  yeni tanıştığı Emir Ağa'nın karısı Esra hanımla sanki yıllarca tanışıyorlarmış  gibi  sarılmışlardı. Daha sonra geçip kadınlar için ayrılan masaya oturmuş ve gözleri Yağmur'u aramıştı. Herkes tam kadro burda idi ama Yağmur yoktu. Yanında telefonu ile uğraşan görümcesinin kulağına eğilip sordu.

- Yağmur nerede?"

Ayşe kafasını telefondan kaldırdı ve yengesinin mavi gözlerine  baktı. Daha sonra halası Gülsüm hanıma ve kızı Nehire göz ucuyla  bakıp sessizce konuştu..

- Halam saçma sapan konuştu. Sonra Yağmur'da utandı galiba uykum var diyip odasına gitti." Diyip tekrar telefonuna dönmüştü. Gülhanım, istemsizce kaşlarını çattı. Ne demek saçma sapan konuşup kızı utandırmışlardı? Üstelik bunlar olurken Şahan ağa neredeydi? Veya diğer aile üyeleri? Bu durum canını sıkmıştı? Üstelik saat daha çok erkendi Yağmur bu saate uyumazdı ki. Esma hanım elinde çay tepsisi ile gelince ayağa kalkmış ve hemen elinden tepsiyi alıp misafirlere kendi dağıtmıştı. Esra'da misafir hali ile çay yanı için hazırlan ikramlıkları dağıtmıştı.
Elindeki tepsiyi terasında ki masaya koymuştu Gülhanım ve gözleri Yağmur'un odasının değinmişti. İçindeki sıkıntı gittikçe büyürken, daha fazla dayanamadı ve Yağmur'un odasına doğru yürümeye başladı. Hızlı adımlarla odanın yanına gelince kapıyı tıklatı  ve gel cevabını beklemeden içeri girdi. Çalışma masasında ders çalışan Yağmur'u görünce tek kaşını kaldırdı.