Chapter 80
ဤတစ်ချီတွင် သူမတို့နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်မချွတ်ကြပေ။ ကုတင်ကြီးပေါ်တွင် အနက်ရောင်Suitနှင့် သင်္ဘောသားအဖြူရောင်ဝတ်စုံတို့သည် တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ဆန့်ကျင်ဘက်အရောင်ဖြစ်နေပေမယ့် မမျှော်လင့်စရာကောင်းအောင် အလွန်လိုက်ဖတ်ညီနေသည်။
ပထမအချီအပြီးတွင် စုယိ၏ မျက်လုံးတွေက ရီဝေမှုနှင့်အတူ နီရဲနေသည်။ အပေါ်အင်္ကျီက တွန့်ကြေရှုပ်ပွနေသည်။ စကတ်က ရှိနေတုန်းဆိုပေမယ့် အတွင်းတွင် ဘာမှမရှိတော့ချေ။ သပ်သပ်ရပ်ရပ်နှင့်ပုံမပျက်ပန်းမပျက်ရှိနေတာဆို၍ ဒူးအထိရှည်သည့်ခြေအိတ်တွေသာရှိပေသည်။
သူမရဲ့အသံက အနည်းငယ်အက်ကွဲနေပြီး သေချာနားထောင်ကြည့်လျှင် ငိုသံလေးစွတ်လျက်တရှုံ့ရှုံ့လုပ်နေသည့် အသံကိုပင်ကြားနိုင်ပေသည်။
"နောက် ဒါကို ဘယ်တော့မှ ထပ်မဝတ်တော့ဘူး"
“ဟုတ်ပြီ”
ချူယင်းသည် ဤနူးညံ့သိမ်မွေ့သည့်အသံလေးဖြင့် ညီးတွားတာကိုကြားပြီးနောက် ချက်ချင်းပင်မျက်၀န်းတို့ကအရောင်လတ်သွားသည်။
သူမရဲ့ နားရွက်လေးကို တစ်ချက်ကိုက်ပြီး ခပ်တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။
“နောက်တစ်ခါဆို နောက်တစ်မျိုး စမ်း၀တ်ကြည့်ကြမယ်”
သူ့သည် ချုပ်တည်းခြင်းဆိုသည့်အရာကို အမည်မသိနေရာတစ်ခုသို့ လွှင့်ပစ်ခဲ့သည်မှာ အတော်ကြာသွားပေပြီ။
စုယိသည် အချိန်အတော်ကြာ ထပ်နှိပ်စက်ခံလိုက်ရသည် – အနည်းဆုံးတော့ ဤရက်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ သူမသည် အကျိုးကျေးဇူးတချို့ကိုရလိုက်ပေသည်၊ အရင်တုန်းကဆိုရင်ဖြင့် ယခုလို အပြင်းအထန်လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပြီးနောက် အိပ်ယာကထနိုင်ဖို့ဆိုတာ ယောင်လို့ပင်မတွေးရဲပါချေ။
ရေချိုးပြီးနောက် သူမသည် ကိုက်ရာ အမှတ်ရာများကို ဖုံးအုပ်၍ ထွက်လာလိုက်သည်။ သူမသည် ဒေါသတကြီးဖြင့် ထိုသင်္ဘောသားဝတ်စုံကို ခြေအိတ်ပုံးထဲသို့ လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။
ထိုအခါ သူမ၏ကောင်လေးက ဖြတ်ထိုးဉာဏ်ရှိရှိဖြင့် သူမရဲ့ ဒေါသကိုဦးတည်ချက်ပြောင်းရန်အတွက် စကားလမ်းကြောင်းကိုအစပ်အဆက်မရှိပြောင်းပစ်တော့သည်။
