အပိုင်း(၂၅)
"ဟား ဟား"
"တပိုင် ငါ နင့်ကို တအားချစ်တယ်"
"ငါ့ကို မရပ်နဲ့တော့ ဟီးဟီး မရပ်နဲ့တော့"
ကောင်းယွဲ့က တိရိစ္ဆာန်ရုံဝင်ပေါက်မှ ဝင်လာသည့်အချိန်တွင် အဝေးရှိပန်ဒါကြီးကို မြင်လိုက်ရသည်။ ပန်ဒါကြီး၏ လက်မောင်းအတွင်းတွင်မူ သူမ၏ ဘေဘီက ရှိနေသည်။ သူမက အလုပ်မှ ဆင်းကာစ ဖြစ်သည်။ သမီးဖြစ်သူ၏ တောက်ပသော အပြုံးကို မြင်သောအခါ အမောပြေသွားသည်။ သူမကလည်း ဒီရက်များ အတောအတွင်း သူမ၏ကလေးအတွက် မူကြိုမှ ခွင့်ယူပေးထားခြင်း ဖြစ်သည်။
ဆေးရုံရှိ လူများနှင့် ဆွေးနွေးပြီးနောက် ကလေး၏ အခြေအနေက စတင်ကာ လက္ခဏာပြလာပြီဖြစ်သည်။ လက်များကပင် တစ်ခါတစ်ရံ ခံစားချက် ပျောက်ဆုံးနေတတ်သည်။ သူမက ညဘက်အိပ်ပျော်သွားသော အချိန်တွင် ကောင်းယွဲ့က ဘေးနားတွင် နေပြီး တစ်ချိန်လုံး စမ်းကြည့်ပေးနေခဲ့သည်။ လက်မောင်းမှ ကြွက်သားများကို ထိကိုင်ကြည့်ရင်း လျို့ဝှက်ကာ နေရင်းငိုခဲ့ရသည့် နေ့ရက်များလည်း မနည်းတော့ချေ။
ALSရောဂါက ကြွက်သားများ တုန်ယင်မှုမှ စတင်ပြီး လျင်မြန်စွာ ဆိုးရွားလာတတ်သည်။
ယခုက စတင်ပြီး အိပ်ယာခုတင်ပေါ်တွင် စတင်ကာ လှဲနေရတော့မည့် ကလေးဖြစ်သူအကြောင်း တွေးမိသော် သူမ၏မျက်နှာက ဖြူဖျော့လာသည်။ ထို့အပြင် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ထဲ အမျိုးမျိုးသော ကုသသော နည်းလမ်းများကို အသုံးပြုကာ ကုသရတော့မည် ဖြစ်သည်။ သူမ၏ကိုယ်တွင်လည်း ဆီးပိုက်၊ အစာပြွန်ပိုက် စသဖြင့် ပိုက်အမျိုးမျိုးကို တပ်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။ ကောင်းယွဲ့၏ နှလုံးသားကလည်း အပ်ဖြင့်ထိုးစိုက်သလို နာကျင်လာသည်။
ကလေးက ငါးနှစ်သာ ရှိနေသေးသည်။ ယခုလိုမျိုး ထာဝရ မနေသွားနိုင်ချေ။ ထိုသို့ဆိုလျှင်လည်း ရှင်သန်နေထိုင်ရခြင်းက အဓိပ္ပာယ် မရှိသေးပါချေ။
"မား မား"
ကလေးက ကောင်းယွဲ့ကို တွေ့သွားပြီး တပိုင်ကိုယ်ပေါ်မှ ခုန်ဆင်းလာကာ လက်နှစ်ဖက် ဆန့်တန်းလျက် မိခင်၏ရင်ခွင်အတွင်းသို့ ပစ်ဝင်သည်။
