Chapter 84
အရမ်းကောင်းတယ်။
ချူယင်းတစ်ယောက် မေမေချူကို ဖုန်းခေါ်သည့်အချိန်တွင် စုယိသည် သူ့ဘေးတွင် တင်ပျဉ်ခွေထိုင်ကာ ခေါင်းကို မော့ပြီး စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေမိသည်။
ကောင်မလေးရှိလို့ အိမ်မပြန်ဘူး - ဘယ်လိုပဲ တွေးကြည့် တွေးကြည့် ဆင်ခြင်တုံတရားမဲ့နေပုံပေါ်နေတယ်။
သို့ပေမယ့် ချူယင်းက သူ့အမေကို ထိုအကြောင်းပြောနေတဲ့အချိန်တွက်တောင် သူ့မှာ သူမကို အကြိမ်အနည်းငယ်လောက် နမ်းဖို့ အချိန်ရှိနေသေးသည်။
ဖုန်းက စပီကာဖွင့်ထားပေသည်။ ထိုစကားကိုကြားပြီးနောက် မေမေချူသည် 'အို' ဟု ဆိုပြီးနောက် အချိန်အတော်အတန်ကြာအောင်တိတ်ဆိတ်သွားသဖြင့် စုယိ၏နှလုံးခုန်သံကို အဆတစ်ထောင်လောက်အခုန်မြန်သွားစေသည်။
“အာ…”
မေမေချူက ထိုအကြောင်းကိို တစ်ချက်တွေးလိုက်သည်။
"ငါ မင်းကြိုက်တဲ့ မုန့်တွေ အများကြီးဝယ်ပြီး ယန်ပေါ် ကိုပို့ခိုင်းလိုက်မယ် "
ဤမျှလောက်လွယ်လိမ့်မယ်လို့ဟု သူမ မမျှော်လင့်ထားပေ။ စုယိ သူမရဲ့ မျက်တောင်တွေကို အကြိမ်အနည်းငယ်လောက် ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ် လုပ်လိုက်မိသည်။
သူမပုံစံကရယ်စရာကောင်းနေတာကြောင့် ချူယင်းသည် သူမပါးပြင်လေးကို ဆွဲညှစ်ပစ်လိုက်သည်။
"မလိုပါဘူး ကျွန်တော်တို့ဘာသာဝယ်လို့ရပါတယ်"
"ရပါတယ် ငါကဖြင့်ဝယ်ထားပြီးနေပြီ အဲ့ဒါတွေက မင်းအတွက်လေ သိတဲ့အတိုင်းပဲ ချူရှီးက မကြိုက်ဘူး"
မေမေချူကဆက်ပြောသည်။
"ဒါဆို မင်း သူ့ကို ကောင်းကောင်း ဆက်ဆံပေးလိုက်နော် ဒီလိုမျိုးအဖြစ်မျိုးနဲ့ကြုံထားတဲ့သူတွေက ဘယ်လိုမှ စိတ်ကြည်လင်နေမှာမဟုတ်ဘူး မင်း သူ့ကို ပိုပြီး အလိုလိုက်ပေးဖို့လိုတယ် မင်းလက်အောက်ကစစ်သားတွေလို သူ့ကို မဆက်ဆံနဲ့"
ချူယင်း "ဟုတ်ကဲ့ဗျာ ကျွန်တော် သူ့ကိုနေ့တိုင်းကိုးကွယ်ပူဇော်မြှောက်စားပေးပါ့မယ်"
