Coincidence?

38. Broken Promises

Coincidence? 38

Hoofdstuk 38. Broken promises

Beca's P.O.V.

Het was alweer maandag. School vandaag. Ik zou Harry en Louis zien... Niet dat ze me al doorhadden. Ze wisten dat ik al uit het ziekenhuis was. Ik kon net zo goed naar school gaan. Ik had de avond ervoor m'n huiswerk zo ver mogelijk gemaakt voor de vakken waarvoor het echt nodig was.

Ik liep naar de ingang van school. Ik was bang voor mijn leven, maar ook wist ik dat ze me hier niet veel kwaad konden doen. Er waren docenten, leerlingen. Ik was in ieder geval niet alleen als ik gewoon bij de menigte bleef. En dat was wat ik zou doen.

"Hee Rebecca! Gaat het weer? Ik hoorde dat je in het ziekenhuis lag!" De docent Engels kwam naar me toegelopen. Ik knikte. Ik zei een paar keer ja, gaf antwoord, zodat ze snel weg liep. Ik had geen zin in te veel praten over wat er was gebeurt. Leave the past behind... Als dat zo gemakkelijk ging...

Ik deed m'n spullen in m'n kluis, maakte me er zeker van dat ik de hele tijd in de menigte zat, met mensen om me heen, zodat Harry en Louis niks konden doen. Ik liep zo snel mogelijk weer mee met wat mensen toen ik zag dat ik bijna alleen was. Noem me gek, maar dat was wat ik werd van die jongens.

De eerste dag van de week. Hopelijk ook een dag van verandering. Een dag dat ik eindelijk een keer weer normaal m'n leven kon leiden. Zayn had m'n leven overhoop gehaald, en nu was hij weg. Ik miste hem zo. Die droom in het ziekenhuis was zo echt. Té echt.. Was dit nou allemaal de moeite waard? Al het vertrouwen, de spanning, de liefde, de haat... De pijn?

Ik keek even om me heen. Kust veilig. De schoolbel ging bijna. Totaal geen zin om naar de lessen te gaan, pakte ik alvast alles bij elkaar. Ik voelde me zo alleen. Er was niemand meer. Ik keek naar het plekje waar ik altijd zat met Juul, en Laura en Nikki. Die zaten daar met z'n drieën. Lol te hebben natuurlijk. Zij misten me niet. Ik had ze echt ingeruild, en ik heb nu mijn verdiende loon gekregen. Zayn die weg is.

Toen ik de bel hoorde, stond ik op en liep ik naar de menigte mensen, op naar de eerste les.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Het was pauze en ik zat in m'n eentje bij de tafel die altijd vrij was, zoals wel vaker ging de laatste dagen. Ik zou maar moeten wennen aan het alleen zijn, dacht ik. Ik pakte mijn tas, en gooide de zak met boterhammen in de prullenbak die naast me stond. Ik had totaal geen honger. Ik pakte m'n flesje water en dronk wat.

Ik voelde m'n telefoon trillen in m'n broekzak. Ik haalde hem uit m'n broekzak en zag een sms'je.

Van: onbekend

Naar: Beca

Na school sta je buiten bij het fietsenrek. Je wacht totdat we er zijn. We willen toch geen gewonden?

Nee...

Ik keek om me heen, en zag Harry en Louis nergens, maar natuurlijk wist ik dat zij hierachter zaten. Wat kon ik doen om ze te omzeilen?

Van: onbekend

Naar: Beca

Bedenk geen smoesjes. Je zal er zijn, of anders.

Ze zagen mij waarschijnlijk wel maar ik hen niet.. Dit werd eng. Ik besloot niet meer aan ze te denken. Gewoon focussen op de lessen. Dat was wat ik zou doen.

De bel ging weer, maar ik had het niet in de gaten gehad. Bijna iedereen was al weg. Ik stond op, en ging naar de volgende les. Biologie. Even een paar trappen op en naar het lokaal alleen, dat zou toch geen gevaar vormen? Ik nam een snelle pas, en liep achter m'n klasgenoten aan.