අන්තිමේ ඒ දවස ඇවිත්...මගේ කියන හැමෝගෙන්ම මාස ගාණකට හරි ඈත් වෙන දවස ඇවිත් තියෙද්දි අපි අද උදේම කොළඹ ආවා..පහුගිය ටිකේ ගමනෙ වැඩ වලට එහෙ මෙහෙ යන්න උණ නිසා දවස් වේගෙන් ගෙවෙද්දී යන එක ගැන දුක් වෙන්න වෙලාවක් නැති උණත් අන්තිම දවස් දෙක තුන ගෙවාගන්න එක ගොඩක් අමාරු උණා.අනික් අයගෙ හිත් රිද්දන්න බැරි කමට හොදින් කියලා පෙන්නන් ඉන්න උත්සාහ කරත් මන් කොහොමත් උන්නේ හොදින් නෙමෙ...
අනික් හැමෝමත් හොදින් බව පෙන්නන්න උත්සාහ කරත් පුංචි කාලෙකට උණත් සිද්ධවෙන්න යන වෙන්වීම දරාගන්න බැරිව මං වගේම අනික් අයත් හිත අස්සෙන් හඬා වැටුණ බව මං දැනගෙන හිටියා..
අක්කයි බාප්පයි විශේස ප්‍රතිචාරයක් නොදැක්කුවත් කොයිතරම් හිත හයියට අල්ලන් හිටියත් අවුරුදු 20ක ජීවිත කාලෙ පුරා එක රැයක් ගෙදරින් පිට ඉඳලා නැති මං මුල් වතාවට ඒ ගෙදරින් එළි බැහැලා එද්දී අම්මාගේ වගේම මගේත් ඉවසීමේ සීමාව පැනලා ගියා..අක්ක ලාංකාවෙන් ගිය දවසේවත් නැති තරම් අම්මා අඩා වැලපෙද්දී,
අඬලා වැලපිලා තවත් කඳුලු නැති වෙලා හූල්ලා වැටෙනකංම, සර් අම්මාවත් මාවත් දෙන්නම වාරු කරගද්දී එයාගෙන් ශක්තිය ලැබුණා වගේ අම්මාත් මාත් දෙන්නම හිත හයිය කරගන්න උත්සාහ කරත් පුංචි එකි නොතේරුම් කමට මට යන්න දෙන්න බෑ කිය කිය මග දිගට අඬා වැටුණ හැටි දරාගන්න එක ගොඩක් අමාරු උණා..
හෙට හවස 7යි ගානකට ප්ලයිට් එක තිබුණා වෙද්දි ඒජන්සියෙ පොඩි වැඩ වගයක් තිබුණ නිසා අපි අද පාන්දර කොළඹ එන්න ආවා..සර් වගේම පැතුම් අයියයි සුමංග අයියයි ගමනට එකතු උණා වෙද්දි උදේ ඒජන්සියෙ වැඩ ඉවරවෙලා හවස් වරුවම බීච් එකට වෙලා හිටපු අපි කලුවර වැටෙන්නත් ඇරලා බීච් එකෙන් එන්න ආවා...කලින් එයාපෝට් එක ළඟ හොටෙල් එකක රූම් 3ක් බුක් කරලා ආවත්, මුහුද පේන හරියකම රැයක් නවතින්න තිබුණානම් කියලා මං කටට ආවට කියපු මෝඩ කතාවට පිංසිද්ද වෙන්න,රූම් හොය හොය සෑහෙන වෙලාවක් රස්තියාදු ගහපු අපි තුන්වෙනි පාරටත් මුහුද පේන මානේ තිබුණ කොළඹ තරු හෝටලෙක reception එකේ වාඩි වෙලා හිටියා...
"සර් මෙහෙ රූම් නම් තියෙනවා..ඒත් පොඩි අවුලක්.."
"මොකෝ.."
YOU ARE READING
👑 🌷කිරුළ නුඹ මගෙ නම්🌷👑 Complete 💚❤️ Yizhan ❤️💚
Fanfiction🪂🌷👨🏻🦱👨🏻🦰 FF/Non FF 👨🏻🦱👨🏻🦰🌷🪂 කිරුළ නුඹ මගෙ නම්..කඳුළු ඇයි මෙතරම්.... අනුන්සතු උයනක පිපී ඔබ මසිත සුවඳින් මත් කලා ලෝකයේ රුදු නෙත් වසා අපි පිහිනුවෙමි උඩුගම් බලා.... Start - 2023 .12 .27 End. - 2024 .04 .02
