My Body Has Been Possessed By Someone (ÇEVİRİ)

16. Bölüm

Lucy, dudaklarının nasıl iyi hareket ettiği hakkında çok konuştu. O kadar sevimli görünüyordu ki Canna bilinçsizce güldü. Lucy'nin ametist kıvırcık saçlarını okşadı ve dedi.

- Lucy sakin ol.

- Biraz heyecanlandım.

Arkalarında oturan Callen kaşlarını çattı.
- Ah, onu dinliyor muydun?

Ne de olsa Canna'nın bölünmüş bir kişiliğe sahip olduğunu düşünüyordu. Lucy ile ya da yalnızken tavrı ve hatta sesi bile farklıydı. Lucy'nin odasından çıktılar.

Callen, "İki kişiliğin mi var?" dedi.

-Bu ne anlama geliyor?

-Tam da bu anlama geliyor.

-Napayım? Lucy tatlı bir çocuk. Nasıl korkunç bir canavar olabilirim?

Callen yavaşça, "Öyle görünüyor," dedi.

-Yani çirkin bir canavar gibi mi görünüyorum?

<Bir noktada, Callen farkında olmadan bunu yüzüme karşı homurdandı. Bana defalarca çekici olmadığım ama bir canavar olduğum söylendiği için bu tür sözler canımı sıkmaya başlıyordu.>

<Canna nereye gidiyor? Hayır bane ne ki>

Callen yumruğunu sıktı.Ve gerisinin tadını çıkardı. O da aptal değildi. Geçmişi hatırlıyordu. Bu yüzden Canna'nın ona kaba davranması doğaldı.

<Сanna çocukken herkesi korkutup kaçırmadı mı? O zamanlar ablam, insanların onun hakkında böyle konuşmasından hoşlanmazdı. Herkesin işaret ettiği şeytanın rengi siyahtı ve Canna'da o renk vardı. Dünyadaki herkes Сanna'yı kınadığından, o da onlara uymuştu.>

Ancak şimdi olgundu ve siyah renkle ilgili hurafelere kapılacak kadar aptal değildi. Callen yaşlandıkça kız kardeşinin iblis olmadığını anladı. Ne 'kara sis' ona bulaştı ne de Tanrı tarafından lanetlendi. Сanna siyah saçlı doğduğu için acınacak bir insandı.
Çocukken yanılmıştı. Cullen bunu biliyordu.

Daha sonra Callen devam etti.

- Kız kardeşinle öğle yemeği yemek ister misin?

Сanna, Callen'a baktı ve güldü.

- Lucy yüzünden diyorsan buna gerek yok.

-Benden nefret mi ediyorsun.

- Hala burada fazla kalacağımı sanmıyorum. Her şey hazır olduğunda gideceğim.

- Gideceğini mi söyledin? Valentino'dan ayrılıp eve geri dönmedin mi?

-Evet ne pahasına olursa olsun boşanacağım ama  amacıma ulaştığımda buradan ayrılacağım ve yalnız yaşayacağım.

Bu sefer Callen'ın dili tutulmuştu.

- Her neyse, o zamana kadar sabredin. Bundan sonra beni bir daha görmeyeceksin zaten.

Göğüsten aşağı düzgünce inen koyu renk saçlar. O anda, Callen fark etmeden elini uzattı, sonra sanki elektrik çarpmış gibi şaşkınlıktan anında geri çekti.

<Delirmiş olmalıyım. Neden giden ablamı yakalamaya çalışıyorum?>

Callen aceleyle arkasını döndü.

Gereksiz düşüncelerden kurtulmak için antrenman odasına yöneldi. Kılıcını savurdu. Kılıç kolların bir uzantısıymış gibi hissettiriyordu ama bugün çok ağırdı.

<Ablam için neden bu kadar endişeleniyorum ki? Suçluluk yüzünden mi? Bu kulağa inandırıcı geliyor.>

Geçmişte Canna'ya ne kadar kötü davranmıştı?
Callen kasten şapkasını pencereden aşağı düşürdü ve kız kardeşi ona sadık bir köpek gibi gülümseyerek ve şapkasını almaya gitti.
Bu her gerçekleştiğinde, giderek daha fazla pişmanlık duyuyordu ama böyle davranmaya devam etti.