Ölü Ateşin Gölgesi

34. Bölüm

"Umay kalk be kızım"

Derinlerden gelen ses ile gözlerimi ne kadar açmak istemesem de açtım. "Ne oluyor sabah sabah acaba? " Diye sordum yüzümü ovalarken. "Sabah mı? Kızım saat iki iki. Ne sabahı" Duyduğum saat ile şok oldum.

"Oha lan ben o kadar uyudum mu? " Dedim yataktan kalkarken. "Sen saati boşver de kalk. Sabahtan beri seni bekliyorum"

"Ne o Derya çok mu özledin beni? "

"Yok da şey, "

"Ney? " Dedim daha yeni düzelttiğim yatağın üzerine otururken. "Şeye gidelim diyecektim. "

"Derya bir tane ağzının üzerine patlatacam şimdi ha. Ne geveleyip duruyon söyle işte. "

"Benim bir kaç parça kıyafete ihtiyacı-" Daha lafını bitirmeden önünü kestim. "Olmaz! "

"Ya abla niye ki ya? "

"Ben senle asla alışverişe çıkmam. "

"Zeyno ile hep çıkıyon. Benimle de git bir kere".

"Kızım, Zeyno ne alacağını biliyor da onunla gidiyorum. Ya sen, iki saat çıkmıyorsun mağazadan. Girdiğin mağazadan çıkmıyorsun ve çıktığında da eli boş çıkıyorsun. Kusura bakma ama ben o hataya bir kere düştüm bir kere daha düşmem. "

"Ya abla lütfenn" Ayağa kalkıp aynanın karşısına geçtim. Üzerimde kısa kollu ve şort gecelik vardı. Saçımı açıp tepeden ev topuzu yapıp Derya'ya döndüm. "Hiç bir güç beni bugün evden çıkaramaz anladın mı keskinim? "

"Anladım ama anlamamayı tercih ederdim. " Dedi. İkimiz birlikte salona geçtik. Kendimi koltuğa atarken elime telefonu aldım. Rehbere girip Emre'yi aradım. Bir kaç çalıştan sonra açtı.
"Boncuğum, nasılsın? "

"İyiyim, sen nasılsın? "

"Bende iyiyim de "

"De? "

"Ben....şey....... Asena ben aşık oldum! " Duyduğum şey ile aniden ayağa kalktım.
"Ne? Nasıl? Kim? Nerede? " Diye ardı ardına sorular sordum. Benimle birlkte Derya da ayağa kalktı.

"Kızım bağırma be, kimse duymasın. " Koltuğa tekrardan oturdum. "Mal mısın abi sen, sorularıma cevap ver"

"Ya kızım bir dur. Zaten kız bana yüz vermiyor" Dedi

"Emocan tanıyor muyum? "

"Yok tanımıyorsun. Bizim hastaneden. "

"Tamamdır kardeşim inşallah birgün karşılaşırız. "Dedim.

" Umay hasta geldi sonra konuşuruz"dedi ve suratıma kapattı şerro.

"Abla nolmuş? " Dedi Derya

"Bir şey yok kızım. " Dedim başı ile onayladı ve koltuğa yayıldı. "Abla ben sana bir şey soracam? "Dedi çekinerek. Çekinmesini gerektiren ne soracaktı ki şimdi bu kız? " Sor bakalım "

"Şey, hala kâbus görüyor musun diyecektim? ".

"Yani görüyorum ama eskisi gibi değil, şöyle kâbusu görüyorum ama çok kötü olmadan uyanıyorum. Yavaş yavaş görmemeye başlayacağım herhalde. "

"İnşallah ablam inşallah" Dedi biraz onu süzdüm. "Kalk bakalım ne alacaksan alalım. " Dedim hemen ayağa fırlayıp yanağımı öpüp içeriye koştu.

~

Saat iki buçuktan saat yediye kadar mağaza mağaza dolaşıp eve gelmiştik. Arada Ömer'i bir çok kez aramıştım ama açmamıştı. Eve geldiğimiz zaman evine gitmiştim ama Alparslan Albayın acil çağırdığını ve apar topar evden çıktığını söyledi. Ve hala da eve gelmemişti. Kapının örtülmesi ile kendime geldim. Arkama baktığım da Zeyno'yu gördüm. "Hoş geldin, neredeydin sen? "