Chapter 44
သူမ ထွေထူးသိပ်မတွေးနေတော့ဘဲ အရှေ့ကို ပြေးသွားလိုက်သည်။
"ဒါရိုက်တာချူ"
ချူယင်းသည် သူ့လုပ်လက်စအလုပ်တွေကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီး သူမရှေ့ဆက်ပြောလာမည်ကို တိတ်တဆိတ် စောင့်ဆိုင်းနေလိုက်သည်။
“အဲဒါ...”
ထိုအမျိုးသမီးက ဆံပင်တွေကို နားရွက်နောက်သို့ သပ်တင်လိုက်ရင်း ရှက်ရွံ့မှုအပြည့်ဖြင့်တိုးတိုးလေးမေးလိုက်သည်။
“ဒီနေ့ ကျွန်မ အလုပ်ကို ကားမယူလာမိဘူး… အဲ့ဒါလေ သူဌေး အဆင်ပြေရင် ကျွန်မကို လိုက်ပို့ပေးလို့ရမလား”
သူမအမှန်တကယ် ဘာကိုဆိုလိုကြောင်းကို ထင်ထင်ရှားရှားဖြစ်အောင် ပြောလိုက်သည်မှာ သေချာပေသည်။
ယနေ့ခေတ်နဲ့ ယခုအသက်အရွယ်မှာ ဘယ်သူက အရင်ရောက်နှင့်သည် ဆိုတာက သိပ်အရေးမကြီးဘူးလို့သူမခံစားရသည်။
ပြီးပြည့်စုံသည့်ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို မည်သူမဆို ရအောင်ကြိုးစားနိုင်ပေသည်။ တကယ်လို့ အရည်အချင်းပေါ်မူတည်ပြီး ကြည့်မယ်ဆိုရင် စုယိက ရုပ်ရည်ကြည့်ကောင်းရုံကလွဲပြီး သူမရဲ့ နောက်ခံနဲ့ ပညာရေးက သူမလောက်ကောင်းမှာ မဟုတ်ချေ။
ချူယင်း မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။
"ဒါဆို မင်းက ဘာလို့ ကားပါကင်မှာလာရပ်နေတာလဲ"
အမျိုးသမီးက ခေတ္တကြောင်အသွားသည်။
"ဟင်..."
"မင်းရဲ့ကိုယ်ရေးအကျဉ်းကို ငါဖတ်ကြည့်ပြီးပြီ"
အမျိုးသမီး၏ နှုတ်ခမ်းများက ကော့တက်သွားသည်။
“ကျွန်မ အရမ်းဂုဏ်ယူမိပါတယ်…”
“ကားသော့ယူလာဖို့ မေ့သွားတဲ့ ပညာတတ်အမျိုးသမီးပဲ”
သူ့အသံက အေးစက်နေသည်။
"ဒါနဲ့ ဒီမနက် ကုမ္ပဏီကို ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"
“…”
"မင်းရဲ့ကားနဲ့မင်းပြန်ပါ ငါကမင်းရဲ့သူဌေး မင်းရဲ့ယာဉ်မောင်းမဟုတ်ဘူး"
