"උබත් මහා පිස්සු වැඩනේ කරන්නේ දැන් ඊට පස්සේ බොරුවට මැරෙන්න හදනවා"
"හරි බං ඒත් කවුද මෙච්චර දෙයක් වෙයි කියලා හිතුවේ"
"අනේ මේ කටවහපන් බල්ලෝ...උබට ලැජ්ජාවක් නෑ"
"හරි හරි මං මගේ ලැජ්ජාව බලාගන්නම්, උබ පලයන් ගිහින් හිච්චිට විස්තරේ කියපන් ඌ බයවෙලා ඉන්නේ"
"උබට බැරිද ගිහින් ඕක අර පොඩි ඇටයට කියන්න ඇයි යකෝ ඌට මගේ වචනයක් ඇති එල්ලෙන්න"
"උබනේ ඉතින් මුලින්ම ඉල්ලන් කාලා තියෙන්නේ මමද, දැන් පලයන් වද නොදී"
මත් වෙලා වගේ හැගීමක් එක්ක නින්දෙන් ඇහැරුන මට ඇස් අරින්නත් කලින් ඇහුනේ ශේථුගෙයි තෙයාශ්ගෙයි කටහඩ.
ඒ දෙන්නා මොනාද මංදා කතා කරන හින්දම මම ඇස් දෙක වහගෙන හිටියත් තෙයාශ් ගිහින් ටිකකින් ශේථු මගේ කනට කරලා මුමුනපු වචන එක්ක මගේ ඇස් ඉබේම ඇරුනා.
"බොරුවට ඇස් වහන් ඉන්නේ නැතුව ඇස් අරිනවා මං දන්නවා නැගිටලා ඉන්නේ කියලා"
ශේථුගේ වචන එක්ක තවත් වහන් ඉන්න බැරි හින්දම ඇස් ඇරිය මං වටපිට බැලුවා.මගේ අතට සේලයින් එකක් ගහලා තියෙද්දි ශේථු ඇද අයිනෙන් පුටුවක් තියන් වාඩි වෙලා හිටියා.
එක විනාඩි ගානකට අපි දෙන්නට දෙන්නා අපේ ඇස් දිහා බලන් හිටියා.ඒත් එක පාරටම අපි දෙන්නම ගැස්සිලා ගියේ එලියෙන් ඇහුන සද්දෙට...
"අහ්හ් තමුසේ...පොඩි ඇටයා තමුසේ මට ගැහුවා නේද?"
"ඔව් ඇයි තමුසේ මට මොනා කරන්නද?එහාට වෙනවා හලෝ"
එලියෙන් ඇහුන සද්දේ නවතිනවත් එක්කම කාමරේ දොර ඇරන් ආවේ හිච්චියි.ඒකට පිටිපස්සෙන් තෙයාශ් යටිබඩත් අල්ලන් එන විදිහට වෙලා තියෙන දේ මට තෙරෙද්දි මට හිනාවක් ගියා.
"මොකද බං කෑ ගහන්නේ"
"කෑ ගහන්නේ, කෑ ගහන්නේ නෙමෙයි මම මුගේ ඇට දෙක තලනවා ශේථුවා මූ හිතන් ඉන්නේ අපි මූව විනෝද චාරිකාවක් එක්කන් ඇවිත් කියලද දන්නේ නෑ"
"ආඅ එහෙම එකක් නෙමෙයිද එක්කන් ආවේ මං හිතුවේ ට්‍රිප් එකක් එක්කන් ඇවිත් කියලා, අනේ මේ යනවා හලෝ යන්න"
YOU ARE READING
Forgive Me (Yizhan/Non ff )(Completed ✔️)
Fanfictionඒක කතාවක්, හරිම වෙනස්ම විදිහේ කතාවක්. ගැහෙන හදවතක රිද්මේ කවදාවත් වෙනස් වෙන්නේ නැහැයි කියලා කියා දුන්න පොරොන්දුවක වටිනාකම මතක් කරලා දීපු ඇට්ටෙරියාවක් උනත් විටෙක රුදුරු වියහැකි බව මතක් කරලා දුන්න ඒක, වෙඩි උන්ඩෙකින් නොනැවතුන මහා හිතුවක්කාර කතාවක හද...
