Chapter 70
' စု ' မျိုးရိုးဖြစ်တဲ့ငါက နာမည်အစစ်နဲ့ရင်းပြီး အာမခံတယ်။
"အဲ့တုန်းက တင်းနယ်မှာလား ... အခု မှတ်မိသွားပြီး... ဗိုလ်ကြီး ယင်းက ဒု-ဗိုလ်ကြီးပဲ ဖြစ်ဦးမယ်ထင်တယ် ”
ကျိုးမင်က ခေါင်းညိတ်သည်။
“ဟုတ်တယ်....အဲ့အချိန်တုန်းက သူ အရမ်းသွေးပူတာလေ...ခေါက်ဓားလေးတစ်ချောင်းသာပေးလိုက်...ကြမ်းမယ်ရမ်းမယ်ဆိုတာချည်းပဲ....ပြန်တွေးကြည့်ရုံနဲ့တင်တော်တော်ရယ်ရတယ် ဟားဟား ”
စကားမဆုံးသေးမီမှာပင် စားပွဲထိုးတစ်ဦးက ဟင်းလျာများကိုလာချခဲ့ပြီး စကားဝိုင်းအကြောင်းအရာကို ပြောင်းလဲသွားစေသည်။
" ဖြစ်ခဲ့တာတွေက အရမ်းကြာနေပါပြီ....တကယ့်ယောက်ျားတွေက အတိတ်က အောင်မြင်မှုအတွက် ကြွားဝါမနေကြဘူး... စား စား " ကျိုးမင်က ရယ်လျက်ဆို၏။
ထိုအခါ စုယိကခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီးနောက် သူမ၏နံဘေးမှ အမျိုးသားကို လှည့်ကြည့်နေသည်။
ချူယင်း၏အမူအရာမှာမပြောင်းလဲဘဲ သူက စုယိအတွက် စွပ်ပြုတ်တစ်ပန်းကန်ကို ပြင်ဆင်ပေးနေ၏။
"စွပ်ပြုတ်သောက်လိုက်..."
“အင်း....”
စုယိက စွပ်ပြုတ်ပန်းကန်ကို သူမဘက်သို့ဆွဲယူထားလိုက်သည်။ထိုအချိန်တွင် ကျိုးမင်နှင့်အခြားတစ်ယောက်က လောလောလတ်လတ် မစ်ရှင်တစ်ခုအကြောင်းကို ပြောနေခဲ့ကြပြီး စုယိက ထိုင်လျက်နားထောင်နေခဲ့၏။ထို့နောက်တွင် သူမက ချူယင်း၏လက်ကိုဆွဲကိုင်ပြီး စားပွဲအောက်သို့ ဝှက်ထားလိုက်သည်။
ချူယင်း၏လက်မှာ ကြီးမားကျယ်ပြန့်ပြီး အနည်းငယ်ကြမ်းရှရှဖြစ်ကာ သွေးကြောများလည်းထောင်လျက်ရှိသည်။စုယိက လက်ဖဝါးမှ တံတောင်ဆစ်အထိ တစ်လျှောက်လုံးစမ်းသပ်ကြည့်လိုက်သော်လည်း တစ်စုံတစ်ရာထူးခြားသည်မျိုးကို မခံစားရပေ။
ဤတစ်ယောက်က မည်သည့်နေရာ၌ ဒဏ်ရာရခဲ့သနည်း။
“မရီး...ဒါက မိန်းကလေးတွေနဲ့တည့်တယ် ”
မနီးမဝေး၌ထိုင်နေသူတစ်ယောက်က ဆုံလည်စားပွဲကိုဝိုက်ပြီး စုယိ၏အရှေ့သို့ မြွေသားဟင်းလျာ ပို့ပေးသည်။
