Coincidence?

25. Stay

Coincidence?

Hoofdstuk 25. Stay

Beca's P.O.V.

Toen Zayn eindelijk terugkwam, kon ik van zijn gezicht aflezen dat er iets mis was. Hij keek me snel aan, en er vormde een neppe lach op z'n gezicht, en ging weer naast me zitten.

"Wat is er Zayn?" Ik wist dat er wat was, dus laat het hem niet wagen om te zeggen dat er niks is...

"Niks, hoezo?" En toen keek ik hem zo vuil mogelijk aan.

"Verberg nou niks voor me Zayn. Ik weet dat er wat is, and ya better tell me before I find out myself." Toen was het Zayn z'n beurt om mij vuil aan te kijken, maar waarvoor? Toch niet weer ruzie?

"O nee? Jij verbergt ook iets voor mij Beca, nog steeds. Onze ruzie ging praktisch over iets wat jij verbergt, dus vertel mij niet dat ik dingen verberg, terwijl jij precies hetzelfde doet!" Riep Zayn uit. Het was erg om hem boos te zien, maar het ergste was, dat hij gelijk had.

"Je hebt gelijk Zayn... Laat het me je ook maar gelijk vertellen ook." Zei ik daarna. Ik wist niet waar ik moest beginnen.

"Zayn... I-...ik ga.." Voordat ik het wist barstte ik in tranen uit. Het was raar want normaal had Zayn me allang getroost. Hij had me verteld dat ik niet moest huilen, me gekalmeerd, maar hij zat daar maar. Hoe moest ik dit vertellen?

"Ik ga verhuizen..." Fluisterde ik.

"Ik kon je niet verstaan Beca, wat-"

"Ik ga verhuizen Zayn! Ik ga weg hier! M-mijn ouders..." Het was zo vreemd dat hij nog niks had gedaan om me te troosten. Ik voelde me hier zwaar ongemakkelijk bij.

"Je gaat weg? Waarheen ga je verhuizen dan?" Zayn leek hier zo kalm onder. Wat was er nou aan de hand met hem?

"Ik heb nog geen idee. Ik vertik het om te verhuizen, maar aangezien m'n ouders mij nog de baas zijn... Moet ik mee." Ik had nu echt iemand nodig. Ik besloot m'n armen om Zayn heen te slaan. Normaal zou hij hetzelfde doen, normaal zou hij dat allang gedaan hebben.

Hij deed niks...

"Maar...hoe gaat dit dan verder? Ons?" Fluisterde hij. Ik schudde mijn hoofd.

"Ik..weet het niet Zayn. Het enige dat ik wel weet is dat ik je echt niet kwijt wil. Je bent.. H-het enige lichtpunt i-in m'n leven. Hoe k-kan ik z-zonder jou?" Ik knuffelde hem stevig. Ik wilde dit niet kwijt. Zijn warme lichaam. Zijn aanwezigheid. Zijn liefde voor mij. Ik wilde het niet kwijt...

"Hoe lang hebben we nog samen?" Vroeg Zayn uiteindelijk.

"Ik weet het niet zeker, maar niet lang." Mompelde ik in zijn borst. Zayn sloeg eindelijk zijn armen over me heen.

"Dan blijven we elk moment bij elkaar tot je weg moet. We spenderen alle tijd die we nog hebben samen. Goed plan?" Ik kon horen dat hij de sfeer een beetje wilde opvrolijken, maar het lukt niet.

"Goed plan." Zei ik uiteindelijk.

We bleven een tijdje zo zitten. Het was even helemaal stil. Even een momentje voor ons twee samen. Ik voelde me slecht, maar ook goed. Slecht omdat ik nu zeker wist dat we niet lang meer samen hadden, maar goed omdat ik nu bij hem was. Ik was nú bij hem. Dat was het enige dat even telde.

Zayn was uiteindelijk degene die de stilte verbrak. "Blijf hier." Zei hij. Ik begreep hem niet, en keek hem vragend aan.

"Vannacht. Blijf hier vannacht. We blijven zo lang mogelijk bij elkaar toch? Blijf hier vannacht?"

Bij Zayn blijven...slapen? Ik had nog nooit bij een jongen geslapen. Zelfs niet met Luke. Niet aan hem denken nu, Beca.

"Bedoel je.. Als in... Slapen?" Wist ik er uiteindelijk uit te krijgen. Zayn knikte.

"Ik heb weliswaar geen logeerbed ofzo, maar we maken onszelf wel comfortabel toch?" En ik zag die bekende glimlach weer op z'n gezicht komen. Hij had zeker z'n ideetjes. Jongens...

"Ik weet niet-"

"Alsjeblieft?" Zayn onderbrak me, en zette puppy ogen op. Wie had geweten dat ik daar niet tegen kon?

