Coincidence?

10. Second date

Coincidence?

Hoofdstuk 10. Second date

Beca's P.O.V.

We kwamen aan bij een bos. Dit deed me denken aan m'n droom. Ik schudde het van me af. Ik stapte af van de scooter.

"Ugh." Ik keek naar m'n haar in de scooterspiegels.

"Wat?" Vroeg Zayn. Ik keek hem aan en wees naar m'n haar.

"Helmhaar.." Zei ik erachteraan. Hij lachte en schudde zijn hoofd, en kwam dichterbij.

"Je word er echt niet minder mooi op als je helmhaar hebt. Ik vind het wel schattig zo." Ik moest lachen.

"Je bent sowieso schattig." Ik keek hem aan. Ik was verdwaald in zijn ogen. Elke keer als ik in zijn ogen keek... Ze waren gewoon zo mooi...

"Ehm.. Vraagje, wat gaan we doen?" Ik probeerde het onderwerp te veranderen.

Het leek alsof hij uit een trans kwam.

"Eh.. Oja! Kom mee! Ik wil je wat laten zien." Zei hij.

We liepen het bos in, totdat we bij een open plek kwamen.

"Ik wilde je op een tweede date meenemen, en dit is een belangrijke plek voor me, dus ik dacht, waarom geen picknickdate?" Hij klonk een beetje nerveus. Hij schoof opzij en ik zag wat hij bedoelde.

Achter hem stond een picknick kleed, met een mand. Dat hij dit voor me regelde.

"Ik waardeer het echt heel erg Zayn. Ik wil graag op een tweede date." Ik liep naar hem toe, en spreidde mijn armen voor een knuffel. Hij lachte en knuffelde terug.

"Dat is mooi." Fluisterde hij in m'n oor. Ik lachte. Hij pakte mijn hand en leed me naar het kleed.

Hij pakte wat boterhammen uit de mand, en gaf er een aan mij op een bordje. Ik bedankte hem en begon te eten. Ik had niks gegeten in de pauze. Ik kreeg geen hap door m'n keel. Ik zat maar te malen over Lau en Nikki. Ik hoopte dat ze me zouden vergeven.

"Is er iets?" Vroeg Zayn. Ik schrok op uit m'n gedachten.

"Niks." Zei ik. Ik probeerde een pokerface op te zetten. Ik had hier geen zin in.

"Jawel, vertel het me alsjeblieft." Smeekte Zayn. Ik keek hem aan. Dat had ik beter niet kunnen doen. Hij zette de meest schattige puppy ogen op. Ik kon niet anders dan toegeven.

"Goed. Sinds ik meer met jou optrek, denken mijn twee vriendinnen dat ik hen inruil voor jou, dat ik ze in de steek laat, maar dat is niet zo! Ik probeerde vanmorgen mij excuses aan te bieden. Ze geloofden me niet..." Ik wilde niet gaan huilen. Ze betekenden gewoon zoveel voor me. I hield me in. Ik keek naar Zayn. Zijn gezicht stond vol met schuld.

"Het is niet jouw schuld!! Ik beslis wat ik doe, maar ik maak ook fouten. Ik had ze gewoon wat meer in moeten lichten. Voel je alsjeblieft niet schuldig Zayn!" Ik zag dat zijn blik verzachtte, gelukkig.

"Luister, ik vind het heel fijn om bij je in de buurt te zijn. Om bij jou te zijn. Maar ik wil niet dat je jouw vrienden verliest door mij." Zei Zayn.

"Ik ben blij dat je het zo ziet. Ik moet misschien gewoon weer meer tijd met ze doorbrengen."

"Dat denk ik ook." Zei hij. "Nou, geniet nou maar lekker van het eten, ik zag je namelijk niks eten in de pauze. We kunnen het er nog altijd over hebben, toch?" Hij had gelijk. Ik moest relaxen. Ik bedoel: het is vrijdag! Wacht. Vrijdag!

"Ja, je hebt helemaal gelijk, trouwens: we kennen elkaar vandaag een week." Lachte ik.

"Oja! Hoeveel er in één week kan veranderen he?" Reageerde Zayn.