အပိုင်း(၁၅)
"ဘာဖြစ်တာလဲ"
"ဒီနေ့ မဖွင့်ဘူးလား"
"ဟုတ်သားပဲ။ ငါနောက်ဆုံးတော့ ဒီနေရာကို ရောက်လာခဲ့ရတာ။ ပြောထားတဲ့အတိုင်းဆိုရင် အရင်က တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးတဲ့ ဝက်ဝံကြီးတစ်ကောင် ရှိတယ်တဲ့။ ဒါပေမယ့် ဘာဖြစ်လို့ မမြင်ရတာလဲ"
"အဲ့ဒီနေ့က တံခါးဝမှာ ရှိတာ တွေ့လိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် အထူးတလည် ရောက်လာခဲ့တာလေ။ ငါ့ရဲ့ ကလေးတွေကိုလည်း ထပ်ပြချင်လို့လေ"
ကောင်းကင်ပြာ တိရိစ္ဆာန်ရုံဝင်ပေါက်မှ လူတစ်အုပ်က ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်နေသည်။
သူတို့ကလည်း တစ်နေ့က မြင်ခဲ့ရသော ချစ်စရာကောင်းသော ပန်ဒါအကြောင်း ပြောနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။
"သူဌေးဆုက မနေ့ကလည်း မဖွင့်ဘူးဆိုတော့ အရေးကြီးကိစ္စ ရှိနေလို့များလား။ ဒါပေမယ့် သူဒီနေ့ ဖွင့်မယ်လို့ ပြောထားမယ် မဟုတ်လား"
ရွယ်ဟောင်ယွီက တံခါးဝတွင် ရပ်နေပြီး ဖုန်းကိုသာ တစ်ချိန်လုံး စိုက်ကြည့်ကာ မျက်မှောင်ကျုံ့နေသည်။
"အိပ်နေတာများလား"
သူက တစ်နေ့လုံးပန်ဒါကို မမြင်ရသေးချေ။ ထို့ကြောင့် တစ်ညလုံး အိပ်ပင် မအိပ်နိုင်ခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့် ရေဒီယိုဌာနမှဆိုင်းငံ့ထာားသည့်တိုင်အောင် ရွယ်ဟောင်ယွီက စိတ်ဓာတ်မကျပါချေ။ အနည်းငယ်ပင် ပျော်နေသေးသည်။
အစစ်အမှန် တိရစ္ဆာန်များကို မြင်ရပြီးနောက် ရွယ်ဟောင်ယွီက သူ၏အနာဂတ် အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းကို ရှာတွေ့သွားပြီ ဖြစ်သည်။
လောကရှိလူများက နားမလည်ကြသေးချေ။ အစစ်အမှန် တိရစ္ဆာန်ပေါ်လာကြောင်းကို မယုံကြည်ကြသေးချေ။ ထို့နောက် သူက ထိုအကြောင်းကို သူကိုယ်တိုင် နာမည်ဖြင့် ရီပို့တင်နိုင်သည်။ သူသည် ဌာနမှမလုပ်နိုင်လျှင် သူက သတင်းစာများကို သုံးနိုင်သေးသည်။ သတင်းစာများက မလုပ်နိုင်သေးလျှင် အင်တာနက်များကို သုံး၍ရသည်။
အနှေးနှင့်အမြန် လူများက ကောင်းကင်ပြာ တိရိစ္ဆာန်ရုံထဲတွင် အစစ်အမှန်တိရိစ္ဆာန်များ ရှိနေကြောင်း မြင်တွေ့ကြရမည်။
