Coincidence?

3. De nablijfclub

Coincidence?

Hoofdstuk 3. De nablijfclub

Beca's P.O.V.

Ik liep op straat. Onderweg naar huis. Waarvan? Geen idee. Er was een koude wind, en ik klappertandde van de kou. Ik begon sneller te lopen. Ik wilde lekker naar huis, en de verwarming aanzetten, met een beker warme chocolademelk, en een fleece dekentje.

Het begon harder te waaien. Toen zag ik de gene die ik zo graag wilde vermijden. De gene die mij de stuipen op het lijf jaagde. De gene die zei dat hij niet uit m'n buurt kon blijven. Ik zou van hem zijn, en ik had er niks aan kunnen doen. Hij keek me aan met een emotieloos gezicht, terwijl hij steeds dichterbij kwam.

Mijn eerste reactie was als een reflex. Ik draaide me om, en wilde rennen, maar het lukte niet. Ik kwam niet vooruit. Ik leek wel aan de grond genageld te zitten.

Ik verstijfde toen ik een adem in m'n nek voelde van achter mij. Zijn armen maakten een weg naar m'n heupen. Hij lachte om mijn reactie. Ik kon niks doen,het lukte gewoon niet.

"Weet je nog dat ik zei dat je spijt zou krijgen van je actie?" Zei Zayn in m'n oor. Ik begon te panikeren. Ik moest weg, maar ik kon niks bewegen, laat staan praten. Wat was er aan de hand?!

"Dit is het moment dat je wenste dat je dat nooit gedaan had, Beca." Hij gebruikte mijn bijnaam? Hoe wist hij mijn bijnaam? Maar dat was niet het belangrijkste, toen ik voelde dat Zayn iets tegen m'n keel aanhield.

Ik hoefde geen expert te zijn om te weten wat dat was.

Een mes.

"Dag Rebecca Green." Zei Zayn. Ik wilde schreeuwen. Ik probeerde en probeerde.

Totdat het uiteindelijk lukte.

Ik schrok op uit m'n slaap. Ik zat kaarsrecht in m'n bed. Ik voelde het zweet op m'n voorhoofd.

Een droom. Het was alleen maar een droom. Ik probeerde mezelf te kalmeren.

Nog nooit had ik zo'n enge nachtmerrie gehad. Deze nachtmerrie had ik niet voor niks gehad.

Ik wist het nu zeker:

Zayn was gevaarlijk.

Toen keek ik op m'n wekker. Het was 5 uur 's ochtends, maar ik kon niet meer slapen. Het was maandag, dus over 2 en een half uur naar school. Ik besloot maar wakker te blijven, en me alvast klaar te maken. Ik deed m'n nachtlampje aan, en pakte m'n telefoon van de lader, en deed hem aan.

Ondertussen pakte ik wat kleren uit m'n kast, en legde ze klaar op m'n bed. Ik ging naar de badkamer, en poetste m'n tanden.

Toen ik klaar was ging ik terug naar m'n kamer. Ik pakte m'n telefoon van m'n nachtkastje. Ik zette wat muziek op, en pakte m'n kleren en ging me aankleden. Ik had een lichtroze skinny jeans uitgezocht, met m'n donkerroze trui. Ik kamde m'n bruine haar door. Ja, ik had bruin haar, dat tot m'n middel kwam, een lichte huid en bruine ogen. Niets speciaals dus.

Ik had altijd blauwe ogen gewild, zoals m'n moeder. Maar helaas heb ik de ogen van m'n vader geërfd. Niet dat het heel erg is, maar blauwe ogen vind ik mooi. Mijn ogen waren gewoon dof bruin, niets meer en niets minder.

Zayn daarentegen had sprankelende bruine ogen. Zijn ogen waren bruin, maar op een of andere manier paste dat perfect bij zijn gezicht. Ik denk niet dat zijn uitstraling hetzelfde was met bijvoorbeeld groene, of blauwe ogen...

Wat was ik aan het doen? Ik moet uit de buurt blijven van Zayn! Hij was gevaarlijk, en bezitterig, en niet te vergeten een eikel, dacht ik.

Gelukkig verliep de zondag rustig. Ik kreeg geen sms'jes van Zayn, en ik bleef lekker thuis. Ik had m'n huiswerk gemaakt, en had nog even gebeld met Juul. Maar het liefst bleef ik voor de rest van m'n leven binnen, zodat ik Zayn niet meer tegen hoefde te komen. Ik probeerde kalm te blijven om hem heen, want als ik zou gaan flippen, zou ik Zayn geven wat hij wilde: Controle. Het was moeilijk, en omdat ik hem vandaag weer tegen zou komen, moest ik zo relaxed mogelijk naar school gaan.