My Body Has Been Possessed By Someone (ÇEVİRİ)

160.Bölüm

Tabii ki Orsini'nin yüzü çarpıktı.
Ama hiçbir şey söyleyemedi.

"İyi geceler."

Can arkasını döndü.
Yatağa yürüdü ve rahat battaniyenin altına uzandı.
Aslında yüksek sesle gülmek istiyordu ama onu bunun ötesinde kışkırtmak tehlikeliydi.
Canna sessizce dudaklarının kenarlarını kaldırdı.

<Sen bir hiçsin Orsini.>

Senin sayende her şey düşündüğümden daha kolay olacak.
Ama gardınızı düşürmeyin.
Orsini Cullen'dan farklı.
O asla mükemmel bir şekilde evcilleştirilemeyecek bir canavar. Arkanızı döndüğünüz anda atlayıp ısırabilir.

Zaten bunu bir kez deneyimlemedin mi?
Şimdi yine oldukça saf ama bir daha ne zaman değişeceğini bilmiyorum.
Ama tamamen çaresiz kaldığı anı çözemedim.
Eğer zehirli yüzüğü bir süre önce hâlâ elinde tutsaydı onu öldürmeyi başarabilirdi.

<Neyse ki o yüzük her şey değil.>

Canna mutlu bir şekilde gözlerini kapattı.
Orsini'ye dudaklarıyla dokunmak hoş değildi ama kazandığı şeyle sorun değildi.
Çünkü elimde büyük bir tane var.

* * *

Orsini eşliğinde yolculuk devam etti.
Dün gece olanlar onun bir zayıflığı olduğunu bilmiyordu ve bu zayıflığını koruyamayacağını biliyordu.
Ama hiçbir şey söylemediler. Neredeyse hiç konuşma olmadı.
Avını kovalayan bir tazı gibi onu takip ediyordu. O kadar ısrarcıydı ki gözlerini ondan hiç ayırmadı.
Uyuduğumuz anda bile aynı odayı kullandı.
Kendi planları olan Canna onu yalnız bıraktı.
Peki Orsini ne düşünüyor?

<Bu adam ne yapacak?>

O geceden sonra Canna onun içini tahmin ettiğini düşünmüştü.
Cullen'a benzer olacak.
O adam gibi o da muhtemelen sevgiyi, ilgiyi ya da en azından tensel yakınlaşmayı istiyor.
Ben de öyle düşünmüştüm.
Hiçbir şey istemedi.
Gelecek planları hakkında soru sormadı veya konuşmadı.

<Ne yapmamı istiyorsun?>

Onun davranışlarına göre karşılık vermeye çalıştım ama böyle davranmaya devam etmesi kötü bir şey değil.
Onu ortadan kaldırmak için güçlü bir yöntem kullanmalısınız.

"Orcini, düğmelerini ilikleyebilir misin?"

Canna sorduğunda pencereye yaslanan Orsini ona yaklaştı.
Gerçek bir köpeğe benziyordu.
Evcilleştirilmiş bir köpek değil, ne zaman ısıracağını asla bilemeyeceğiniz bir tazı.
Canna'nın hemen arkasında duruyordu.
Ve sessizce söyledi.

"Saçını kaldır."

Canna uzun saçlarını toplayıp kaldırdı.
Sonra kıyafetlerindeki boşluklardan uzun, ince bir yaka ve pürüzsüz bir sırt ortaya çıktı.
Orsini ifadesiz bir yüzle elini uzattı ve düğmelerini aşağıdan ilikledi.
Canna aynada ona baktı.
Dar parmak uçları sırtına sürtse de yüzü aynı kaldı.
Sonunda tüm düğmeler iliklendiğinde Canna saçını bıraktı. Ve dedi.

"Gece pazarına gidiyorum."

Orsini cevap vermedi. Tek kelime etmeden onu takip etti.
Gece pazarı sanki bütün köylüler dışarı çıkmış gibi gürültülüydü.
Canna kalabalığın arasından geçerek birkaç kez omzuna çarptı.

"Sen bir korkuluk musun?"

Orsini onun önünde durup dilini tekmeledi. Sonra ona elini uzattı.

"Hey, elini ver."

Can kaşlarını çattı.
İstemiyorum. Sonra Orsini açıkça söyledi.

"O zaman önde durabilirsin."