~~~ Flash Back ~~~
"අ..අයියේ ඔයා...!!"
"හ්ම් මාත් එක්ක යමු එන්න.."
"ඒ..ත්."
"බාප්පයි ආන්ටිගේ දුවයි දෙන්නම ඉන්නෙ එක හොස්පිට්ල් එකේ.."
"ඒත් මෙහෙ..!!"
"මෙහෙ අරන් ආවා..යමුකො ගියාම බලාගන්න පුළුවන්.."
ප්‍රියා අම්මා එක්ක මං එයාපෝට් එකෙන් එළියට ආවා විතරක් වෙද්දී අපිව පිළිගන්න කෙනෙක් බලාපොරොත්තු නොවුණත් ඇවිත් උන්න නසීර් අයියාව දකිද්දී මං පුදුම උණා...එයාව දැක්කේම අවුරුදු ගාණකට පස්සෙ වෙද්දි අනිත් එක එයා ඇවිල්ලා හිටියෙ චතුරයාලා එක්ක සර් පන්නලා දාපු කොල්ලෙකුත් එක්ක වෙද්දි මට මොකුත් හිතාගන්න බැරි උණා...කොහොම උණත් එයා අපිව එක්ක ගියේ කොළඹ ලොකු ප්‍රයිවට් හොස්පිට්ල් එකකට වෙද්දි ප්‍රියා අම්මා එක්ක ගිහිං අපි මුලින්ම සිහලිව බැලුවා...
බැලුවා කිව්වට කෙල්ල උන්නේම icu එකේ වෙද්දි තාමත් ඇතුලට යන්නවත් අවසරයක් නොවෙද්දී ,මේ ඊයේ පෙරේදත් හොඳට උන්න සමනලියක් වගේ පුංචි කෙල්ලෙක් බඩකුත් උස්සන් බට වලින් වටවෙලා අඳුනාගන්න බැරි වෙන්න ඔතලා ඇදක දාලා ඉද්දී විදුරු දොරෙන් දැකපු දර්ශනේම අම්මට තියා මටවත් දරාගන්න බැරි උණා...
කෙල්ල ඇක්සිඩන්ට් උණා ඇරෙන්න අනික් දේවල් නොදැන උන්න ප්‍රියා අම්මා කෙල්ල ප්‍රෙග්නට් කියලා දැනගෙන ෂොක් උණා..මගේ කෙල්ල ළඟට යන්න දෙන්න මගේ පුතේ කියලා මගේ අතේ එල්ලිලා අඩා වැටුණ ප් අම්මා මගේ අත් දෙකේම ෆේන්ට් වෙලා යද්දි තමන්ගෙ අයගෙ කරදරේකදි මිනිස්සු අසරණ වෙන හැටි මං ජීවිතේ මුල් වතාවට මහ දරුණුවට අත් විදින ගමන් උන්නා...ඒ එක දර්ශනේම දරා ගන්න බැරි තරමට මගේ හිතේ හයිය උදුරා ගත්තා උණත් නොයා බැරි කමට මට ඒ පිම්මේ මගෙ උන් ගාවටත් යන්න උණා...අම්මා අක්කා පොඩි එකී එයාලට උන්න ලොකුම හයිය එයාලව හොයන් ආවා වගේ මාව දැකපු ගමන් මාව බදාගෙන වැලපෙද්දී උඹලාටත් වඩා මං අසරණයි අම්මේ කියලා කෑ ගහලා අඬන්න ඕනා උණත් , මගෙ උන් තවත් වට්ටන්න බැරි කමට , ගොඩක් නරක විදිහට අත පය පිච්චිලා තිබුණත් බාප්පා උන්නෙ සිහලිට වඩා හොඳ තත්වෙක වෙද්දි යන්තම් හිත ටිකක් සනසන් මට කඳුළු ඇස් අස්සෙ හිරකරන් ඒ වේදනාව දරා ගන්න උණා...
YOU ARE READING
👑 🌷කිරුළ නුඹ මගෙ නම්🌷👑 Complete 💚❤️ Yizhan ❤️💚
Fanfiction🪂🌷👨🏻🦱👨🏻🦰 FF/Non FF 👨🏻🦱👨🏻🦰🌷🪂 කිරුළ නුඹ මගෙ නම්..කඳුළු ඇයි මෙතරම්.... අනුන්සතු උයනක පිපී ඔබ මසිත සුවඳින් මත් කලා ලෝකයේ රුදු නෙත් වසා අපි පිහිනුවෙමි උඩුගම් බලා.... Start - 2023 .12 .27 End. - 2024 .04 .02
