Ölü Ateşin Gölgesi

13. Bölüm

Mor ve ötesi: Bir derdim var :)

"Emre aç mısın yemek hazırlayayım mı?"Dedim mutfaktan bağırarak
" Dur geleyim de birlikte hazırlayalım. " Dedi.

"Akıllı duracaksan gel!" Dedim kinayeli bir şekilde.

Emre ile ben yemeklerimizi yedikten sonra ekip de gelmişti. Ve şuan da film izliyorduk. Gözlerim ağrımaya başlamıştı ve uyku bana o kadar tatlı geliyordu ki olacakları düşünmeyi bırakıp kendini uykunun kollarına bıraktım..

Ömer'den

Gelen inleme sesiyle gözlerimi arkama çevirdim. Umay üç kişilik koltukta uyuya kalmış ve yüksek ihtimalle kabus görüyordu. Hemen yerimden kalktım ve koşarak yanına gittim.

"Baba gitme, beni bırakma" Diye ağlıyordu. Kafamı çevirdiğimde hepsi başımıza toplanmıştı. Emre hemen yanıma çöktü.

"Umay! Umay kalk!" Emre seslendikce daha kötü ağlamaya başladı. Hemen Aras'a döndüm

"Emre'yi de alın bize geçin hadi!" Dedim. Umay hala kabus görüyordu.

"Hiç bir yere gitmiyorum ben!" Dedi Emre yarı hüzün yarı sınırlı sesiyle.

"Emre Umay'ı benden başladı sakinleştiremez, abisi bir şey yapamadı sen ne yapacaksın? " dedim hızla. Emreler bize geçince hemen ayağa kalktım. Umay daha kötü ağlamaya başladı. Umay'ın yanına oturdum ve

"Sevdiğim kalk hadi, bak kabus görüyorsun hadi güzelim, seni böyle görmeye dayanamıyorum hadi kalk " Dedim ve bir süre daha böyle devam ettim. Ağlaması yavaşlamaya başlamıştı ama daha kabus görüyordu. Koltuktan kalktım. Umay'ın kafasını biraz kaldırdım ve göğsüme yasladım. Kokumu derin derin içine çekmeye başladı. Ağlaması kesildi ama hala kesik kesik nefes alıyordu.

" Birtanem hadi kalk, hadi sevdiğim uyan, güzelim bak ben buradayım "dedim aniden yerinden kalktı ve yakamdan tuttu.

" Ömer! "Dedi nefes nefese.

" Benim güzelim bak buradayım.."
Dedim yakamı bıraktı ve ağlamaya başladı.

" Ömer, Ömer beni kurtar lütfen , her gittikçe kötüleşiyor kabuslarım. Senden başka kimse bana iyi gelmiyor. Ömer sen de beni bırakma lütfen, babam gitti ama sen gitme!" Dedi hıçkırıklarının arasından. Gözlerim yanmaya başladı.

"Gitmiyorum bir yere bak ben buradayım seni asla bırakmayacağım" Dedim ve onu kendime çekip sarıldım.

"Gitme Ömer, beni bırakma" Dedi.

" İstesende istemesende ben seni bırakmam merak etme. Hadi uyu güzelim. " Ağlaması iç çekişlerine dönmüştü. Yarım saat sonra ağlayarak uyuya kaldı. Babasının intikamını alamazsa her zaman böyle olacak belki her geçen gün kabusları daha da kötüye gidecekti ve ben ona iyi gelememekten çok korkuyordum. Eğer bana sende artık bana iyi gelmiyorsun derse hem o yıkılır hem de ben. Sevdiğim kadının ellerimin arasında böyle olmasına daha ne kadar izin verebilirdim ki? Kabusları her ne kadar kötü olursa olsun uyumayı seviyordu. Babasını görmek için ve bu onun canını daha çok yakıyordu..

Umay Asena'dan

Gözlerimi aralamaya çalıştım ama başaramadım. Belki de başarmak istemedim. Çünkü kollarında uyuduğum sevdiğim adamın kokusunu her içime çektiğimde daha iyi hissettiğim yerde neden uyanmak isteyeyim ki? Yerim de daha çok yerleşince Ömer'in parmaklarının saçlarımın arasında hissettim. Uyandığımı anladığı için böyle yaptığını biliyordum. "Günaydın güzelim hadi kalkman gerekiyor işe gideceğiz daha " Dedi sesi kulaklarıma dolunca yerime daha bir yerleştim ama onun her yerinin tutulduğunu anladım çünkü yerinde kıpırdanıyordu. Gözlerimi açıp yerimde doğruldum. "Günaydın sevdiğim, günaydın. Beni böyle güzel bir güne uyandırdığın için sana teşekkür ederim" Dedim daha sonra aklıma dün herkesin oldugu ortamda uykuya daldığımı hatırladım.
Olamaz hepsi kabus gördüğümü öğrendi! Gülüşüm yüzümde soldu. Gözlerim doldu.