Coincidence?

32. Nieuwelingen

Coincidence?

Hoofdstuk 32. Nieuwelingen

Beca's P.O.V.

De jongen uit de gang. Hij was hier, in het lokaal. En de andere jongen die nieuw in mijn klas was zat naast hem. Waren het vrienden van elkaar? Ik vond dit totaal niet leuk. Ik merkte na een paar seconden pas dat ik m'n adem in aan het houden was. Ik liet een zucht. De docent draaide zich om en zei dat ik op een stoel moest gaan zitten.

Ik ging zo ver mogelijk bij de jongens vandaan zitten. Ik staarde voor me uit, hopend dat de docent niet ging zeuren dat ik huiswerk moest maken of een klus moest doen.

"Kleine Rebecca is bang van ons." Hoorde ik de jongen uit de gang fluisteren. Serieus, hij had nog een opmerking moeten maken en ik had zijn gezellige krullenbos door de war geschopt. Ik keek hun kant op en zag de jongens allebei naar me staren. Geen prettige blik. Hoe langer ik in hun bijzijn was, hoe meer ik hier weg wilde.

"Oké, ik heb iemand nodig om de bakken op te ruimen in lokaal 002. Wie offert zich op?" Hoorde ik de docent zeggen. Dit was mijn kans om weg te komen! Maakte niet uit dat ik een klus moest doen.

"Ik! Ik offer me wel op." Zei ik snel. De docent knikte naar me en ik stond snel op en pakte m'n tas.

"Wacht! Mevrouw-" ik hoorde een van de jongens achter me. Ik keek snel om, om te zien dat de jongen uit mijn klas snel naar de docent toe liep.

"U wilt Rebecca helemaal alleen die bakken op laten ruimen? Kunnen wij-" begon hij met de nadruk op wij, en hij wees naar de jongen uit de gang en naar zichzelf.

"Haar niet helpen?" Maakte de jongen af. Nee. Nee nee nee. Mijn ogen werden groot van angst. Ik zag de jongen uit de gang met een duivelse lach naar me lachen achter de rug om van de docent. Hij gaf een knipoog en draaide weer terug. Dit doen ze expres.

"Dat is niet nodig hoor. Totaal niet nodig. Ik kan het zelf wel." Ik wilde me weer omdraaien, toen ik de jongen uit de gang weer hoorde.

"Nee! We staan erop. We kunnen je toch niet zoveel laten opruimen als wij mee kunnen helpen?" Ik stond bevroren op m'n plek, met m'n rug naar de jongens toe.

"Goed dan. Drie is altijd beter dan één. Jullie kunnen weg als jullie klaar zijn." Hoorde ik de docent zeggen. Shit... Ik maakte gebruik van het feit dat ik voor de deur stond. Ik deed de deur open en liep zo snel mogelijk het lokaal uit.

Ik besloot maar niet de korte route te nemen. Ik liep de grote trap af naar beneden. Ik hoorde niks behalve m'n eigen voetstappen. Misschien zijn ze daar gebleven. Ik hoopte het zo. Ik begon langzamer te lopen. Toen ik de trap af was, liep ik door de aula naar lokaal 002.

Eenmaal aangekomen bij het lokaal, deed ik de deur open. Zoals verwacht was niemand in het lokaal. Ik zette m'n tas op de grond en liep naar de kast toe waar de bakken in stonden. Waarschijnlijk moest ik gewoon de nakijk mappen sorteren op klas. Niet veel moeite.

Net toen ik de kast deur open wilde maken hoorde ik de deur van het klaslokaal open gaan. Nee! Ze waren er toch. Waarom was ik zo bang van ze?

"Jij was snel weg. Bang van ons?" Zei de jongen uit mijn klas. Ze gooiden hun tassen ergens op de grond, en liepen langzaam naar me toe. Lijkt me vrij logisch dat het nogal beangstigend is wanneer er twee enge jongens je in een hoekje drijven, toch?

"Oké dan. Je praat nu niet? Later praat je wel voor ons." Zei de jongen uit m'n klas. Ik moest met hem in één klas zitten? Kon ik niet gewoon meteen weg hier?

"Laten we ons even voorstellen!" Riep de jongen uit de gang. Ik stond nu tegen de kast aan, en de jongens liepen nog steeds op me af.

"Goed idee-" begon de jongen uit m'n klas. Ik begon me hartstikke claustrofobisch te voelen. Ze stonden nu vlak naast me, leunend tegen de kast aan, zonder mij ook maar enige ruimte te geven.