"Zayn. Zayn hou op met die ogen. Stop! Argh, oke, oke! Ik blijf hier. Stop die ogen!" Ik deed m'n handen voor m'n ogen. Het was even stil. Ik haalde m'n handen niet weg, toen iemand anders z'n handen ze weghaalde. Ik keek op en zag Zayn z'n gezicht heel dicht bij dat van mij.

"Verstop je gezicht niet, daar is het veel te mooi voor." Zei Zayn zacht. Ik voelde mijn wangen rood worden, en ik staarde naar m'n schoot. Een kleine glimlach kwam op m'n gezicht.

"Kijk me aan Beca." Ik keek langzaam weer op, om Zayn z'n ogen diep in de mijne te zien staren. Er kwam weer een lach op Zayn z'n gezicht.

"Kijk, daar zijn die mooie ogen van je." Langzaam kwam hij dichterbij, en hij gaf me een langzame, passionele kus. Zijn hadden gingen naar m'n wang, en naar m'n middel. Ik was te veel in de wolken om ook maar iets te doen.

Zo'n zoen had ik nog nooit gehad. Hij was langzaam, passioneel, en het gaf me vlinders in m'n buik. Nog nooit had ik zoveel liefde gevoeld. Ik kwam langzaam weer terug met m'n gedachten, toen Zayn uit het niets snel terugtrok. In zijn ogen was angst te zien, en hij keek om zich heen. Wat is dit?

"Zayn? Wat is er?" Vroeg ik. Zayn liep naar de keuken, en deed de gordijnen dicht. Hij liep naar de tuindeur, en deed de gordijnen ook dicht. Uiteindelijk kon niemand ons mee zien van buitenaf. Wat was de bedoeling hiervan?

Zayn liep weer terug naar de bank, waar ik nog steeds op zat, en hij kwam weer naast me zitten, alsof er niets gebeurd was. Hij wilde weer verder gaan waar we mee bezig waren, maar zo snel liet ik dit rare gedrag niet langs me heen gaan.

"Zayn, vertel me nu waarom je zo raar doet!" Ik schrok van m'n eigen reactie. Ik was blijkbaar een stuk meer gefrustreerd dan ik me voelde. Ik zag hem slikken, en hij keek de kamer rond, behalve naar mij.

"Ehm, ik hou niet van pottenkijkers." Zei hij uiteindelijk. Logische verklaring, maar nog steeds raar gedrag. Ik trok een wenkbrauw naar hem op.

"Ik ben serieus! Ik hou er gewoon niet van als mensen naar mijn meisje kijken, terwijl ze zien dat ze al bezet is." Zayn glimlachte weer. Ik moest weer blozen. Zayn nam m'n gezicht in zijn handen.

"Je weet niet hoeveel ik ervan hou als je bloost." Voor ik het wist had hij me weer gekust. We trokken terug, en Zayn keek me diep in m'n ogen aan.

"Beca, ondanks dat je verhuist, onthoud dit alsjeblieft goed: Ik hou ontzettend veel van je. Beloof je me dat je het zult onthouden? Ik zal nooit meer tegen je liegen. En wat er ook gebeurd-"

"Zayn, dit heb je me al eens eerder gevraagd. Precies hetzelfde zoals je me nu vraagt. Natuurlijk beloof ik dat je. En ik hou me aan m'n beloftes." En ik drukte een kus op z'n wang.

"Ik weet het wel Beca, maar...ik ben...bang." Ik hoorde trillingen in zijn stem.

"Waarvoor?" Hij keek nu naar z'n schoot.

"Om je kwijt te raken. Ik wil je niet kwijt." Fluisterde hij. Ik wist niet dat hij er zo over dacht. Ik sloeg m'n armen om Zayn z'n middel heen.

"Je raakt me niet kwijt. Ik beloof het." Zei ik. Hij sloeg zijn armen om mij heen, en gaf me een stevige knuffel.

"Dus, wat zullen we gaan doen vandaag?" Vroeg Zayn opeens. Dat was waar ook. We hadden nog de hele dag voor ons.

"Ja, dat is de vraag..."

--------------------

(A/N)

Heeiiiii,

Heeeele late, korte, en stomme update ik weet het, SORRY. Ik had heel weinig tijd dit weekend. Goed nieuws: ik heb na deze week eindelijk vakantie, en ik ga bijna niks doen, dus ik kan hartstikke veel schrijven. Dus, goed nieuws he? :p

Vraagje: wat vinden jullie tot nu toe het leukst aan dit verhaal? Het kan vanalles zijn, de verhaallijn, welke hoofdstukken je leuk vond, wat je denkt wat er gaat gebeuren, de personages, de schrijfstijl... Ik wil gaat weten wat jullie leuk vinden aan m'n verhaal :D

Volgende update is snel, dat beloof ik!

Lots Of Love. Xx