30. yesi pundung

117 14 4
                                    

"Jan, jangan lupa ya buku arisannya." Liana menaruh selempang tas ke pundak dan bersiap pergi.

Galon dispenser berbunyi blubb blubb ketika isinya mengalir ke dalam gelas Januar, "Lha kamu mau ke mana e, Li?"

"You know, hehe." Ketemu Husein.

"Lha ntar nek pada nanya?"

"Bilang aja aku ke rumah simbah."

Liana akhir-akhir ini jarang ikut karang taruna, karena jadwalnya bentrok dengan jadwal pacaran. Alhasil, Januar yang dititipi buku arisan.

"Yaudah, pergi dulu ya, Jan. Bye~"

Gadis yang bibir bagian dalamnya diberi pewarna itu lantas masuk ke garasi dan tak lama setelahnya terdengar suara motor yang semakin menjauh.

Bapaknya tiba-tiba muncul dari ruang depan, "Jan, mbok adimu ki kandanono. Disudo le yang-yangan ki."
(Jan, adekmu kasih tau dong. Pacarannya tuh dikurangin)

"Lha kok kulo sing ngandani to, Pak. Sing bapak e lak nggih njenengan."
(Lah kok aku yang suruh ngasih tau, Pak. Yang bapaknya kan Bapak)

"Nek aku sing ngandani ki wis ra gelem ngrungokke meneh je, malah ngamuk."
(Kalo Bapak yang ngasih tau tu udah gak mau ngedengerin lagi, malah ngamuk)

"Lha njenengan le ngandani pripun? Alus nopo sero?"
(Bapak ngasih taunya gimana? Halus apa keras?)

"Kadang alus, kadang sero. Alus ra mempan, sero langsung ngamuk." Pakde Suryo duduk di meja makan dan membuka penutup gelasnya, "Njuk jare Winan, Liana ki sok curhat neng status WA. Jarene aku... Opo yo kae boso inggrise wong tuo sing ngekang anake? Seprit seprit kae lho."
(Kadang halus, kadang keras. Halus gak mempan, keras langsung ngamuk)
(Terus kata Winan, Liana tu suka curhat di status WA. Katanya Bapak.. apa ya itu bahasa inggrisnya orang tua yang ngekang anaknya?)

"Strict parents?"

"Hoo, kayake kui. Lha emang salah po nek jam 9 bengi anak wedok e urung bali njur bapakne nggoleki? Moso mung ngono kui diarani ngekang. Kui lak yo wajar."
(Iya, kayanya itu. Emang salah ya kalo jam 9 malem anak ceweknya belom pulang, terus bapaknya nyariin? Masa kaya gitu dibilang ngekang. Itu kan wajar)

"Nggih sing penting lak Liana mboten aneh-aneh to, Pak, le yang-yangan."
(Ya yang penting kan Liana gak aneh-aneh kan, Pak, pacarannya)

"Aku ki paham cah sak umuranmu karo Liana ki butuh yang-yangan, butuh hiburan, butuh update setatus, butuh seneng-seneng. Ning mbok yo eneng batesane ngono lho. Aku percoyo nek Liana ki ra bakal aneh-aneh. Tapi nek misal yang e sing aneh-aneh pie? Misale njebak utowo menghasut neng hal sing ora bener. Kadang ki menungso koyo buah kedondong, Jan. Njobone alus, nanging njerone berduri. Ketoke apik, jebul atine elek." ujar lelaki paruh baya itu. "Terus nek cah wedok bali bengi jam 11 diterke cah lanang, diwaske tonggo lak yo ra apik to? Gek kae ki tau, yang-yangan jam 11 bengi lagi mulih. Pas koe turu neng Deresan."
(Bapak tu paham, anak seumuran kamu sama Liana pasti butuh pacaran, butuh hiburan, butuh update setatus, butuh seneng-seneng. Tapi ya harus ada batasan dong. Bapak percaya kalo Liana gak bakal aneh-aneh. Tapi kalo misal pacarnya yang aneh-aneh gimana? Misalnya ngejebak atau ngehasut ke hal-hal yang gak bener. Kadang tu manusia kayak buah kedondong, Jan. Luarnya halus, tapi dalamnya berduri. Keliatannya baik, tapi ternyata hatinya busuk)
(Terus kalo anak cewek pulang malem jam 11 dianterin laki-laki, diliat tetangga gak bagus kan? Waktu itu pernah, pacaran jam 11 baru pulang. Pas kamu tidur di Deresan)

"Lha tapi kulo nggih tau ngoten niku e. Nopo Liana mboten malah ngewalik omongan nek misal kulo sing ngandani?"
(Lah tapi aku juga pernah kaya gitu. Apa Liana gak malah ngebalik omonganku kalo aku yang ngasih tau?)

JogjalovartaWhere stories live. Discover now