My Body Has Been Possessed By Someone (ÇEVİRİ)

11.Bölüm

Lucy'nin aksine o zamanlar Canna'nın yanında kimse yoktu. Bu nedenle, burada yaşarken çenesini kapalı tuttu ve hastalandığında dahi sesini çıkarmadı.

<Bir keresinde üşüttüğümü saklayamadım ve şiddetle öksürdüm. Peki Callen o zaman nasıl tepki vermişti?

-Kapa çeneni!

Tam olarak böyle söylemişti. Callen'ın sözleri içime işledi ve hala kalbimde canlıydı. O küçümseyici bakışı bile.

- Lütfen yanıma gelme abla.

-Lütfen kendini gösterme.

- Kimse seni görmek istemiyor. Bu yüzden odandan ayrılmaya cesaret etme.

- O yüzden odadan çıkma.

Callen'ın sesi çok soğuk geliyordu. Kısa süreliğine unutulan hatıralardı. Canna'nın yüzü bir anda asıldı. Kitabı okurken karamsarlığı yavaş yavaş azaldı. İyi. Yapacağım. Şimdilik nazikmiş gibi davranacağım. O genç adam geçmişte bana çöp gibi davranan bir çocuktu.

"Hoş olmayan bir sürü anım var." Ama anılar sadece anılardır.

Değersizlik duygusunu hatırlatmak için varlardır.>

Canna hemen geçmişi düşünmeyi bıraktı ve yeniden kitaba odaklandı. Neyse ki Callen bundan sonra konuşmadı.

Uzun bir süre geçtikten sonra;

-Tamamdır!

Neyse ki, gerekli tüm tıbbi malzemeler ansiklopedide vardı. Canna hepsinin adını yazdı ve Callen'a verdi.

-Lütfen bunu al.

Callen listeyi kontrol ettikten sonra kaşlarını çattı. Bazıları Doğu kıtasının etkili şifalı bitkileri olarak biliniyordu, ancak bazılarını daha önce hiç duymamıştı.

- Bunun Lucy'ye gerçekten yardımı olacak mı? Bunların hepsini nasıl bulacağım?

- Herhangi bir sorun olmayacak.

Evet, tabii ki sorun olmayacak.Adice ailesi hangi istediğini yapamadı ki?

Canna kaşlarını çattı ve omuzlarını kaldırdı ve söyledi.

- Hazır olduğunda bana söyle. O zamana kadar laboratuvara gideceğim. Odam ve laboratuvarım hala orada mı?

-Evet.

Callen ne demişti? Canna başını kaldırdı.

-Gerçekten 7 yıl geçmesine rağmen aynı mı kaldılar?

Cullen sanki yüz ifadesinden aklındaki soruyu anlıyormuş gibiydi. Tekrar cevap verdi.

-Evet doğru. Babam kimse girmesin diye kilitledi, o yüzden anahtarı al," dedi.

Canna şaşırmıştı. Odayı olduğu gibi bırakacaklarını hiç düşünmemişti.

***

Canna önce yatak odasına gitti.

"Vay."

Ne kadar zaman geçti. Yataklar ve masalar tozluydu, kitaplar etrafa saçılmıştı ve kanepenin üzerine perdeler sarkıyordu.

"Her şey buradaki son günümle aynı."

Sylvien ile evlenmek için evden ayrıldığım o günle...

<Babam her şeyi olduğu gibi bırakmış. Kızı evden gidince her şeyi yok edeceğini düşünmüştüm. Odanın sahibini unutmak istemeyen birine benzemiyor mu bu? Ya da dönmesini bekleyen birini...>