දෑගිලි ✔( complete )✨

Chapter 49

අයියාව දැක්ක වෙලේ ඉදම් තමාලයා ඉන්නෙ නැට්‍ට ගිනිගත්ත හනුමා වගේ පුප්පනම ගමන්..
මගේ ගාව කූඩැල්ලෙක් වගේ ඇලිලා ඉන්නවා මදිවට අයියට ඉගි වලින් මරන තර්ජනත් එල්ල කරනවා..අනෙව් හිච්චි කුඹලා..

ඒකාගෙ මල කෝලම් දරාගන්න බැරිම තැන නුරාග් මස්සිනා ඒකාවත් උස්සගෙන එතනින් යන්න ගියා..

ඌ තමයි අයියා එක්ක මුලින්ම කතා කරේ..මටත් කලින් අයියාව අදුරගත්තේ..මන් හිතන්නෙ අයියට ලේසි වෙන එකක් නෑ තමාලයාව ශෙප් කරගන්න එක නම්..ඒකා හරි තදයා ඔහොම ඉදියට..සමහර දාට මස්සිනා එක්ක වලි ගිහින් එයාව ගෙයින් එලවලා දොරවල් වහගෙන එලිවෙනකම්ම එ මිනිහාව එලියෙ තියනවා..තමාලයාගෙ කුඹල් ගෙදර තීන නිසා හොදයි නැත්තම් එ මනුස්සයා සීතලේ ලෙඩ වෙනවා..හැබැයි ඉතිම් අයියාව එළවලා පාන්දර වෙන්න කලියෙන් මූත් ඒක අස්සට රිංගලා අයියාව බදාගෙන නිදාගන්නවා ඉතිම් ඒක වෙනම කතාවක්..

"වස්තු.."

"අයියේ.."

"මොනාද කල්පනා කරන්නෙ.."

"නෑ මේ තමාලයා.."

"ම්ම් එයා හරි..ඕන කෙනෙක්ට කේන්ති යනවා..මන් නැති ටිකෙ ඔයා කොච්චර වේදනා වින්දද මැනික..ඔයා විතරක්ම නෙමෙ ලග ඉදපු එයත් දුක් වින්දා..එයාගෙ කේන්තිය සාදාරනයි.."

"ඒත්...ඒත් ඉතිම් එ මගෙ පැත්තෙන්නෙ අයියෙ..එතකොට ඔයා..අපි කවුරුත් නැතුව ඒ රටේ ඔයා තනියෙම් දුක් වින්දෙ නැද්ද..අපි දෙන්නාම දුක් වින්දා..තැන් දෙකක ඉදන් මන් වින්ද දුකම ඔයත් වින්දා..මන් ඔයා වුනානම්..මෙ වගේ ඉවසන්නැ අයියේ..එහෙම බැලුවොත් ඔයාට විතරක් ඇගිල්ල දික් කරන්න බෑ.."

"ඔය කතාව ඇති වස්තු..ගිය දේ ගියා.වෙච්චි දේවල් අපිට හරිගස්සවන්න බැ..එත් අපිට පුලුවන් අපේ අනාගතේ හදාගන්න..මෙතනිම් එහාට අපි දුක් වින්ද කාලෙ ඉවරයි..".