Coincidence?

4. Stalker

Coincidence?

Hoofdstuk 4. Stalker

Beca's P.O.V.

"Ugh." Mijn wekker. Soms wilde ik dat ding echt tegen de muur aan gooien. Ik deed hem uit, en begon mijn gewoonlijke ochtend routine.

Ik zat aan m'n ontbijt, en keek naar de tuin. Toen ik klaar was met m'n ontbijt ging ik naar de schuur om m'n fiets te pakken, maar toen ik er aankwam, stond hij er niet. Shit! Zayn was hem vergeten op te halen gister. Ik stuurde een sms.

Van: Beca 

Naar: Zayn

Waar is mijn fiets?

Niet veel later kreeg ik een sms terug.

Van: Zayn  

Naar: Beca

Oeps, helemaal vergeten... Ik breng je wel naar school ;)

X. Z

Natuurlijk was hij het vergeten, expres ja. Ik kon niet anders dan meerijden met hem. Anders had ik gelijk weg gemoeten, en had ik alsnog te laat op school aangekomen.

Ik hoorde geklop op m'n deur. Dat moest Zayn zijn. Ik pak m'n tas, deed m'n schoenen en m'n jas aan en deed de deur open.

"Kom we gaan." Hij leek gehaast. Ik deed de deur op slot, en liep achter hem aan naar zijn auto. Wacht, auto?

"Ik wist niet dat je een auto had." Mompelde ik. Hij draaide zich om, en keek me geïrriteerd aan. Wat was er met hem vandaag?

"Dan weet je het nu, kom op, stap in." Zei hij, en liep naar de bestuurderskant. Ik stapte in, en deed de deur achter me dicht. Ik deed mijn gordel om, en zette mijn tas op de grond tussen mijn benen in.

Tijdens het rijden leek hij gehaast. Hij reed 60 op een weg van 30. Ik begon bezorgd te raken.

"Moet je niet wat zachter rijden?" Vroeg ik zacht. Ik had geen zin in ruzie met hem, sinds hij al zo lichtgeraakt was vanochtend.

"Nee, zeg me niet wat ik moet doen." Zei hij, en hield zijn blik strak op de weg. Zijn handen kwamen strakker om het stuur te zitten. Ik werd bang. Wat als hij een ongeluk veroorzaakte? Waarom was hij zo prikkelbaar?

"Waarom wat?" Zei Zayn, en keek me even aan. Zei ik dat hardop?

"Ja dat deed je, nu vertel me: waarom wat?!" Riep Zayn wat harder. Dat had ik dus ook hardop gezegd.

"Waarom ben je zo.." Ik wist niet welk woord hem niet boos zou maken, maar wel zou vertellen dat hij zo chagrijnig is. Dat is het woord! Chagrijnig!

"Zo wat Rebecca?!" Riep Zayn. Wat was er met hem?

"Waarom je zo chagrijnig bent?! Je doet zo vreselijk kortaf, snauwt naar me...Wat is er?" Vroeg ik. Ik probeerde rustig over te komen. Misschien zou dat helpen, dacht ik.

"Dat gaat je niks aan!!" Hij ging harder rijden. Toen was het een tijdje stil. Ja, zo'n ongemakkelijke stilte.

"Je was zo anders gisteren..." Zei ik zacht. Dat was niet tegen hem bedoeld. Ik praatte meer in mezelf toen ik dat zei.

"Hoe bedoel je?" Zei Zayn. Hij werd rustiger. Hij ging ook rustiger rijden. Gelukkig.

"Je was gister zo.. Ik weet niet, je was anders. Je was in ieder geval niet zoals nu! Je was.. Liever?" Zei ik. Meer vragend. Hij keek me verbaasd aan, en keek toen gauw weer terug op de weg. Hij zei niks meer. Ik had geen zin in weer een ongemakkelijke stilte.

"Dus, was je nou echt mijn fiets vergeten op te halen? Of wilde je me gewoon weer een lift aanbieden?" Zei ik, om de stilte te verbreken. Ik wist toch al dat hij dat van plan was, maar ik wilde het toch zeker weten.