Warm Embrace (Party Of Five Series #1)

W.E 36

Warm Embrace

Right Time

I knew that the field i entered is not something that i should taken lightly. I did topped the Bar pero ang hirap ng internship.

Yes, nakakahawak ako, or nakaka assist sa doctor but hindi ko masasabing gamay ko na ang lahat. I know i need to improve something inside me that will be very handy for me and hard.

"Kaya pa?" My co-intern ask me. "Mas mukha ka pang pasyente, Hyera." Umiling iling ito at inabutan ako ng tubig. Kinuha ko naman iyon.

"Ikaw mag mo-monitor ng pasyente sa Room 207, ha." Mabilis akong tumango sa paalala n'ya sa'kin. Isa rin s'yang intern.

"Oo, Papunta na nga ako roon." Ngumiti ako at tumango bago dumiretso sa nasabing kwarto.

"Excuse me po? I'm gonna check your vital signs po."Ngumiti ako sa matanda na nakaupo roon at mukhang malayo ang tingin.

Inilapag ko ang mga gamit na bitbit ko at sinimulan ang trabaho ko. Hindi naman siya malikot o kaya naman ay maingay, nakaupo lang s'ya at malayo ang tingin palagi kada ako ang pupunta sa kanya ay ganoon s'ya. Walang kibo o kahit ano.

"Thank you po, Nay." Ngumiti ako at binigyan s'ya ng head rub ngunit hindi naman ako pinansin.

Sa dami ng ginagawa ko, buwan na akong ganito, walang oras para mag saya gaya ng dati, pagod palagi at kahit sa bahay ay madalang o hindi na ako nakakatawag kaya minsan ay pinupuntahan ako ni Mommy.

"Did you check on Kleau? You're so busy these months, have you kept in touch with him?" Isa sa mga naitanong ni Mommy ng pumunta s'ya sa pinapasukan ko. Nasa cafeteria kami, break ko.

Bumagal ang pag tanggal ko ng mga takip ng Tupperware na dala n'ya, nilutuan n'ya ako ng paborito ko. Ganoon din nakabagal ang pag iling ko.

I've never had a communication with him, all these months, I lost count. Ngayon ko lang ulit naalala. Hindi ko maaalala kung kailan ang huling usap namin. I never reached for him after.

This is what I'm scared, losing a time on your lover because of being busy but at the same time our future is secured. We never talk or ako lang, dahil nag uupdate naman siya. We're so busy doing our things, we're so focus that we didn't notice we lost us.

We grew apart individually, we don't need each other. He was reaching out for me but i did not. Hindi na ako nakakapag check ng cellphone ko kahit free time, inilalaan ko na sa pag aaral, magbabasa, ni pagkain ng maayos hindi na rin.

"What?! All these months kayo pa rin? Without communicating to each other?" Mommy Exclaimed. Tumango ako, kami pa rin naman, hindi naman kami nag break.

"Does he reach out to you? Oh my Gosh, you're so busy! Hindi ka na nalabas, puro ka trabaho trabaho, nakalimutan mo na ata sumaya." Mommy exaggerated said.

Kleau's reaching me out. I saw his message notifications sometimes dahil nasa taas ng table ang cellphone ko but i never replied once.

"I'm happy naman sa trabaho ko, My. Sadyang hindi ko s'ya nakakausap, i rarely use my phone na nga, eh! Madalas kasi ako sa ER. Surgeries. Wala rin naman akong time makipag kumustahan sa mga kaibigan ko kahit naman sainyo." Ngumuya ako ng pagkain, she looked so worried.

"Don't blame Kleau if he doesn't show up every time you need him, ha. You never share your problems with him anymore, you're so distant, my love." She said while opening a pack of a juice.